اسفند ماه ۹۶ و در شب شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علی‌ها گروهی آشوبگر با بستن خیابان گلستان هفتم در محله پاسداران تهران اقدام به ایجاد اغتشاش و آشوب کردند. با حضور نیروی انتظامی آشوبگران که از دراویش موسوم به گنابادی بودند، به سمت نیروهای پلیس حمله‌ور شدند و یکی از آن‌ها با اتوبوس نیروهای امنیتی شهر را زیر گرفت که سه تن شهید شدند. در ادامه درگیری آن‌ها یک بسیجی را هم به شهادت رساندند. میزان (خبرگزاری قوه قضائیه) قصد دارد طی سلسله گزارشاتی، به بررسی زوایای اقدامات ضدامنیتی عناصر گروهک «مجذوبان نور» بپردازد. هم اکنون بخش اول این گزارش از نظر خوانندگان می‌گذرد.
فراخوان شورش و آشوب مسلحانه، تهدید جانی و امنیت مردم، صدمه رساندن به اموال عمومی، تشویش اذهان، توهین به مقدسات، اهانت به علما و مسئولان نظام، سیاه‌نمایی علیه کشور، ارتباط‌گیری با رسانه‌های معاند در آن سوی مرزها، همراهی با جریان فتنه و... این‌ها تنها بخشی از سرفصل‌های اقدامات یک گروهک تبهکار طی ۱۲ سال اخیر است؛ گروهکی موسوم به «مجذوبان نور» که از دل فرقه‌ای با عنوان دراویش گنابادی متولد شده و اقدامات آشوب‌طلبانه و مخربانه را سرلوحه فعالیت‌های خود قرار داده است.
فرقه‌ای با ماهیت قبیله‌گرایانه
نخست ماهیت قبیله‌ای این گروهک آشوب‌طلب و ضدامنیتی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در واقع در این گروهک عضوگیری بر اساس روابط خانوادگی و فامیلی است، البته نه از این حیث که ورود به این گروهک محدودیت دارد بلکه از این جهت که اساساً تفکر افراط‌گرایانه و رادیکالیسم حاکم بر این گروهک، عامل دافعه‌ای است، بنابراین روابط نسبی و سببی عناصر عضو گروهک آشوب‌طلب و ضدامنیتی مجذوبان نور و نقش‌آفرینی آن‌ها در اغتشاشات متعدد گواهی بر ماهیت فرقه گرایانه و قبیله‌گرایانه این گروهک است.
ازدواج‌های تشکیلاتی در گروهک مجذوبان نور
نکته دیگر در مورد گروهک آشوب‌طلب و ضدامنیتی مجذوبان نور، ازدواج‌های تشکیلاتی در این گروهک به سَبک گروهک‌های تروریستی دهه ۶۰ است، این امر نیز ناشی از نوع تفکر بسته و متصلب حاکم بر آن است.
فراخوان‌های آشوب‌طلبانه
نکته دیگر در مورد عناصر گروهک آشوب‌طلب و ضدامنیتی مجذوبان نور، اصرار عناصر این گروهک به انجام اقدامات ضدامنیتی است، به طوری که بسیاری از عناصر گروهک مجذوبان نور که در غائله‌های ضدامنیتی این گروهک در سال‌های دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ حضور داشتند، در آشوب‌های ضدامنیتی زمستان ۹۶ نیز نقش آفرینی کردند و مسئولیت ویژه‌ای را در هدایت اغتشاشات و تهدید امنیت مردم داشتند.
اوایل دهه ۸۰ بود که عناصر فرقه مدعی صوفی‌گری با سرکردگی یک فرد معلوم‌الحال، شروع به تبلیغ و ترویج گزاره‌های باطل و به شدت افراطی خود در برخی از نقاط کشور کردند. آن‌ها در این راستا برای گسترش سازمانی فرقه انحرافی خود، مبادرت به عضوگیری از میان عناصر مستعد اقدامات ضدامنیتی کردند؛ عناصری که چندی بعد، گروهک مجذوبان نور را از دل فرقه گنابادی تشکیل و انواع و اقسام اقدامات شرارت‌آمیز و ضدامنیتی را علیه مردم ترتیب دادند.
عناصر گروهک مجذوبان‌نور که به تدریج زمام امور افراطیون مدعی درویشی را در دست گرفتند، برای پیشبرد اغراض شوم خود، اقدامات ضدامنیتی مشخصی را انجام می‌دادند؛ آن‌ها در نخستین گام ضمن انتشار اکاذیب برای تهییج فرقه‌ای، اقدام به صدور فراخوان برای آشوب و اغتشاش می‌کردند. این فراخوان‌ها عمدتاً در مناطقی صادر می‌شد که از منظر گردانندگان گروهک مجذوبان‌نور، عناصر میدانی این گروهک به لحاظ تجهیزاتی و انگیزشی، آماده اقدامات ضدامنیتی علیه مردم هستند.
آشوب‌ها و اغتشاشات عناصر میدانی و اصطلاحاً چماقداران گروهک مجذوبان نور که در نتیجه فراخوان‌های صادره از جانب سرکردگان این گروهک صورت می‌گرفت عمدتاً به حمله به اماکن دولتی و مذهبی (مانند ساختمان فرمانداری و مسجد) و حمله به مردم و ضرب و جرح و حتی کشتار آن‌ها ختم می‌شد.
کشتن مردم عادی توسط عناصر گروهک مجذوبان‌نور در اغتشاشات شهر‌های قم، کرج، بروجرد، اصفهان، شهرکرد، سروستان و کوار فارس از جمله جرائمی بودند که طی سال‌های دهه ۸۰، عناصر این گروهک مرتکب شدند؛ اغتشاشاتی که بعضاً منجر به کشته شدن مردم عادی توسط عناصر تبهکار گروهک مجذوبان نور می‌شد. اما اقدامات ایذایی و تخریبی عناصر این گروهک تنها به تهدید امنیت مردم، خلاصه نمی‌شد. عناصر این گروهک در مقاطع مختلف، ضمن همکاری با دول خارجی و دشمن، با دروغ‌پردازی و تهیه خوراک تبلیغاتی نزد افکار عمومی جهان چهره کشورمان را مخدوش می‌کردند تا در نهاد‌های بین‌المللی که ابزاری در دست کشور‌های استعمارگر می‌باشد علیه نظام اسلامی پرونده‌سازی کنند.
