در شرایطی که رقبای ایران خود را آماده حضوری پرقدرت در المپیک می‌کنند و در پی جمع‌آوری امتیاز‌های لازم از مسابقات کسب سهمیه هستند، تیم ملی کاراته ایران به دلیل آنچه مشکل مالی خوانده می‌شود مسابقات را یکی پس از دیگری از دست می‌دهد، به طوری که برخی ورزشکاران برای عقب نماندن از رقبا ناچارند از جیب هزینه کنند. مسئله‌ای که ذبیح‌الله پورشیب، کاپیتان تیم ملی کاراته در گفتوگو با «جوان» آن را ناعادلانه می‌خواند: «مگر ما چقدر درآمد داریم یا چقدر از فدراسیون پاداش و حقوق می‌گیریم که باید هزینه مسابقات را هم خودمان بپردازیم. وظیفه ورزشکار تمرین کردن است، اما ما باید یک چیزی هم روی آنچه که در می‌آوریم بگذاریم تا بتوانیم از عهده هزینه مسابقات برآییم یا آنکه دست روی دست بگذاریم و به تماشا بنشینیم تا فرصت‌ها یکی پس از دیگری از دست برود و موفق به کسب سهمیه نشویم.»
با از دست رفتن فرصت حضور در مسابقات شیلی و ژاپن، پورشیب، مهدیزاده و درفشی‌فر برای عقب نماندن از رقبا ناچار شدند با هزینه شخصی راهی رقابت‌های کاراته وان چین شوند: «برای کسب سهمیه باید امتیاز‌های لازم را در مسابقات مختلف کسب کنیم، اما از پنج مسابقه‌ای که باید در آن شرکت می‌کردیم، فدراسیون تنها اعزام به مسابقات جهانی اسپانیا را تقبل کرد که نتایج خوبی هم به دست آوردیم. برای حضور در مسابقات آلمان، فدراسیون تنها هزینه پرواز را داد و مابقی هزینه‌ها را خودمان پرداخت کردیم. مسابقات ژاپن و شیلی را هم به این بهانه که دور است و فاصله زمانی آن تا مسابقات قبلی و بعدی مناسب نیست از دست دادیم. در حالی که همه تیم‌ها در این رقابت‌ها شرکت کردند، اما مسابقات کاراته وان چین را دیگر نمی‌توانستیم از دست بدهیم، به همین دلیل با فدراسیون تماس گرفتیم، اما متأسفانه جوابی که شنیدیم بسیار ناامیدکننده بود.»
مسئولان فدراسیون صراحتاً به کاپیتان تیم ملی گفتند که مسابقات کاراته وان چین اهمیتی ندارد. حال آنکه تیم ملی کاراته به دلیل عدم حضور در رقابت‌های شیلی و ژاپن، امتیاز‌های زیادی را از دست داده بود و دیگر نمی‌توانست به دلیل اهمال‌کاری فدراسیون امتیاز کاراته وان چین را هم از دست بدهد: «قبل از اعزام به من گفتند که این مسابقات خیلی هم مهم نیست و نیازی نیست که شرکت کنیم. گفتند که امتیاز زیادی ندارد، اما امتیاز‌ها کم‌کم جمع می‌شود. ما همین حالا هم از رقبا عقب هستیم. گفتم حداقل مرا ثبت‌نام کنید، اما گفتند پول نداریم. اگر می‌خواهی خودت اقدام کن و من نه فقط کار‌های ثبت‌نام که کار‌های ویزایم را هم خودم انجام دادم و فدراسیون حتی حاضر به پرداخت ۶۰ دلار ثبت‌نام هم نشد. از آنجا که باید با کردیت کارت پول را پرداخت می‌کردم با دوستانم در خارج از کشور تماس گرفتم و از طریق آن‌ها پول را پرداخت کردم. واقعاً این رفتار‌ها درست نیست، همه تیم‌ها با تمام نفرات خود در این مسابقات شرکت کرده بودند. این خود نشان‌دهنده اهمیت این مسابقات است، یعنی فقط برای ایران است که مسابقات اهمیت ندارد!»
کاپیتان تیم ملی می‌گوید انتظارات همیشه بالاست و همه توقع کسب مدال دارند، اما از شرایط کاراته‌کاران بی‌اطلاع هستند: «همه از ما توقع دارند که در هر مسابقه‌ای مدال بیاوریم، فرقی هم نمی‌کند که در چه شرایط روحی، روانی و جسمی باشیم. ما هرگز برای تیم ملی کم نگذاشته‌ایم، با غیرت برای تیم ملی و پرچم کشورمان تلاش کرده‌ایم و افتخار هم می‌کنیم. ما باز هم تلاش خواهیم کرد، اما بدون حمایت تا چه زمانی می‌توانیم ادامه دهیم؟ ما از کوچک‌ترین فرصت‌ها استفاده می‌کنیم، اما دست تنها نمی‌شود. یکی باید به ما کمک کند یا بگوید چه باید بکنیم. همه نمی‌توانند با هزینه شخصی در مسابقات شرکت کنند، مگر کم پولی است، در همین چین ۱۰، ۱۵ میلیون هزینه کردیم. فدراسیون حتی مربی هم همراه ما اعزام نکرد. گفتند نمی‌توانیم، پول نداریم. با این شرایط چطور باید سهمیه بگیریم؟ کسی از حال و روز ما خبر ندارد، نمی‌دانند با چه شرایط سختی راهی مسابقات می‌شویم. این واقعاً ناراحت‌کننده است. سعی می‌کنیم این مسئله در روحیه‌مان تأثیر نگذارد، اما مگر می‌شود بی‌تفاوت بود؟»
