تکلیف بودجه ورزش ایران در سال آینده به زودی مشخص می‌شود و برخلاف آنچه تصور می‌شد سهم ورزش از بودجه کل کشور، نه تنها نسبت به سال پیش کمتر نشده، که باید منتظر افزایش ۴۲ میلیاردی آن هم باشیم. البته صرف این بودجه مستلزم برنامه‌ریزی ویژه برای هزینه‌کرد آن است، آن هم در سال کسب سهمیه المپیک و این کمترین انتظار جامعه ورزش از مسئولان است.
مشکلات مالی همواره یکی از معضلات مهم ورزش ما بوده و معمولاً این معضل سد بزرگی برای پیشرفت به شمار می‌رود. شرایط این روز‌های کشور با گذشته متفاوت است و باید بیش از پیش حواسمان به اوضاع اقتصادی مملکت باشد. از طرفی روز‌های حساسی در انتظار ورزش کشورمان است؛ حضور تیم‌های ملی در مسابقات بین‌المللی و تلاش آن‌ها برای کسب سهمیه المپیک ۲۰۲۰، مسئولیت مدیران این عرصه را سنگین‌تر از گذشته می‌کند. لایحه بودجه کل کشور در حالی دیروز تقدیم مجلس شد که برای وزارت ورزش و جوانان بودجه‌ای بالغ بر ۱۱۶۶.۵۶۵.۸۰۰.۰۰۰تومان در نظر گرفته شده است. بر اساس این لایحه کمیته ملی المپیک نیز ۷۴.۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰ دریافت خواهد کرد و کمیته ملی پارالمپیک هم باید برای بودجه ۳۱.۶۰۰.۰۰۰.۰۰۰ برنامه‌ریزی کند. نکته مثبتی که در لایحه تقدیم شده به چشم می‌خورد افزایش بودجه نهاد‌های ورزشی است.
به نظر می‌رسد هیئت دولت به اهمیت توجه به ورزش و سال سخت پیش‌رو پی برده و افزایش بودجه نهاد‌های ورزشی در همین راستاست که باید آن را باید به فال نیک گرفت. در ارقام اعلام شده وزارت ورزش از افزایش ۴۲میلیارد و ۸۲۰ میلیونی سهم می‌برد. کمیته ملی المپیک نیز نزدیک به ۶ میلیارد و کمیته پارالمپیک هم نزدیک به ۳ میلیارد تومان افزایش بودجه خواهند داشت. همانطور که پیشتر اشاره شد موفقیت در ورزش قهرمانی، توسعه زیرساخت‌ها، توجه به ورزش همگانی و افزایش ترویج ورزش در جامعه همگی نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان است، اما مهم‌تر از همه این‌ها مسئله برنامه‌ریزی و مدیریت است که آینده ورزش را تضمین می‌کند.
علاوه بر اینکه بودجه هر یک از نهاد‌های ورزشی به شکل جداگانه تعریف شده، وزارت، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک نیز برای صرف آن در موارد مختلف اولویت‌بندی‌هایی دارند که همین اولویت‌ها در عملکرد ورزش کشور تأثیر مستقیمی خواهد داشت. در حالی که شرایط اقتصادی اقشار مختلف را تحت تأثیر قرار داده، مدیران ورزش باید قدر افزایش بودجه را بدانند. البته بالا رفتن نرخ ارز هزینه‌های زیادی را به فدراسیون‌ها تحمیل کرده، اما ورزش می‌تواند با یک برنامه دقیق، به مسیرش ادامه دهد. با شروع رقابت‌های کسب سهمیه المپیک توکیو جدال بین بهترین ورزشکاران دنیا شدیدتر می‌شود. در چنین اوضاعی نمایندگان ایران باید با کمترین دغدغه و امکانات مناسب به رقابت‌ها اعزام شوند. اختصاص بودجه به فدراسیون‌ها متناسب با عملکرد گذشته، شانس کسب سهمیه و کسب مدال در بازی‌های المپیک و پارالمپیک باید در دستور کار قرار گیرد. ضمن اینکه رشته‌های انفرادی و تیمی هر کدام نیاز‌های خاص خود را دارند. همچنین نگاه ویژه به رشته‌های مدال‌آوری که همواره جور ورزش را کشیده‌اند نیز نباید از یاد برود. از سوی دیگر ورزش‌های پارالمپیکی هم باید برنامه‌هایشان را پیگیری کنند تا همچون گذشته در آسیا و جهان خوش بدرخشند.
بدون شک در بحث استفاده از منابع مالی، مدیریت حرف اول را می‌زند، در صورتی که مدیران بتوانند از فرصت‌های موجود به بهترین شکل ممکن استفاده کنند و برنامه‌هایشان را پیش ببرند، نه تنها مشکلی برای ورزش و ورزشکاران پیش نمی‌آید، بلکه نارضایتی‌های اهالی ورزش نیز به حداقل می‌رسد. خرج کردن از بیت‌المال مسئولیت سنگینی است که مدیران ورزش باید حساسیت و اهمیت آن را به خوبی درک کنند.
