رضا اسماعیلی نوشت:حتماً شما هم شعر‌های بی‌هویت و ضعیفی را که گاهی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به اسم بزرگان ادبی بازنشر می‌شوند، خوانده‌اید. شعر‌هایی منتسب به مولانا تا فروغ، سپهری، قیصر و... شعر‌هایی از متشاعرانی نقاب‌دار که در مواردی حتی الفبای شاعری (وزن و قافیه) را هم رعایت نمی‌کنند. بارزترین نمونه این شعرها، شعر سست و بسیار ضعیفی است که تا کنون هزاران بار در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به نام قیصر بازنشر شده است؛ شعری با مطلعگاهی گمان نمی‌کنی ولی خوب می‌شود گاهی نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود
به اعتقاد این شاعر موج انتشار اشعاری از این دست، معمولا هنگام درگذشت بزرگان ادبی در جامعه فراگیرتر می‌شود. بزرگ‌ترین هدف این متشاعران نقاب‌دار، تخریب و تمسخر شاعران محبوب، به ابتذال کشیدن ادبیات، تشکیک در باور‌های دینی و هنجار‌های اخلاقی، کسب شهرت و ارضای حس جاه‌طلبی و در مواردی القای عقاید و باور‌های غلط و نادرستی است که به صورت صریح و آشکار جرئت بیان آن را ندارند. پوپولیست‌های ادبی با سوار شدن بر موج «عوام‌زدگی» و «عوام‌فریبی» در اکثر موارد به دنبال آنند که مردم را به رنگ خویش درآورند و ذوق و ذائقه نازل خویش را بر جامعه تحمیل کنند. برای مقابله با این پدیده یا آفت، بهترین راه افزودن بر دانش ادبی برای تشخیص درست و در مرحله بعد، مراجعه به کارشناس ادبی است. دیگر اینکه رسالت منِ نوعی به عنوان یک غیرکارشناس این است که در چنین مواردی - تا رسیدن به یقین - برای پیشگیری از رونق بازار این پوپولیست‌های ادبی از بازنشر این مطالب و اشعار خودداری کنم.
