در حالی از موعد مقرر وزیر کار برای شفاف‌سازی و برخورد با افراد دو شغله در حوزه تابعه و شرکت‌های متعلق به صندوق بازنشستگی کشوری و سازمان تأمین اجتماعی می‌گذرد و افکار عمومی در انتظار نتیجه شفاف‌سازی نیم بند شریعتمداری در بدو ورودش به وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی است که این روز‌ها شاهد رقابت‌ها و درگیری‌های جناح‌ها و گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و قبیله‌ای و فامیلی برای کسب کرسی‌های مهمی، چون ریاست سازمان تأمین اجتماعی و همچنین برخی از هلدینگ‌ها و شرکت‌ها هستیم، از همین رو برخی از اشخاص حقیقی شایسته تلاش می‌کنند اصلاً به وزارت کار نزدیک هم نشوند، چه رسد به آنکه بخواهند وارد رقابت‌هایی شوند که همچون آتش زیر خاکستر می‌ماند و افراد را به یکباره سرخ می‌کند.
فشار صندوق‌های بازنشستگی به بودجه عمومی
همانطور که می‌دانیم صندوق‌های بازنشستگی و درمانی در کشور از وضعیت خوبی برخوردار نیستند و اگر نبود فشار ۵۰ تا ۶۰ هزار میلیارد تومانی این صندوق‌ها به بودجه عمومی کشور، امروزه اقتصاد ایران حداقل در بعد بودجه عمرانی و کسری بودجه وضعیت متفاوتی داشت، اما در شرایطی که یک هفتم بودجه عمومی به صندوق‌های بازنشستگی اختصاص یافته‌است، به نظر می‌رسد فشار این صندوق‌ها در سال ۹۸ به بودجه عمومی نه‌تن‌ها ادامه می‌یابد، بلکه شدت هم می‌گیرد و حال آنکه وضعیت هم در بخش اداری صندوق‌های بازنشستگی تعریفی نیست، بلکه شرکت‌های سرمایه‌گذاری صندوق‌های بازنشستگی نیز در واقع وخیم است.
عمده صندوق‌های بازنشستگی از حیث منابع و مصارف اصلاً تراز نیستند، البته سازمان تأمین اجتماعی در میان صندوق‌ها وضعیت بهتری دارد، اما در رابطه با صندوق بازنشستگی دیگر وزارت کار یک صندوق کشوری باید عنوان داشت که این مجموعه حتی نمی‌تواند یک ماه از هزینه‌های یکسالش را هم تأمین کند و جالب است بدانیم که وضعیت سرمایه‌گذاری‌های این صندوق که بیش از ۱۷۰ بنگاه در شش هلدینگ تخصصی است عموماً خوب نیست و سیاسی‌کاری و اشکال در مدیریت و باند بازی بلای جان این مجموعه‌ها شده‌است.
چرا سازمان تأمین اجتماعی حساس است
هر چند وضعیت همگی صندوق‌های بازنشستگی در کشور خوب نیست، اما با توجه به وسعت سازمان تأمین اجتماعی و مشترکان و اهمیت حوزه درمان باید توجه داشت که هر یک واحد وخامت در این سازمان به مراتب اثر منفی‌اش بر بودجه عمومی و همچنین جامعه بیشتر از سایر صندوق‌های بازنشستگی خواهد بود، این در حالی است که بیش از ۱۳ میلیون نفر کارگر به سازمان تأمین اجتماعی حق بیمه پرداخت می‌کنند و بازنشستگان این مجموعه نیز جمعیت قابل‌ملاحظه‌ای است، از این رو با توجه به مرحوم‌شدن دکتر نوربخش باید در انتصابات در این مجموعه دقت نظر داشت.
شفاف‌سازی نیم‌بند به درد نمی‌خورد
نکته نگران‌کننده تصمیم اخیر وزیر کار در خصوص شفاف‌سازی نیم بند اخیر برای انتشار لیست اعضای هیئت مدیره بنگاه‌های تابعه صندوق بازنشستگی کشوری و سازمان تأمین اجتماعی و همچنین ممنوعیت اشتغال دو شغله در هیئت مدیره بنگاه‌ها و انتشار معاملات در شرکت‌های آن بود که چرا شریعتمداری به جای اینکه دستور دهد تمامی اطلاعات نزدیک به ۵۰۰ شرکت تابعه اعم از گزارش هیئت مدیره به مجمع عمومی، گزارش حسابرسی و بازرس قانونی، گزارش‌های حسابرسی نشده شرکت منتشر شود، تنها لیست هیئت مدیره‌ها و معاملات و ممنوعیت تداوم کار دو شغله‌ها را مورد هدف شفاف‌سازی قرار داده‌است، در صورتی که با انتشار صورتهای مالی علاوه بر این اطلاعات صد‌ها اطلاعات دیگر در خصوص شرکت‌های بورسی و غیر‌بورسی نیز منتشر خواهد شد.
آزمون سخت وزیر کار برای انتخاب مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی
علاوه بر این، با توجه به اینکه گزینه‌هایی، چون محمد رضوانی‌فر مدیر تیپیکو، رضا راعی قائم مقام تأمین اجتماعی، انصاری معاون اسبق شریعتمداری در وزارت بازرگانی جزو گزینه‌ها برای مدیرعاملی شرکت سرمایه گذاری سازمان تأمین اجتماعی(شستا) هستند، هم اکنون رقابت‌هایی برای فتح کرسی شرکت سرمایه گذاری سازمان تأمین اجتماعی(شستا) درگرفته‌است و گاهی مدیران قدیمی و سیاسی به تخریب مدیران جوانی که به‌علت عدم ارتباط تشکیلاتی با جریان حزب سیاسی حاکم بر مقدرات وزارت تعاون، کار ارتباط ندارند، می‌پردازند. منظور از حزب سیاسی، همان مجموعه‌ای است که به اسم سهامداران اصلی سازمان تأمین اجتماعی تنها به انتصاب کادر اجرایی و مرکزی خودشان در شرکت‌های شستا پرداخته‌اند و البته این آسیب به صندوق بازنشستگی کشوری نیز کشیده شده‌است، ولی در نهایت امید است وزیر کار و تصمیم‌گیران منافع ملی را در این انتصاب لحاظ کرده و کارآمد‌ترین فرد را در سازمان تأمین اجتماعی منصوب کنند که اگر این نشود، امکان دارد تراز سازمان تأمین اجتماعی آنقدر منفی شود که فشار بودجه‌ای این سازمان نیز به بودجه عمومی کشور بیش از پیش تشدید شود.
