رسول منتجبنیا، از فعالان سیاسی اصلاحطلب انتقادات صریحی را به جریان اصلاحات داشته که از برخی جهات قابل تأمل است. او اخیراً در مصاحبهای تغییر اسم خط امامی به اصلاحات را آغاز چالشها دانسته است: «از زمانی که عنوان اصلاحات به کار برده شد، ما دچار چالش شدیم؛ ما قبلاً میگفتیم که جریان خط امامی هستیم؛ میگفتیم جریان ما مبتنی بر بیانیهها، رهنمودها، سیره و خطمشی امام است و روشن بود وقتی این عنوان به اصلاحات تبدیل شد، هرکسی از ظن خود، اصلاحات را تعریف کرد. به نام اصلاحات، مانیفست مینوشتند و اصلاً نامی از اسلام در آن نمیآوردند! فرد دیگری به برخی مبانی دینی حمله میکرد. افرادی که تا دیروز معلوم نبود کجا بودند، خود را داخل این جریان کردند و حرفهایی زدند که ما ناچار بودیم همه روزه از حریم اصلاحات دفاع کنیم و این اشتباهات و کجاندیشیها را جواب بدهیم!» سخنان منتجبنیا یادآور دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی و حجم بالای هجمه اصلاحطلبان به اعتقادات و ارزشهای دینی مردم در روزنامههای زنجیرهای و سخنرانیها و نطقها و ... است. شاید این اولین بار است یک اصلاحطلب نسبت به این هجمهها اذعان صریح دارد و از آن انتقاد میکند.
منتجبنیا وجود اجماع در میان اصلاحطلبان را هم رد میکند و میگوید: «اجماعی در کار نیست، بلکه برخی افراد از رانت برخی شخصیتها و رسانههایی که در اختیار دارند، استفاده میکنند. این افرادی که از آن صحبت میکنیم، در بعد رسانهای بسیار قوی هستند؛ یعنی بسیاری از روزنامهها، مجلات، خبرگزاریها و سایتها را مستقیم یا غیرمستقیم مدیریت میکنند... وقتی احزاب در شورای هماهنگی احزاب اصلاحطلب جمع میشوند، از نظر شمارش ۲۰ تا ۲۱ حزب هستند، اما از نظر جهتگیری، معمولاً بیش از دو جهتگیری وجود ندارد و مابقی احزاب، «اقماری»اند که تحت سلطه یکی از آن احزاب قدرتمند قرار دارند.» او در کنایهای جالب توجه میگوید: «اگر کسی حکومت جمهوری اسلامی را قبول نداشته باشد و بخواهد حکومتی دیگر را جایگزین آن کند، برانداز است و دیگر نمیتواند اصلاحطلب باشد!» مدتهاست برخی اصلاحطلبان نسبت به وجود رانت و نیز اداره جریان اصلاحات با رابطه مراد و مریدی انتقاد میکنند.