جعفری‌جوزانی در شب بزرگداشتش گفت: «پیشتازان سینمای اندیشمند ایران در اولین سال‌های پس از انقلاب بر آن بودند که طرحی نو دراندازند. با شور و شوق دور هم جمع مى‌شدیم و فیلم می‌ساختیم، چون عشق و هدف داشتیم، ما می‌خواستیم افق‌های تازه‌ای را نشان بدهیم، می‌خواستیم به جهان بگوییم که ما صاحب اندیشه و فرهنگ هستیم، می‌خواستیم نشان دهیم فرهنگ ما بالنده و پویا و تأثیرگذار است، می‌خواستیم به مردم دنیا بگوییم ما هم ملتی هستیم، اما دوستان رانت‌خوار، سینما را تبدیل به مطرب‌خانه کرده‌اند.»
جوزانی ادامه داد: «امروز اکثر قریب به اتفاق سالن‌های سینمای کشور در دست یکی دو نفر رانت‌خوار اسیر است. این کار‌ها نشان می‌دهد شما سینما نمی‌خواهید مطرب‌خانه و بنگاه شادمانى می‌خواهید.» کارگردان شیرسنگی با انتقاد از تقسیم جشنواره فجر به بخش ملی و جهانی، گفت: «ما یک جشنواره باارزش داشتیم آن را دو پاره و بى‌ارزش کردید، اصناف‌مان را هم که دارید از بین می‌برید، شما شرکت‌های تولید فیلم هم نمی‌خواهید، پیداست که شما بنگاه شادمانى می‌خواهید. معلوم است که در این مطرب‌خانه، جایی برای اندیشه نیست.»
وی در فراز دیگری از سخنان خود گفت: «شرمنده‌ام اگر می‌بینم در کشور زرخیزم سفره‌ها خالی است، شرمنده‌ام که گرانی بیداد می‌کند و نوکیسه‌ها حتی کاغذ در اختیار اهل قلم و فرهنگ نمی‌گذارند تا به نشر افکار پویا و رشد اندیشه جامعه خدمت کنند.»
جوزانی با انتقاد از وضعیت صنوف خانه سینما، تصریح کرد: «اخیراً خانه سینما به دلایلی آشکار و پنهان، از اصناف سینمایی از جمله کانون کارگردانان، طراحان صحنه و دیگران خواسته است که برای قانونی‌شدن، صنف خود را در وزارت کار به ثبت برسانند؛ پیشنهادی که همزمان شگفت‌انگیز و سؤال‌برانگیز است. آیا واقعاً وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ثبت قانونی اصناف سینمایی آنقدر عاجز شده است که ما را به وزارت کار ارجاع می‌دهد؟ بدتر آنکه اصناف، تهدید شده‌اند که اگر به ثبت قانونی در وزارت کار اقدام نکنند از خانه سینما اخراج خواهند شد. اگر وزارت کار، قدرت انجام کار‌هایی وراى مسئولیت‌های بزرگ خود را دارد، چرا از گرفتن حقوق عقب مانده کارگران عاجز است؟»
مسعود جعفرى‌جوزانى در پایان سخنانش تأکید کرد: «من عمر خود را کرده‌ام، بیخود امثال من را تهدید نکنید، از کسی هم ترسی ندارم. امروز هم از قصد، لباس نظامی دوران انقلاب خود را پوشیده‌ام، اگر شما راضی می‌شوید و خشنود، من در خانه‌ام می‌نشینم و می‌نویسم ولی دلم نمی‌خواهد فیلم همکاران اندیشمندم نمایش داده نشود.»
