سرويس دانشگاه جوان آنلاين: در سال ۹۰ طبق سند تحول بنیادین، راهاندازی دانشگاه ویژه فرهنگیان با رویکرد آموزش تخصصی در دستور کار قرار گرفت، اما این دانشگاه طی فعالیت چند ساله خود برخلاف آنچه احساس میشد، با چالشهای زیادی همراه شد؛ محدودیت در پذیرش و جذب یکی از این موارد بود.
دانشگاهی با حدود ۹۸ واحد دانشگاهی در قالب ۶۴ پردیس و ۳۴ مرکز وابسته به پردیس، اولین دانشجویان خود را در بهمن ۹۱ جذب و عملاً کارش را با ۲۱ هزار و ۷۰۰ دانشجومعلم آغاز کرد.
حاجیبابایی، وزیر اسبق آموزش و پرورش دو سال بعد از فعالیت این دانشگاه در مصاحبه با یکی از رسانهها اعلام میکند: «ما سال اول تأسیس دانشگاه فرهنگیان ۲۳ هزار نیرو گرفتیم، اما یک سال بعد یعنی در سال ۱۳۹۲، تنها ۱۲ هزار نفر جذب دانشگاه شدند و دلیل این مهم نیز نداشتن فضا عنوان شد، در حالی که ۹۰۰ مدرسه را به بخش خصوصی واگذار کردند و اگر از این تعداد تنها ۵۰ مدرسه را به دانشگاه فرهنگیان میسپردند، مشکل کمبود فضا وجود نداشت.»
لایحه بحثبرانگیز
تغییر سن پذیرش به ۲۰ سال، یکی دیگر از مسائلی است که این دانشگاه را با حواشی زیادی روبهرو کرده است؛ مسئلهای که حتی با اعتراض تعداد زیادی از داوطلبان طی سالهای گذشته و حتی سال جاری همراه شده است. چالش «لایحه اصلاح و دائمی کردن قانون مدیریت خدمات کشوری» هم از مشکلات دانشجویان این دانشگاه است؛ لایحهای که بر اساس آن سنوات تحصیلی دانشجویان در دانشگاه فرهنگیان و تربیتدبیر شهیدرجایی جزو سوابق شغلی ایشان محسوب نخواهد شد. این لایحه با اعتراض دانشجویان و بیانیه تشکلهای دانشجویی روبهرو شد. مسکوت ماندن طرح رتبهبندی معلمان و کسر ۴۵ درصدی حقوق را ازجمله موارد دیگر مشکلات دانشگاه فرهنگیان میتوان شمرد.
ابهامات یک طرح
اخیراً، اما طرحی جدید از طرف مسئولان دانشگاه ارائه شده است که منتقدان زیادی برای خود دست و پا کرده است. طرح سهساله شدن دوره کارشناسی دانشگاه فرهنگیان با حذف ۱۲ واحد درسی، ادغام برخی واحدها در یکدیگر و گذراندن ۱۰ واحد درسی در تابستان در صورت تصویب در هیئت امنای دانشگاه احتمالاً برای ورودیهای سال بعد اجرایی خواهد شد، اما ابهامات این طرح بسیار زیاد است. اگر قرار بر حذف واحدهای تخصصی باشد، که فاجعه است و دیگر عملاً امکان ادامه تحصیل در دانشگاههای مادر برای دانشجومعلمان وجود نخواهد داشت و، اما اگر واحدهای تربیتی مدنظر است، که اساساً با فلسفه دانشگاه در تضاد خواهد بود و اگر آموزشهای ویژه معلمی حذف شود، آن زمان دیگر تفاوت این دانشگاه با سایر دانشگاههای کشور در چیست؟
ضعف تشکلهای دانشجویی
دانشجویان این مرکز از این گلایهمند هستند که در صورت برگزاری کلاسها در تابستان در این سه سال کارایی دانشگاه بهشدت پایین خواهد آمد؛ چراکه دوری از خانواده و فشرده بودن دوره عملاً راه به جایی نخواهد برد. همچنین کار فرهنگی که از بایدهای اصلی دانشگاه است، با توجه به فشردگی برنامههای آموزشی کمکم رو به زوال خواهد رفت یا محدود به تعداد کمی کارهای روتین شده و عملاً ساختار تشکلهای دانشجویی بسیار ضعیف خواهد شد.
بودجه فرهنگی کجاست؟
دبیر جامعه اسلامی دانشجویان فرهنگیان اصفهان با توجه به روند کنونی معتقد است که تشکلهای دانشجویی به حالت رکود درآمده و «صرفاً به عنوان یک نماد و اسم در دانشگاه حضور داشته باشند؛ چراکه جنبش دانشجویی صرفاً در حرف و روی کاغذ دارای اهمیت است، اما در عمل شاهدیم که جنبش دانشجویی در اولویتهای آخر دانشگاه قرار دارد که در ادامه بهتفصیل اهم موانع را بازگو خواهم کرد.» به گفته علی آقنوت، از مهمترین دلایل ساختار نامناسب دانشگاه فرهنگیان میتوان به طولانی و بعضاً بیمورد بودن بروکراسیهای اداری با وجود مدیریت استانی پردیسها اشاره کرد که بدون درنظر گرفتن سایر مضرات موجب اختصاص بودجه هنگفت به خود است. وی معتقد است که در بسیاری از موارد مخصوصاً هزینهها، پاسخی که از مسئولان دریافت میکنیم این است که از سازمان مرکزی چیزی در این خصوص به ما اعلام نشده و این باعث ایجاد سؤالاتی میشود که چرا از سازمان مرکزی هیچگونه استعلامی مبنی بر روشن شدن قانون صورت نگرفته است؟ مگر تشکلهای دانشجویی ما زیرمجموعه مدیریت امور استانهای خود نیستند؟ بودجه فرهنگی دانشگاه صرف چه اموری میشود؟