بنا بر گزارش «مجمع اتحادیههای صنفی بریتانیا» بیش از ۳ میلیون کودک در خانوادههایی زندگی میکنند که مجموع درآمد والدین آنها زیر خط فقر (۲۱ هزار پوند در سال) است. در همین زمینه روزگذشته مدیر یک مدرسه در شهر لانکاشر در شمال غربی انگلستان خبر داد، دانشآموزان مدرسه او به حدی گرسنه هستند که پس از ورود به مدرسه در سطل آشغالها دنبال غذا میگردند. شماری از نمایندگان پارلمان بریتانیا از احزاب مختلف از دولت این کشور خواستهاند تا برای مقابله با ناامنی غذایی بهخصوص در میان دانشآموزان، معاونتی را به این کار اختصاص دهند. خانم «شیوون کالینگوود» مدیر این مدرسه میگوید، از هر ۱۰ دانشآموز این مدرسه، یکی از آنها از خانوادهای است که نیازهای غذایی خود را از بانکغذایی (جایی که به نیازمندان کمک میکند) تأمین میکند. این مدیر گفته است در حال حاضر در مدرسه او ۳۵دانشآموز وجود دارند که خانوادههایشان از بانک غذایی استفاده میکنند. او میگوید احتمالاً تعداد چنین خانوادههایی بیشتر است و آمار موجود تنها درباره خانوادههایی است که مدرسه از آن باخبر است. خانم کالینگوود میگوید: «وقتی کودکان از غذا محروم میشوند، روی رفتار آنها اثر میگذارد و فقط درباره غذا فکر میکنند و ما کودکانی داریم که هستههای میوهها را از سطل آشغالها برمیدارند. ما بچههایی داریم که چیزی برای خوردن ندارند و بچههایی هستند که تنها فکر و ذکرشان غذاست.» جالب اینکه صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) در سال ۲۰۱۷ هم در گزارشی گفته بود، ۱۹درصد کودکان زیر ۱۵سال بریتانیا در خانوادههایی زندگی میکنند که با مشکل تأمین غذا مواجه هستند. دولت محافظهکار بریتانیا میگوید، تعداد کودکانی که در خانوارهای بیکار زندگی میکنند در پایینترین سطح خود است. به گفته سخنگوی وزارت کار انگلیس از سال ۲۰۱۰ به این سو یک میلیون نفر از جمله ۳۰۰ هزار کودک از فقر مطلق خارج شدهاند. سال گذشته هم روزنامه «ژنرال آنسایگر» آلمان، براساس ارزیابی انجمن حفاظت از کودکان آلمان (DKSB) خبر داده بود که حدود ۴/۴ میلیون کودک در آلمان در معرض خطر فقر قرار دارند که تعداد آنها حدود ۴/ ۱ میلیون بیشتر از حد انتظار و تصور است. به اعتقاد این انجمن، این یک سند و گواه فقر برای یک کشور ثروتمند است. بنابر آخرین دادهها، ۶/ ۷ درصد از جمعیت کشورهای اتحادیه اروپا از رقم تعیینشده برای خط فقر درآمد کمتری کسب میکنند. این رقم از کشوری به کشور دیگر متغیر است. زیرا خط فقر به عنوان مثال در رومانی ۱۰۳یورو در ماه است، اما در لوکزامبورگ هزار و ۶۰۰ یورو در ماه و در ایتالیا ۷۸۶یورو در ماه است. کودکان بیشتر از بزرگسالان در اروپا در فقر زندگی میکنند. این کودکان بهای سنگین شرایط شغلی بیثباتی والدینشان را میپردازند و دولت هم حمایت خود را از آنها پس از یک دورهای قطع میکند.