جوان آنلاین: این شب‌ها تلویزیون علاوه بر تاریخی و ملودرام، یک سریال دفاع‌مقدس هم روی آنتن دارد. نام این سریال "مینو" است. یکی از انتقاداتی که به این سریال بسیاری داشته‌اند که خیلی مخاطب را درگیر حال و هوای دفاع‌مقدس نمی‌کند. در کنار عباس غزالی، پروانه معصومی، محمد پاک‌نیت و بازیگران دیگر، سیاوش طهمورث در این سریال یک نقش‌آفرینی موثر دارد. او درباره این انتقادها این طور می‌گوید: قبل از هرچیز اعتقاد دارم ما هنوز بعد از این همه سال نتوانستیم یک حرف درستی درباره جنگ و دفاع‌مقدس‌مان بزنیم. به محض اینکه می‌خواهیم درباره جنگ صحبت کنیم پای تانک و مسلسل در بیابان و خیابان به میان می‌آید. اما جنگ به واقع یک تفکر، یک درگیری اعتقادی و یک عشق و دفاع مقدس است. این نگاه‌ها و پرداخت‌ها شاید مخاطب را به فضایی نزدیک کند که انگار فقط جنگ، آدم‌کشی است.
وی افزود: سریال «مینو» برخلاف انتقاد برخی، یک عاشقانه جنگی است. اصلاً هم نیازی نیست یک سریال یا فیلم حتماً با لوکیشن و فضای خود پیامی به مخاطب برساند، کار باید سناریو داشته باشد. به نظرمن این اتفاق در سریال «مینو» افتاده و به جای اینکه ما را به شهرک دفاع‌مقدس ببرد یا در بیابانی فیلمبرداری انجام دهد با یک قدرت پرداختی در یک فضای عادی این مفهوم را رسانده است. امروز باید قدرت سناریو یک فیلم را به اوج برساند نه قدرت زرق و برق و لوکیشن!
این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون و تئاتر که این روزها مجموعه تلویزیونی «دردانه‌های خلیج فارس» را به پایان رسانده درباره این مجموعه هم می‌گوید: «دردانه‌های خلیج فارس» یک کار سخت و پیچیده‌ای بود هم از لحاظ لوکیشن که در جزایر قشم و ابوموسی فیلمبرداری می‌شد و البته سکانس‌های پایانی در جزیره "هرمز" فیلمبرداری شد. پلان‌های زیر آب این مجموعه هم کار را پیچیده‌تر کرده بود که مخاطب با یک کار همراه با موقعیت‌های جذاب مواجه می‌شود. این سریال سی و پنج قسمتی روابط انسانی و فعالیت‌های اجتماعی ساکنان جزیره‌های خلیج فارس را در کنار روایت داستان اصلی، بازخوانی می‌کند، این مجموعه به زودی از شبکه یک سیما پخش خواهد شد.
وی با گلایه از ورود پول‌های اشتباه و ناروا به هنر تئاتر، سینما و حتی تلویزیون، خاطرنشان کرد: ما اگر نتوانستیم در تئاتر، سینما و تلویزیون به یک مفهوم درست مبنایی دست پیدا کنیم به خاطر این است که هدف تفکر ما مشخص نیست. همه این مشکلات و معضلات هم به سرمایه‌گذاری‌های غلط و برخورد تجاری با هنر برمی‌گردد. واقعاً گلایه‌دارم که جای یک نوع پول درآوردن‌هایی در هنر ما نیست. اگر می‌خواهید پول‌شویی کنید راه دیگری انتخاب کنید؛ به هنر چه کار دارید؟ برخی می‌آیند و به یک باره روی 8 فیلم سرمایه‌گذاری می‌کنند و اصلاً به پژوهش و دانش هنری اعتقادی ندارند. یا پایشان را به تئاتر می‌گذارند و پایه‌گذار یک بدعت غلط در این هنر غنی و ارزشمند، می‌شوند. من شما را می‌شناسم یک سال قبل پیش شما بودم، آژانس شما هم آژانس هواپیمایی نیست. چرا که با با یک اتاق هم آژانس می‌شود. اما شما یک ساختمان 4 طبقه دارید که برای من وحشتناک است و مثل کاخ می‌ماند. شما در آژانس‌تان 40 فروشنده زن دارید برای یک آژانس چه نیازی به این همه فروشنده و این تشکیلات خاص است؟
