جوان آنلاین: بعد از گذشت دو سال از حادثه پلاسکو، واقعیت موجود همچنان همان مخروبهای است که دو سال پیش بود. سرگردانی کسبه سابق و وعدههایی که هیچوقت عملی نشد، تنها عایدی مردم و رسانهها بوده است. برای بهتر روشن شدن ابعاد این موضوع با اقبال شاکری عضو سابق شورای شهر تهران گفتوگو کردهایم.
دو سال از حادثه پلاسکو میگذرد، همچنان وضعیت همانی است که دو سال پیش بود، نه شهرداری قدمی برداشته و نه بنیاد مستضعفان؛ در دوره قبلی شورا، قولهایی داده و مصوباتی نیز تصویب شده بود، در این باره توضیح میدهید؟
واقعه پلاسکو حادثهای بود که بهنظر من مدیریت شهری و مدیریت کلان ایمنی در کشور باید از آن بهرهبرداری کامل جهت ایمنی زندگی مردم بهخصوص در شهرها میکرد. دو کارگروه در شورای چهارم تشکیل شد؛ یکی برای بررسی حادثه و یکی هم به منظور پیگیری امور شهدای آتشنشانی و کسبه ساکن در پلاسکو. آن بخش شهدای آتشنشان را با یک مصوبه در شورای چهارم گذرانده بودیم که باید به آنها رسیدگی کامل میشد و این کار اتفاق افتاد؛ در پایان دوره چهارم هم پیگیری میکردیم که این موضوع انجام شود. از رئیس آتشنشانی هم سوال کردم و گفتند آن مصوبه، دست ما را برای رسیدگی به خانواده جانباختگان شهید باز گذاشته بود و ما هم تمام تلاشمان را کردیم که اینها را ساماندهی کنیم. موضوعی عنوان شد که اینها تحتپوشش بنیاد شهید قرار بگیرند یا نه؟ برای این مساله هم پیگیریهای مختلفی شد و نهایتا این عزیزان، شهدای خدمت معرفی شدند و رسیدگی به شهدای خدمت بر عهده سازمانی است که در آنجا خدمت میکردند، یعنی بر عهده سازمان آتشنشانی و شهرداری تهران است. با مصوبهای که ما گذرانده بودیم سعی کردیم حداکثر کمک و بهبود به این بازماندگان انجام شود که امیدواریم این کمکها بهخوبی انجام شده باشد. با رئیس آتشنشانی هم که هفته پیش صحبت کردم، گفتند تمام تلاشها را براساس مصوبه انجام دادند. دومین مطلب، کسبه ساکن در حادثه پلاسکو بود؛ مسائل مربوط به این عزیزان هم پیگیری شد و نهایتا با کش و قوسهای متعدد و هماهنگیای که با بنیاد مستضعفان صورت گرفت، در ساختمان نور، واقع در چهارراه ولیعصر و طالقانی مستقر شدند. ادامه کار اینها با خود بنیاد و ساختمان پلاسکو همچنان ادامه دارد. آخرین اطلاعاتی که دارم نشان میدهد الان گودبرداری ساختمان شروع و مجوز 10 طبقه و چهار طبقه منفی هم داده شده و پیگیر افزایش طبقه بودند که نمیدانم روند افزایش طبقه به کجا رسید.
به هرحال، دو سال زمان زیادی است برای اینکه کاری انجام نشود، آنهم وقتی که آن همه وعده و وعید داده شده بود. از آنجا که شما در آن دوره مسئولیت داشتید و عضو شورای شهر بودید الان وظیفه مدیریت شهری چیست؟
آن دو کارگروه ما بهنظر میآید که منحل شد و ادامه پیدا نکرد. چون ما گفتوگویی با یکی از همکاران شورای شهر در شبکه افق داشتیم و در آنجا برداشت من این بود که دیگر کارگروه ادامه نیافت؛ حالا شاید هم اعضای کنونی شورای شهر تا حدودی سلیقه و رویکرد کاریشان این است که به حاشیه میپردازند بهجای اینکه به متن توجه داشته باشند.
آقای حناچی دیروز در ارتباط با تجهیز آتشنشانی صحبتهایی کردهاند، به هرحال یادمان هست که بعد از پلاسکو، شهردای و شورای شهر سابق اهتمام ویژهای به تجهیز آتشنشانی داشتند، این تجهیزات فعلی، اجرای مصوبات سابق نیست؟
مصوبهای را بعد از حادثه پلاسکو گذراندیم که هر چه سریعتر بهعنوان اولویت اول، تجهیزات و امکاناتی که مورد نیازشان بود به آتشنشانی داده شود و همچنین دستشان را خیلی باز گذاشتیم که هر چه سریعتر انجام شود.
از آتشنشانی انصافا باید تقدیر کرد به خاطر اینکه در سازمانهایی که بررسی کردم تنها سازمانی است که کار بازرسی خودش را بهنحو احسن انجام داده است. بیش از 10 هزار ساختمان را بررسی کردند. هفت هزار ساختمان را دارای اولویت ایمنسازی قرار دادند و به اولویت یک، دو و سه دستهبندی کردند. اینها نیازمند یک عزم قوی هستند که آنها را ایمنسازی کنند. درحال حاضر تعدادی ساختمان را معرفی کردند ازجمله ساختمان علاءالدین، ساختمانآلومینیوم و دو، سه ساختمان مهم دیگر در منطقه مرکزی در میدان بهارستان که همه اینها محل تردد هزاران نفر است. اگر همتی بر ایمنسازیشان نشود، همچنان جان مردم و ساکنان درخطر است. هنوز در مدیریت شهری سرگردان دو موضوع هستند. یکی اینکه براساس بند 14 ماده 55، تکلیف ایمنسازی با کیست؟ از آقای تورج، دادستان قبلی این حوزه تشکر کنم که در اواخر دوره چهارم واقعا دستور توقف دو، سه مورد از پروژهها را صادر کرد ازجمله علاءالدین. من یک پیشنهادی داده بودم اگر واقعا این ناکارآمدیهای دستگاهها در بهبود وضعیت ایمنی ساختمانها را ببینیم، شورای شهر تهران بعد از اخطارهای مشخص، لیست ساختمانهای ناایمن را به مردم معرفی کند که هم مردم تکلیفشان را بدانند و هم کسبه آنجا.
وقتی یک خودرو معاینه فنی ندارد، ما برایش اعمال قانون میکنیم. یعنی هم دوربینها چک میکنند و جریمه میشود و هم پلیس میتواند خودرو را متوقف کند و اجازه تردد در سطح شهر ندهد؛ بنابراین برای ساختمانهایی که هزاران نفر در آن هستند، چطور ما نمیتوانیم اعمال قانون کنیم؟ بهنظرم اگر ما به این موضوعات بپردازیم، مدیریت شهری باید بعد از مدتی به این ساختمانها برچسب بزند. اگر کار از دست کسی برنیاید، دادستانی هم کاری انجام ندهد، بگویند که ما این ساختمانها را ناایمن تشخیص دادیم و این کار میتواند در قیمت آن ساختمانها اثرگذار باشد و این موضوع یک خودکنترلی ایجاد میکند. اصلا لازم نیست فعالیتهایش متوقف شود. آتشنشانی لیست کرده و گفته باید این اقدامات را زیر نظر ما انجام دهید، اگر نه خودتان انجام دهید. راهکارش خیلی کار پیچیدهای نیست. اگر مدیریت شهری، شهرداری و شورای شهر مقداری بخواهند به مردم کمک کنند، یکی از کارهایشان ایمنسازی حملونقل شهری و ساختمانهای شهری است.
درحال حاضر بیش از نیمی از عمر ناوگانهای اتوبوس شهری گذشته، پس چه زمانی باید تعویض شوند؟ چه زمانی میخواهیم برای مردم کاری انجام دهیم؟ خطوط هفتگانه مترو به بهرهبرداری رسید و متاسفانه دو مسیر متوقف شد. بعد از دو سال از آن وعدهای که گفتند راه میاندازیم، گذشت و هنوز ناوگانهایشان وارد خط نشده است. این موضوع یعنی حملونقل ایمن با مترو که در روز هفت میلیون مسافر را جابهجا کند بین دو تا 5/3 میلیون نفر را جابهجا میکند. بنابراین این کاری است که باید نمایندگان شورای شهر فعلی برای خدمت به مردم انجام دهند و بهجای توئیت گذاشتن و با صفحات مجازی بازیکردن به این امور بپردازند.