موادمخدر به عنوان سومين عامل تهديد جهان از سوي سازمان ملل متحد ناميده شده است و بسياري از كشورهاي دنيا، درگير مقابله يا چارهجويي براي پيشگيري از شيوع اين افيون توسعه يافته هستند.
وي با اشاره به اينكه كشورمان نيز از شيوع مواد مخدر مستثني نيست، از همين رو حساس كردن خانوادهها در خصوص مواد بسيار خطرناك مخدر، راهكاري در پيشگيري از ابتلاي به اين معضل است.
مشكل موادمخدر را بايد با يك بسيج فرهنگي، مذهبي و عمومي مستمر كه مركز هدايت و رهبري آن ستاد مبارزه با مواد مخدر باشد، برطرف كرد و اين بسيج عمومي نيز فعال باشد و هر روز نسبت به قبل بر تشديد فعاليتها افزوده شود.
مواد محرك و آمفتامينها بيش از مواد دخاني به سلامت روان فرد آسيب ميزنند، موادي مانند حشيش، شيشه، گل، هرويين و قرصهاي اكس كه جزو مواد مخدر محرك محسوب ميشوند، برخلاف اين باور غلط كه در ابتدا اعتيادآور نيست، به شدت بر ايجاد وابستگي رفتاري فرد تأثيرگذار است و باعث ايجاد بيماريهاي اعصاب و روان ميشود.
همچنين بسياري از خانوادهها مسائل و مشكلات مختلف در زندگي دارند كه بار رواني به همراه دارد و ممكن است، روان فرد را به چالش بكشد، بنابراين بهترين راهكار رفع اينگونه تنشها، مراجعه به مشاور و روانشناس است و كمك ميكند كه افراد از مصرف مواد مخدر صنعتي و شيميايي به دور باشند.
اگر بحث مقابله با اعتياد جدي گرفته نشود، اين سرطان اجتماعي، سياسي و اقتصادي، تمام بدنه كشور و جامعه را فراگرفته و حتي استقلال ما را تهديد و اركان كشور را متزلزل خواهد كرد به نحوي كه اگر بيتوجهي ادامه يابد بهزودي بلاي خانمانسوز موادمخدر را در حدي از ويرانگري مييابيم كه قابل جبران، كنترل و مهار كردن نخواهد بود.
بايد از تمام ظرفيتهاي كشور مانند روحانيون، هنرمندان، ورزشكاران و نخبگان كه ميتوانند در فضاي مجازي و تماس چهره به چهره روي ساير افراد جامعه تأثيرگذار باشند در راستاي مقابله با اعتياد كمك گرفت.
در حال حاضر سن اعتياد به مصرف موادمخدر صنعتي و شيميايي پايين آمده و زنگ خطري براي ماست، لذا بايد همه در برابر مبارزه اجتماعي با مواد مخدر احساس مسئوليت كنيم و هر صنف و فردي اطلاعات خود را در اين رابطه افزايش دهد و به اطلاعرساني و آموزش بپردازد. همچنين معتادان كشور بايد تحت پوشش حمايتي قرار گيرند و از طريق انجام اقدامات مؤثر، تشويق به بهبودي و ترك شوند.