رئیس سازمان عتبات عالیات کشور برنامه محرمی «نشان ارادت» را پل ارتباط مردم با عتبات عالیات دانست.
حسین پلارک درباره هدف سازمان عتبات عالیات از مشارکت در ساخت یک برنامه تلویزیونی توضیح داد: مردم با عشق و ارادت کامل به سازمان عتبات عالیات کشور اعتماد کردند و از ما خواستند تا با این وجوهات خواسته هایشان را در عتبات رفع کنیم. این خواستهها چیزی جز برطرف کردن نواقص مکانهای زیارتی عتبات نبوده است. این علاقه مردم باعث میشود تا به عنوان مسئول ذی ربط بخواهیم به مردم توضیح دهیم که این نذوراتشان در چه راهی صرف شده است. برای این موضوع دو راه وجود دارد؛ راه اول این است که مردم میروند از نزدیک بازدید میکنند، اما تمام ۸۰ میلیون ایرانی که توان حضور در عتبات را ندارند. راه بعدی رسانه ملی است. برنامهای مانند «نشان ارادت» میتواند پل ارتباطی بین سازمان عتبات عالیات و مردم باشد. وی درباره طرح برنامه «نشان ارادت» گفت: سازندگان این برنامه بدون هیچ چشمداشتی وارد این عرصه شدند. زمانی که طرح این برنامه بیان شد، قرارمان بر این مبنا بود که برای ساخت این کار سراغ چهرههای معروف جامعه برویم زیرا در طول سال برنامههایی در رسانه ملی تولید میشود که از بزرگان دین دعوت کردهاند، در این برنامه سعی شده بدون تعارف راجع به برخی مسائل مطرح شده در جامعه راجع به امام حسین (ع) و حتی کارکرد سازمان عتبات عالیات صحبت شود. در این برنامه خواهیم دید که عشق به امام حسین (ع)، عشق به تمام خوبی هاست. همه آحاد جامعه از کودکی عاشق امام حسین (ع) بودهاند. این برنامه با نگاهی متفاوت سراغ مهمان هایش رفته است. رئیس سازمان عتبات عالیات راجع به این موضوع که میگویند هزینههای ساخت عتبات در مناطق محروم جامعه صرف شود، تأکید کرد: این موضوع زمانی صدق پیدا میکند که حاکمیت مسئولیت اصلی خودش که رفاه مردم جامعه است را رها کرده و تمام بودجه کشور را صرف ساخت عتبات میکند. اگر زمانی این اتفاق شکل بگیرد، این نظریه درست است، اما امروز مردم خودشان برای ساخت عتبات داوطلب هستند. همان قشر جامعه را که به اصطلاح نیازمند میگوییم همیشه در صف اول کمک به ساخت حرمین هستند، البته در اینجا باید بگوییم که ما خیرهایی که به صورت میلیونی به سازمان عتبات کمک کردهاند، کم نداشتهایم. اینها همان عشق به امام حسین (ع) است که در اول حرف هایم گفته بودم. باید به این موضوع برسیم که مردم این سرزمین همیشه و با هر وضعیت مالی که بودهاند هر زمان که نام امام حسین (ع) را شنیدهاند از جان مایه گذاشتهاند.