اصلاً حرکت خوبی نیست که برای گرفتن امکانات و بودجه به تخریب یکدیگر روی آوریم. رشتههای مدالآور و المپیکی ایران سالهاست که با این معضلات دست به گریبان هستند و سالهاست که با وجود تمامی این مسائل در حد توانشان مدالآوری میکنند.
ورزشکاران المپیکی ایران شرایط را خوب درک میکنند و خوب میدانند که در چم و خم اوضاع کنونی چگونه باید آماده حضور در آوردگاههای جهانی شوند، تفاوتی هم نمیکند کشتیگیر باشند یا تیرانداز، خودشان هم هیچ وقت یکدیگر را مقایسه و قضاوت نمیکنند، اما آنچه که در مدیریت ورزش دیده میشود، باعث تأسف است.
اینکه یک مدیر یا رئیس برای جلبنظر و حمایت موفقیتها و تلاشهای دیگران را زیر سؤال ببرد، مسئله سادهای نیست. موضوع به حرمتشکنی برمیگردد، به کوچکنمایی موفقیتهای بقیه و بزرگ جلوه دادن خود.
تیراندازان، کشتیگیران یا ورزشکاران رشتههای رزمی برای کسب موفقیت تلاش میکنند، سنگینترین تمرینات را پشت سر میگذارند و شرایط سخت اردوها را تحمل میکنند، در نهایت هم با مدالآوری نتیجه زحمات خود را میگیرند که البته فقط و فقط در حد همان مدال و همان روزهای پرسروصدای کسب مدال باقی میماند. حالا رؤسای فدراسیونها به جای اینکه به دنبال گرفتن حق قهرمانان و پاداشهای معوقه و سروسامان دادن به اوضاع نابهسامان اردوها و مراحل آمادهسازی و تمرینات باشند، دنبال مقایسه کردن هستند که بله فلان رشته فقط این را و آن را میخواهد، اما ما فلان را میخواهیم و فلان را!
نکته اینجاست که رؤسا به جای تدبیر و مدیریت درست برای گرفتن امکانات و بودجه سراغ تخریب یکدیگر و ناچیز خواندن موفقیتهای رشتههای دیگر میروند.
حتی آنهایی که ورزش و اخبار آن را هم دنبال نمیکنند، خوب میدانند که کشتی به عنوان ورزش اول این آب و خاک بیشترین موفقیتها و بیشترین مدالآوریها را در تاریخ ورزش کشور داشته است. همه هم خوب میدانیم که تمرین خشک تیراندازی چه مضراتی دارد. میدانیم که اسلحه بدون فشنگ و ساچمه چیزی در حد چوبدستی است و نمیتوان با چوبدستی در تیراندازی المپیک یا مسابقات جهانی مدال گرفت.
مسئله اینجاست که رفع این معضلات و مشکلات که مربوط به یک رشته هم نمیشود باید از طریق مراجع ذیصلاح دنبال شود. رئیس فدراسیون هر کدام از این رشتهها باید از راهش برای حل معضلات و مشکلات وارد شود، نه اینکه با تمسخر از شرایط رشتهای دیگر صحبت کند و بخواهد موفقیتهای آن را زیر سؤال ببرد.
ایراد کار اینجاست که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک اینقدر در رسیدگی به وضعیت رشتههای مدالآور کوتاهی کردهاند که کار به اینجا کشیده شده است. اینقدر به تیراندازی رسیدگی نکردهاند و اینقدر فریادهای قهرمانان این رشته شنیده نشده که حالا کار به مقایسه رسیده، آن هم چه مقایسه اشتباهی، مقایسه بین کشتی و تیراندازی که ناگفته پیداست کدام یک برنده این مسابقه اشتباه است.
تیراندازی ایران و تیراندازان زن و مرد کشورمان بهرغم تمامی معضلات پابهپای رقبا پیش رفتهاند و با وجود شرایط نابرابر با آنها، نتایجی کسب کردهاند که باعث حیرت شده است. مقایسه آنها، اما با رشتهای، چون کشتی و قهرمانانی، چون کشتیگیران که به نوبه خود اگر نسبت به تیراندازان شرایط بدتری نداشته باشند، بهتر هم ندارند، یک اشتباه وحشتناک است که فقط میتواند از یک مدیر احساسی یا نابلد سر بزند.
حفظ حرمتها در ورزش از همه چیز واجبتر است. حرفهایی که دیروز رسانهای شد، نه به کار تیراندازی میآید و نه به سود کشتی است. هر دو این رشتهها برای موفقیت ایران و افتخارآفرینی کشورمان تلاش میکنند. وظیفه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک است که به وضعیت آنها رسیدگی کنند و اجازه ندهند این مقایسههای بیجا و نادرست ورزش کشور را به حاشیه ببرد.