اثری که در معرفی آن سخن میرود، روایتی است از یکی از رویدادهای مغفول انقلاب اسلامی که کمتر از آن سخن رفته است. این روایت توسط یکی از اساتید حاضر در تحصن ۲۲ روزه در دانشگاه تهران در همان دوره نگاشته شده و پس از سالها، به همت سیدجواد میرسلیمی به چاپ رسیده است. تدوینگر این گزارش تاریخی، داستان یافتن و انتشار آن را بدین شرح روایت کرده است: «سالهاست که اسناد و مدارکی درباره انقلاب اسلامی جمعآوری میکنم. روزی یکی از دوستان عزیزم که میدانست مشغول گردآوری مطالبی درباره مجاهد مصلح حضرت آیتالله طالقانی هستم، مقالهای برایم فرستاد با عنوان ۲۲ بهمن روز تحصن دانشگاهیان و در آن به تحصن اساتید دانشگاه پرداخته و ذکر خیری هم از مجاهد و مبارز نستوه مرحوم آیتالله طالقانی شده بود. مقاله را خواندم و درصدد برآمدم اطلاعات بیشتری درباره تحصن اساتید و افراد دخیل در آن پیدا کنم. در همین جستوجوها بود که ناگهان دستنوشته نه چندان خوانایی به دستم رسید که در آن به شرح ماجراها و وقایع تحصن دانشگاهیان در دانشگاه تهران پرداخته بود. جذابیت ماجرا و نیز اقدام شجاعانه و جسورانه آن اساتید بنده را به صرافت انداخت تا در جستوجوی پیدا کردن نویسنده آن دستنوشته برآیم. سرانجام بعد از دوندگی فراوان نویسنده جزوه را که در مؤسسه لغتنامه دهخدا مشغول کار بود یافتم. وی مردی موقر و میانسال و شاید هم کمی پیر مینمود. بعد از آشنایی با ایشان از انگیزه و اشتیاق قلبیام نسبت به حرکت شجاعانه و انقلابی استادان دانشگاه در شبهای انقلاب سخن گفتم و تأکید کردم این نوشته جزو اسناد انقلاب اسلامی است و بهتر است چاپ شود و در اختیار همگان قرار گیرد تا با مطالعه آن مردم ایران و بهویژه جوانان در جریان مبارزات و ایثارگریهای دانشگاهیان قرار بگیرند و از این رهگذر بدانند چه عوامل و عناصری دست به دست هم دادند تا پدیده شکوهمند انقلاب پدیدار شود و هم سندی آشکار از فعالیتهای مبارزاتی بخشی از فرهیختگان جامعه ایران در آن لحظات حساس باشد. این استاد ارجمند وقتی از انگیزههای درونیام برای ثبت این ماجرا در تاریخ مبارزات مردم ایران مطلع شدند گفتند من هم قصد چاپ و انتشار آن را داشتم، ولی بعد منصرف شدم! به هر حال بعد از صحبتهای مقدماتی ایشان متقاعد شدند جزوه را برای تکمیل شدن در اختیار اینجانب بگذارند. بنده نیز بنا بر اشتیاق زایدالوصفی که برای تکمیل این جزوه داشتم، برای پیدا کردن یکایک اساتیدی که در تحصن نقش فعال داشتند به اینجا و آنجا، دانشکدهها، ادارات و... مراجعه کردم تا بلکه بتوانم سرنخی از آنان و در صورت امکان ردی از مدارک، اسناد، عکسها یا مطالبی مربوط به این تحصن پیدا کنم. متأسفانه بعضی از اساتید بیمار و برخی فوت کرده بودند؛ عدهای خارج از کشور و تعدادی دستنیافتنی بودند، اما بهرغم همه اینها بسیاری را یافتم و موضوع را با آنان در میان نهادم. عدهای خوشحال شدند و برخی قضیه برایشان علیالسویه بود و تعداد کمی هم مخالف چاپ و انتشار آن بودند. به هر صورت انگیزه اصلی گردآورنده از چاپ این کتاب همانا معرفی اساتید و دانشگاهیان مبارز و متعهد به جوانان این مرز و بوم و نیز شناسایی زمینهها و عواملی بوده است که منجر به شکلگیری انقلاب اسلامی شد. لازم به توضیح است همه مطالب مندرج در این کتاب مورد قبول گردآورنده نیست و اگر در آن له یا علیه کسی حرف و سخنی رفته است باید این نکته را یادآور شد که اولاً اظهاراتی که در این کتاب درباره افراد شده و نیز نقد رفتارها و عملکردهای آنان از موقعیتهای ویژه و حساسی برخاسته است که باید به اقتضای همان شرایط به آن نگریست، ثانیاً از آنجا که افکار و روحیات انسانها همواره دستخوش دگرگونی و تغییر است، محتمل است که با گذشت ۳۵ سال از این ماجرا افرادی که به دلیل افکار و خصوصیات روحی، شخصیتی و منششان مورد انتقاد یا تحسین قرار گرفتهاند، تغییرات روحی و فکری زیادی کرده باشند و اظهاراتی که درباره برخی ویژگیهای آنان در آن مقطع زمانی شده است با واقعیت امروزیشان چندان سازگار نباشد. به هر تقدیر درج این مطالب خدای ناکرده برای تخریب شخصیت کسی نیست و اگر در شرح ماجراها و نقد رفتارهای افراد بر قلم سهو یا خطایی رفته است، پیشاپیش از آن عزیزان پوزش میطلبیم.»