این روزها بحث بازگشت دانشجویان ایرانی شاغل به تحصیل در خارج از کشور، حواشی زیادی را به همراه داشته است. موضوعی که بهرغم قانونی بودن و ذکر آن در تبصرههای آموزشی، اما منتقدان معتقدند شرایط را برای تحصیل گروهی خاص از افراد جامعه آن هم در دانشگاههای کشور فراهم میکند.
واقعیت این است که به دلیل مشکلات ارزی، دانشجویان ایرانی میتوانند حداقل یک ترم بعد از تحصیل در خارج به دانشگاههای معتبر خودمان آمده و اینجا تحصیل کنند. البته سطح علمی این دانشجویان نیز همانند دانشجویانی که در داخل تحصیل میکنند، مورد ارزیابی قرار میگیرد و مشکلی در این حوزه وجود ندارد.
فقط دانشگاههای مورد تأیید
در این خصوص منتقدانی هم که از این قضیه خبر نداشتند، اعتراضات زیادی مطرح کردند. مسئولان وزارت بهداشت، اما در صف اول واکنش به این مسئله قرار گرفتند و با انتشار اطلاعیهای خیال دانشجویان را نیز از بابت شرایط آسان برای ورود به دانشگاههای برتر کشور برای همیشه راحت کردند؛ بخشنامهای که در بخشی از آن آمده بود: «شرط گذراندن ۳۶ واحد درسی از سوی داوطلبان در دانشگاههای خارج از کشور تنها شامل افرادی میشود که قبل از تیرماه امسال تحصیل خود را شروع کرده باشند و انتقال نیز صرفاً از دانشگاههایی صورت میگیرد که مورد تأیید وزارت بهداشت باشد که فهرست این دانشگاهها هم سالانه در سایت مرکز خدمات آموزشی وزارت بهداشت منتشر میشود.»
این مرکز در اطلاعیه خود به داوطلبان توصیه کرده بود: «برای انتقال، داشتن شرط حداقل معدل، شامل معدل کتبی دیپلم حداقل ۱۶ و معدل پیشدانشگاهی حداقل ۱۷، الزامی است و افرادی که معدل دیپلم و پیشدانشگاهی لازم را ندارند، واجد شرایط نبوده و از اقدام به آغاز تحصیل در دانشگاههای خارجی به امید انتقال به دانشگاههای داخلی خودداری کنند.»
سنجش دقیق برای جذب دانشجو
در واقع بحث انتقال از خارج به داخل، میهمانی و انتقالی از داخل به خارج همیشه بوده و موضوع جدیدی نیست. پیشتر دانشجویی که در خارج از کشور تحصیل میکرد، باید یک سال و حتی دو سال را آنجا میگذراند و بعد اقدام به انتقال به داخل کشور میکرد.
اکنون با توجه به شرایط خاصی که در بحث ارزی داریم، تسهیلات جدیدی برای آنها در نظر گرفته شده که بعد از گذراندن یک ترم بتوانند به کشور بازگردند. البته این بدان معنی نیست که همه دانشجویان بتوانند جذب دانشگاه شوند؛ چراکه اگر دانشجوی ضعیفی به دانشگاهی مطرح بیاید هم نمیتواند در تحصیل خود موفق باشد، از این رو دانشگاهها بررسیهای علمی خود را برای سنجش دانشجو انجام میدهند. در نتیجه منافاتی با عدالت آموزشی ندارد.