سرویس ورزش جوان آنلاین: داورزنی برای به تصویر کشیدن بهتر تغییری که امام در سرنوشت ورزش ایجاد کرد به نوع نگاهی که ابتدای انقلاب به ورزش وجود داشت، اشاره می‌کند: «سال‌های ۵۷، ۵۸ و ۵۹ نگاه خوبی به ورزش و حتی به فارغ‌التحصیلان ورزش (که تعدادشان به انگشتان دست هم نمی‌رسید) وجود نداشت و حتی به کسانی که می‌خواستند ورزش کنند، چپ‌چپ نگاه می‌شد. آن زمان می‌گفتند به ورزش قهرمانی نیازی نیست و باید پهلوان پرورش داد، حتی یک کمیته پاکسازی هم به وجود آمد و در حقیقت ورزش در یکی، دو سال ابتدایی انقلاب بلاتکلیف بود، اما دیدار برخی ورزشکاران با امام سرآغازی بود برای ورزش که سرنوشت آن را تغییر داد.»
اگرچه همانطور که معاون وزیر نیز اشاره می‌کند اتفاقاتی، چون جنگ تحمیلی خللی در برخی برنامه‌های ورزشی ایجاد کرد، اما بعد از دیدار با رهبر انقلاب بود که سرنوشت ورزش تغییر کرد: «بعد از آن دیدار، موضوع نیروی انسانی مطرح و در سال ۶۰ اقداماتی در این‌باره انجام شد. البته تا به خودمان بیاییم، جنگ تحمیلی شروع شد و در دو المپیک شرکت نداشتیم و در سایر رویداد‌ها هم که شرکت می‌کردیم، تعدادی پناهنده می‌شدند و نگاه جدی به حضور بانوان در ورزش هم وجود نداشت. بعد از جنگ، صحبت‌های رهبر انقلاب و مراجع باعث ایجاد مسیری جدید برای ورزش قهرمانی و بانوان شد، به طوری که در این ۴۰ سال تحولی جدی در تربیت نیروی انسانی صورت گرفت، در حالی که قبل از آن برخی مثل دهداری خودجوش عمل می‌کردند، اما حالا ما تعداد زیادی دانشکده تربیت بدنی داریم که نیروی انسانی تحصیلکرده تربیت می‌کنند.»
داورزنی با مقایسه‌ای گذرا عملکرد ورزش در ۴۰ سال اخیر را عملکردی قابل دفاع می‌خواند: «از دهه ۴۰ به بعد در برخی مراکز استان‌ها امکاناتی ساخته شد و سال ۵۲ نیز سرمایه‌گذاری برای میزبانی بازی‌های آسیایی صورت گرفت، اما سال ۵۶ به دلیل عملکرد ضعیف ورزش کشور، دستور انحلال سازمان ورزش صادر شد که این نشان می‌دهد پیش از انقلاب به جز کشتی و وزنه‌برداری در سایر رشته‌ها در المپیک حرفی برای گفتن نداشتیم و گل سرسبد اقدامات قبل از انقلاب، استادیوم آزادی بود، اما الان ما حتی در دل کویر هم ورزشگاه ساخته‌ایم و چیزی حدود ۱۲ هزار سالن و ورزشگاه داریم و تعداد فدراسیون‌ها بیش از دو برابر شده که این نشان از قابل دفاع بودن عملکرد انقلاب در ورزش دارد.»
با وجود تمام پیشرفت‌ها، اما رئیس سابق فدراسیون والیبال معتقد است که هنوز شرایط فعلی مطلوب نیست و برای بهبود شرایط باید بیش از این‌ها تلاش کرد: «ورزش رشد قابل توجهی داشته، ورزشکاران سازمان یافته ۱۰ برابر شده‌اند و اعزام‌ها چندین برابر و جایگاهمان در بسیاری از رشته‌ها با وجود مشکلات فراوان بالاست، اما هنوز باید تلاش کنیم. اگر می‌خواهیم به پایداری در ورزش برسیم، چاره‌ای جز برنامه‌محور بودن نداریم، نباید سلیقه‌ای کار کنیم. باید نیروی جوان را به بدنه ورزش تزریق کنیم. البته قرار نیست همه تحصیلکرده‌ها در فدراسیون‌ها باشند، باید از آن‌ها در سایر بخش‌ها نیز استفاده کرد. باید برنامه و هدف داشته باشیم تا بتوانیم به موفقیت دست یابیم. درست مثل چینی‌ها که برای ۳۰ سال آینده برنامه‌ریزی کرده‌اند تا در فوتبال جزو پنج، شش کشور برتر جهان باشند.»
پیش از انقلاب ورزش معلولان نداشتیم
همانطور که داورزنی بعضی مقوله‌ها، چون ورزش بانوان را دستاورد قابل اتکای انقلاب در ورزش می‌خواند، اشرفی، سرپرست دبیرکلی کمیته ملی پارالمپیک نیز می‌گوید که پیش از انقلاب چیزی به عنوان ورزش معلولان نداشتیم و ورزش این قشر مولود پس از انقلاب است: «در این ۴۰ سال نسبت به کشور‌های منطقه رشد قابل توجهی در این بخش داشتیم. فدراسیون جانبازان و معلولین کار خود را با ۹ رشته آغاز کرد، اما اکنون ۲۱ رشته پارالمپیکی در ایران فعال است و در طول این ۴۰ سال، ۲ هزار و ۸۵۸ مدال بین‌المللی کسب شده که این افتخار بزرگی محسوب می‌شود. ضمن اینکه چهار ورزشکار ما برند کمیته بین‌المللی پارالمپیک هستند و این نشان‌دهنده رشد در این بخش است. علاوه بر آن کمیته بین‌المللی پارالمپیک، کمیته پارالمپیک ایران را به عنوان الگوی توسعه معرفی می‌کند، هرچند که عدم استخدام پارالمپیکی‌ها برعکس مدال‌آوران المپیک هنوز یک دغدغه است. البته اقداماتی انجام شده، اما هنوز به نتیجه نرسیده‌ایم و سعی می‌کنیم با هماهنگی به نقطه عطفی برسیم، چراکه این یک حق برای ورزشکاران پارالمپیکی است که ما نیز پیگیر آن هستیم.»
