پیکر زندهیاد یدالله صمدی کارگردان و نویسنده سینما و تلویزیون صبح دیروز با حضور جمعی از خانواده سینما و تلویزیون از مقابل خانه سینما به سمت خانه ابدی تشییع شد؛ فیلمسازی که از او به عنوان کسی که برای سینمای ملی و بومی ایران دغدغه داشت، یاد شد.
کامران ملکی در این مراسم از حضور جمعی از مسئولان ارتش در این مراسم خبر داد. مرحوم یدالله صمدی در جریان ساخت سریال موفق شوق پرواز که به بخشی از زندگانی شهید بابایی اختصاص داشت با ارتش جمهوری اسلامی همکاری داشت. در ابتدای این مراسم کامران ملکی در جملاتی کوتاه با بیان اینکه «همه اجزای این خانه تا ابد دلتنگ خواهند بود؛ دلتنگ مهربانی و عطوفت مدیری که یکی از دوران خوب این خانه را رقم زد»، گفت: سینمای ایران یکی از همراهان شریف و نجیب خود را از دست داد. مردم میهنمان همواره در هر لبخند، یدالله صمدی را به یاد خواهند داشت: چراکه معجزه خنده (فیلم) را به آنها هدیه کرده بود.
در ادامه ستاره اسکندری در بخشی از متن خود که با مطلع «آن روزها رفتند» آغاز شد، گفت: همه ما تنها شدیم. نسیان قاعده شده و حساب و کتاب جایگزین اندیشه و مهر است.
در ادامه سیروس الوند گفت: در همین چند ماه چند عزیز را از دست دادهایم و امروز هم یکی از میوههای شیرین دهه ۶۰ سینما را از دست دادیم.
آن روزها ما چند فیلمساز قبل از انقلاب بودیم که بود و نبودمان محل تردید بود. سینمایی به راه افتاد که دو جلوه به یاد ماندنی آن دوره مرحوم محمدرضا اعلامی با فیلم «نقطه ضعف» و یدالله صمدی با «مردی که زیاد میدانست» بودند. این کارگردان سینما با اشاره به آثار ساخته شده یدالله صمدی در منطقه آذربایجان گفت: روزی به یکی از مسئولان سینمایی گفتم برای سینمای ملی باید سراغ فیلمسازانی مانند یدالله صمدی بروید که بومی میسازند زیرا فیلمهای امثال ما در تهران و بیهویت است.
وی افزود: صمدی فیلمسازی بود که ادا و اطوار نداشت. او به فعالیت صنفی بسیار پایبند بود. زمانی که رئیس کانون کارگردانان بود بخش زیادی از بچههای کانون را صاحب خانه کرد.
هنگامه قاضیانی نیز در حالی که به سختی سخن میگفت، بیان کرد: خیلی چیزها آماده کرده بودم بگویم. بعد از فوت پدرم تاامروز اینگونه گریه نکرده بودم. آقای صمدی برای همه ما پدر بود. این بازیگر ادامه داد: دلم میخواست حالا که آقای صمدی نیست از دردهایی بگویم که در روزهای ساخت «پدر آن دیگری» داشت، اما یاد توصیه خودش افتادم که میگفت: شأن ما این نیست که گلایه کنیم. کاش اتحادمان را از دست ندهیم که ما مردم کسی را غیر از یکدیگر نداریم.
محسن امیریوسفی، رئیس کانون کارگردانان هم در سخنان کوتاهی گفت: مایلم در این فرصت کوتاه دو ویژگی مهم یدالله صمدی را یادآوری کنم؛ اول اینکه سینمای آقای صمدی هنوز هم یک الگو و نشان راهنما برای سینمای ما محسوب میشود؛ فیلمهایی که همچنان برای طنز امروز سینمای ایران الگو است. ویژگی دیگر آقای صمدی فعالیتهای صنفی ایشان بود. امیدوارم امانتدار خوبی برای یادگارهای صنفی او باشیم.
منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما نیز سخنران بعدی مراسم بود و صحبتهای خود را اینطور آغاز کرد: بغضهای ما در رثای مردی که به زعم همه ما شریف، صادق و سلامت بود، به ما یادآور میشود که میتوان یکدیگر را دوست داشت. صمدی برای همه ما رفاقت کرد، اما گاهی ما به رفاقتهای او ارج نگذاشتیم. سالها بیاجر و منت کار کرد و اگر امروز فرصتی دست داد که مراسم را در این خانه برگزار کنیم به احترام تمام قدمهایی است که در این خانه برای سینما برداشت.
بنفشه صمدی، فرزند زنده یاد صمدی آخرین سخنران این مراسم بود. او با خطاب قرار دادن پدرش گفت: سلام باباجان. رفتی پیش حضرت عشق و آنجا با (شهید) عباس بابایی عاشقانه میسرایید. در یکی از فیلمها گفته بودی زیباترین پدیده هستی مرگ است. به من کمک کن این زیبایی را درک کنم تا مگر این درد کمتر شود. کاش مرا اینقدر وابسته خود نمیکردی. ما برای نجات تو عهد بسته بودیم، اما عهد تو با کس دیگری بود.