جوان آنلاین: 34 سال پیشروی و 18 سال عقب‌نشینی؛ این تمام آن چیزی است که از 1948 یعنی سالروز تاسیس رژیم صهیونیستی تا به امروز اتفاق افتاده است. برخلاف آنچه مارکس گفته بود «تاریخ دوبار تکرار می‌شود؛ یک‌بار به‌صورت تراژدی و بار دیگر کمدی». برای صهیونیستها بار اول تاریخ کمدی بود و حالا قسمت تراژدی آن فرارسیده است.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که این روزها با استعفای وزیر جنگ، خود مسئولیت وزارت جنگ را برعهده گرفته و بیش از پیش قدرت را در سرزمین‌های اشغالی برعهده دارد، توانایی حل این حجم از ناکامی‌ها را ندارد. او در جنگ دو روزه در جنوب سرزمین‌های اشغالی و در غزه، آنچه را که نتوانست در روی زمین پیدا کند، حالا در شمال فلسطین اشغالی و در زیر زمین می‌جوید. تونل‌های زیرزمینی حزب‌الله در شرایطی برای او اهمیت پیدا کرده که اصلی‌ترین تهدید برای صهیونیستها موشک‌های با برد بلند مقاومت اسلامی است. اما او گمان می‌کند باید زمین را بکاود تا بلکه بتواند اقتدار از بین‌رفته صهیونیستها را در زیر خاک پیدا کند.
او می‌داند چه باید بکند تا بار دیگر رژیم صهیونیستی به سال‌های 1948 بازگردد، اما دیگر نمی‌تواند. حالا معادلات را در منطقه غرب آسیا نه صهیونیستها و حامیان غربی‌اش که ایران و محور مقاومت تعیین می‌کنند. این البته تنها مساله نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نیست.
او در داخل با دو موضوع مهم دیگر نیز دست به گریبان است؛ یکی فساد مالی خود و همسرش و دیگری انتقادات اعضای کابینه نسبت به عملکردش به‌ویژه در برابر مقاومت اسلامی. یکی از اصلی‌ترین منتقدان نتانیاهو، وزیر آموزش کابینه‌اش است.
او که به دنبال تکیه زدن بر وزارت جنگ بود و با مخالفت نتانیاهو مواجه شد، حالا صریح‌تر عملکرد امنیتی نتانیاهو را نقد می‌کند.
به گزارش پایگاه خبری قطری «عربی 21»، نفتالی بنیت، وزیر رژیم صهیونیستی که ریاست حزب «خانه یهود» را برعهده دارد، گفت: «سیاست امنیتی اسرائیل با شکست مواجه شده و دیگر نیروهای مقاومت از ما هراسی ندارند و هیچ عاملی بازدارنده آنها نیست.»
وی با اشاره به عملیات شهادت‌طلبانه روز قبل فلسطینیان گفت: «اکنون نیروهای مقاومت به آسانی به شهرک‌نشینان ما شلیک می‌کنند، در حالی که خانواده‌های آنها از تشکیلات خودگردان حقوق می‌گیرند و اگر هم دستگیر شوند، مدتی در زندان می‌مانند و درنهایت با قرارداد تبادل اسرا مجبور به آزادی آنها می‌شویم.»
بنیت، عضو کابینه رژیم صهیونیستی از بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم خواست به وضعیت نابسامان ارتش صهیونیستی رسیدگی کند. وی نسبت به قدرت بالای ایران، سوریه، لبنان و حماس در مقابل ارتش رژیم صهیونیستی هشدار داد. وی همچنین خواستار اعدام مجریان عملیات شهادت‌طلبانه علیه صهیونیستها شد.وزیر آموزش و پرورش رژیم صهیونیستی پیش از این نیز با اعتراف به اینکه تل‌آویو از زمان جنگ دوم خود با لبنان تاکنون روی پیروزی را ندیده است، استعفای اخیر وزیر جنگ این رژیم را موجب شکست کابینه دانست. اما در شرایطی که رژیم صهیونیستی توان ایستادگی در برابر نیروهای مقاومت را ندارد و بازدارندگی خود را از دست داده، بنیامین نتانیاهو به دنبال روابط با کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس است. او در حالی که تل‌آویو در محاصره محور مقاومت قرار گرفته، سرخوش از دیدار با پادشاه عمان و اجازه عبور هواپیماهای صهیونیستی از آسمان این کشور است.
سفر وزرای صهیونیست به سایر کشورهای عربی نیز با هدف کاستن از فشار محاصره فعلی صورت می‌گیرد، اما مساله قطعی این است که این پیوندها و اتحادها تا زمانی فایده خواهد داشت که صهیونیستها وارد جنگ در مرزهای خود نشوند. هر جنگی که تل‌آویو یک سوی آن باشد، می‌تواند چندین جبهه را علیه آنان فعال کند، این درحالی است که این روزها اصلی‌ترین متحد آنان و عامل بقای این رژیم یعنی محمد بن‌سلمان نیز در وضعیت بسیار بدی گرفتار شده است و هر ماجراجویی صهیونیستها، موجودیت آنان را با بحران مواجه خواهد کرد. مساله اصلی اکنون برای صهیونیستها این است که آغاز یک نبرد، چقدر احتمال فعال شدن جبهه‌های دیگر را علیه تل‌آویو بالا می‌برد. آنها به خوبی می‌دانند که توانایی مبارزه در دو یا سه جبهه را با یکدیگر ندارند.
در ادامه به اصلی‌ترین جبهه‌های نبرد احتمالی صهیونیستها با مقاومت پرداخته شده است:
اکنون نیروهای مقاومت به آسانی به شهرک‌نشینان ما شلیک می‌کنند، در حالی که خانواده‌های آنها از تشکیلات خودگردان حقوق می‌گیرند و اگر هم دستگیر شوند، مدتی در زندان می‌مانند و درنهایت با قرارداد تبادل اسرا مجبور به آزادی آنها می‌شویم.
جبهه شمال شرق جولان
شرایط جغرافیایی و نظامی رژیم صهیونیستی، این رژیم را با بحران آب مواجه کرده است. در سال‌های اخیر تشدید این بحران باعث سرمایه‌گذاری گسترده این رژیم و ساخت تاسیسات آب شیرین‌کن بوده که ضمن هزینه‌بر بودن ساخت و نگهداری چنین تاسیساتی، هزینه تامین آب را نیز بالا برده است. گنج آبی رژیم صهیونیستی در حال حاضر، بلندی‌های جولان است که توسط این رژیم از خاک سوریه اشغال شده است. دریاچه طبریه جولان در حال حاضر یک‌سوم آب شرب سرزمین‌های اشغالی را تامین می‌کند. این دریاچه دقیقا بر مرزهایی منطبق است که ارتش سوریه در خطوط آن مستقر است. ارتش 170 هزار نفری سوریه با حمایت 100 هزار نفر از گروه‌های حامی آن توانسته در جنگی هفت ساله بسیاری از مناطق کشور را از دست تروریست‌ها خارج کند و در جنوب با پاکسازی کامل آن دوباره به مرزهای خود با فلسطین اشغالی برسد. با توجه به حمایت گسترده تل‌آویو از گروهک‌های تروریستی این گروهک‌ها روزهای آخر را در سوریه سپری می‌کنند. همین مساله نیز نگرانی صهیونیستها را به دنبال داشته و آنها نگران توان بازدارندگی در برابر ارتش سوریه هستند. همین نگرانی‌ها نیز باعث شده برخلاف چند سال گذشته، رژیم صهیونیستی در چند ماه گذشته اقدام به هدف قرار دادن مواضع مشخص‌شده در سوریه کند.
حزب‌الله در جبهه شمال
یکی از اصلی‌ترین جبهه‌هایی که در چندین مرحله طعم شکست را به صهیونیستها چشانده، جبهه شمالی رژیم صهیونیستی در مرز لبنان است. جنبش حزب‌الله لبنان اکنون یک تشکیلات مستحکم نظامی است که با توسعه قابلیت‌های نظامی خود توانسته موشک‌های مورد نیازش را در لبنان تولید کند. این گروه مقاومت با بیش از 150 هزار موشک زمین به زمین و موشک‌های ضدکشتی مانعی جدی در برابر تجاوزگری‌ها و توسعه‌طلبی صهیونیستها در منطقه است. از چند روز پیش رژیم صهیونیستی با ادعای وجود تونل‌های زیرزمینی حزب‌الله لبنان حفاری‌هایی را در منطقه مرزی آغاز کرده است. منابع صهیونیستی می‌گویند این تحرکات که پس از شکست در نبرد دو روزه با مقاومت اسلامی در غزه در دستور کار قرار گرفته است، می‌تواند تل‌آویو را وارد جنگ دیگری کند. در صورت افزایش تنش‌ها در جنوب لبنان و شمال سرزمین‌های اشغالی، امنیت رژیم صهیونیستی به‌شدت تهدید خواهد شد. در این نبرد به‌طور حتم شهرها، پایگاه‌های نظامی، نیروگاه‌ها، منابع آب، فرودگاه‌ها و بنادر صهیونیستها زیر آتش موشک‌های حزب‌الله خواهند بود و موشک‌های ضدکشتی حزب‌الله قادر خواهند بود امنیت ترانزیتی این رژیم را از بین برده و هرگونه کشتی حامل سوخت، آذوقه و سلاح را در بنادر این رژیم هدف قرار دهد.
جبهه شرق و جبهه داخلی
در جبهه شرق و داخلی سرزمین‌های اشغالی، «کرانه باختری رود اردن» و «سرزمین‌های 1948» قرار دارد. این دو منطقه یک ویژگی متمایز از جبهه جنوبی غزه دارد. در این مناطق فلسطینیان در کنار صهیونیستها زندگی می‌کنند و این یک فرصت برای آنان و یک تهدید بالقوه برای صهیونیست‌هاست. در کرانه باختری رود اردن 8/2 میلیون فلسطینی در کنار 700 هزار صهیونیست زندگی می‌کنند. در چند سال و - به‌ویژه- چند ماه گذشته، وسعت عملیات‌های فلسطینی‌ها در این مناطق افزایش چشمگیری پیدا کرده است. آخرین عملیات آنان در این منطقه به یکشنبه‌شب گذشته بازمی‌گردد که در آن یک مبارز فلسطینی جمعیت صهیونیستها را به رگبار بست و 9 نفر را زخمی کرد. در حال حاضر حدود 10 درصد از تمامی صهیونیستها در این منطقه که در مرکز فلسطین اشغالی و درست در کنار نواحی پرجمعیت رژیم صهیونیستی است، زندگی می‌کنند. حداقل فاصله غزه با تل‌آویو پایتخت رژیم صهیونیستی، 70 کیلومتر است. نیروهای مقاومت برای هدف قرار دادن این شهر و تاسیسات آن نیاز به موشک‌هایی با برد 80 تا 100 کیلومتر دارند که ساخت و پنهان‌سازی آنها مشکل‌تر از موشک‌های کوتاه‌برد است، ولی اگر قرار باشد از طریق منطقه کرانه باختری، تل‌آویو و دیمونا مورد هدف باشند، دیگر نیازی به موشک‌های با برد بلند نیست و نیاز به موشک‌های کوچک با برد 15 تا 20 کیلومتر است. این موشک‌های کوچک، ارزان‌تر، با قابلیت تولید بیشتر، پنهان‌سازی بالاتر و تحرک بهتر نسبت به موشک‌های با برد بلند کار می‌کنند.
این جبهه شرقی چون سلاح آماده شلیک، همواره یکی از خطرهای امنیتی برای صهیونیستها به شمار می‌رود. اما فعال شدن جبهه کرانه باختری در جناح شرقی سرزمین‌های اشغالی و در چند کیلومتری صهیونیستها، اثرات مخرب دیگری هم می‌تواند داشته باشد و آن هم فعال شدن جبهه داخلی‌تر در سرزمین‌های اشغالی موسوم به 1948 است؛ جایی که هنوز یک میلیون و 800 هزار عرب درون مرزهای ادعایی رژیم صهیونیستی زندگی می‌کنند. اگر در کرانه باختری، شهرهای فلسطینیان در کنار شهرک‌های صهیونیست‌نشین است، درون مرزهای 1948 این محله‌های فلسطینی‌نشین هستند که در کنار محله‌های صهیونیست‌نشین واقع شده‌اند و هرگونه تحرکی از سوی آنان می‌تواند رژیم صهیونیستی را درگیر جبهه‌های شرق و جنوب کند. فعال شدن فلسطینی‌های داخل مرزهای 1948 که در نواحی شمالی و الجلیل تمرکز بیشتری دارند به آزادسازی این مناطق توسط حزب‌الله لبنان در جنگ آتی کمک زیادی خواهد کرد. از سوی دیگر پس از فعال شدن کرانه باختری و نیز فلسطینی‌های ساکن در مرزهای 1948 فلسطینی‌های ساکن در کشور اردن که 55 درصد از جمعیت هشت میلیون نفری این کشور را تشکیل می‌دهند به همراه دیگر اعراب اردن نسبت به رژیم صهیونیستی بی‌تفاوت نخواهند نشست، همان‌گونه که در شرایط مختلف واکنش‌های شدیدی علیه رژیم اشغالگر قدس از خود نشان داده‌اند. آخرین واکنش اعراب این مناطق مخالفت با خط لوله گاز اسرائیل به اردن بود که توسط شهروندان اردنی تخریب شد.
غزه در جبهه جنوب
صهیونیستها غزه را در سال 2005 پس از ده‌ها سال اشغال بالاجبار ترک کردند، ولی حالا پس از تحمیل چند جنگ به این نوار باریک یک میلیون و 800 هزار نفری، در آخرین جنگ توانستند تنها اندکی بیش از دو روز زیر حملات زمینی و موشکی گروه‌های مقاومت غزه تاب بیاورند و سرانجام تن به آتش‌بس دادند. در این جنگ تنها طی 48 ساعت بیش از 400 موشک به سمت سرزمین‌های صهیونیست‌نشین شلیک شد که سامانه‌های مختلف و گرانقیمت اسرائیلی آن هم به اعتراف خودشان تنها توانستند 25 درصد از این موشک‌ها را رهگیری کنند و 300 موشک دیگر که قدرت انفجاری‌شان نسبت به جنگ‌های گذشته بهبود یافته بود، ترسی را بر شهرک‌های صهیونیست‌نشین تحمیل کردند که اثرات آن حتی پس از جنگ نیز آنها را در هرجایی آزار خواهد داد. این جنگ منجر به استعفای وزیر جنگ رژیم صهیونیستی شد و تبعاتش کابینه را تا مرز فروپاشی برد. پس از این آتش‌بس ارتش صهیونیستی متوجه قدرت مقاومت در غزه و توان آن برای هدف قرار دادن هر آنچه اراده کند، شد. مقامات نظامی صهیونیست اکنون می‌دانند که هر نبردی در غزه، منجر به موشکباران شهرک‌های جنوب سرزمین‌های اشغالی خواهد شد و آنان باید بخش زیادی از نیروهای نظامی خود را برای آتش‌بسی دیگر در این بخش زمین‌گیر کنند.
