فصل قبل وقتی برای نجات استقلال و پرسپولیس به خاطر خطر حذف از رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا، وزیر ورزش و رئیس فدراسیون فوتبال راهی AFC شدند و همه می‌دانستیم که با سندسازی این دو بدهکار بزرگ بین‌المللی را نجات دادند، می‌شد این روز‌ها را پیش‌بینی کرد.
با این حال استقلال هنوز میلیارد، میلیارد بدهکار است و پرسپولیس از آن بدتر. این روز‌ها صبح به صبح یک پرونده تازه رو می‌شود، بدهکاری جدیدی که از سر سوءمدیریت‌های قبلی، هزار و یک جریمه هم به آن اضافه و یک بدهی میلیاردی شده است. حالا هم فدراسیون برای نجات این دو بدهکار که می‌خواهند به هر قیمتی در آسیا حضور داشته باشند، نامه‌نگاری می‌کند.
البته این سؤال را پیش از این هم پرسیده بودیم، اما حالا محکم‌تر مطرح می‌کنیم؛ استقلال و پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا حضور داشته باشند که چه شود؟ فوتبال ایران را تحقیر کنند؟ همین حالا چه گلی به سر فوتبال ایران زده‌اند؛ استقلال از پس السد برمی‌آید یا پرسپولیس از عهده الدحیل؟
آقای تاج به جای اینکه از بیت‌المال برای بی‌کفایتی‌های این دو باشگاه خرج کنی و به جای اینکه سهم بقیه تیم‌ها را به اسم مطالبات فدراسیون خرج بدهی این دو باشگاه کنی، بهتر است مدیران نالایقی، چون افتخاری و طاهری را پیدا کنی و ریال به ریال بدهی‌هایی را که با سوءمدیریت‌شان به بار آورده‌اند از حسابشان بیرون بکشی.
جناب تاج بهتر است به جای حاتم‌بخشی از جیب مردم، رویانیان و افشارزاده را احضار کنی و برای یک‌بار هم که شده برای تمام اهمال‌کار‌ی‌ها، ولخرجی‌ها و بی‌کفایتی‌هایشان از آن‌ها پاسخ بخواهی.
افسوس که فدراسیون با لاپوشانی تمام این بی‌کفایتی‌ها به امثال این مدیران بیشتر میدان می‌دهد، والا فوتبال دنیا سراغ ندارد مدیری مثل رویانیان که بعد از به بار آوردن میلیارد‌ها بدهی هنوز هم به خود اجازه دهد در باشگاه پرسپولیس حضور پیدا کند!
در فوتبال دنیا با چنین مدیرانی برخورد می‌شود، توبیخ و تحقیرشان می‌کنند تا درس عبرتی باشد برای دیگرانی که می‌آیند و کار را تحویل می‌گیرند. اینجا، اما از وزیر گرفته تا رئیس فدراسیون سعی در لاپوشانی دارند، چرائی‌اش هم تقریباً معلوم است. بالاخره مدیری مثل افتخاری را چه کسی بالای سر استقلال گذاشته، مدیری که فوتسال را به خاک سیاه نشاند، طبیعی است که استقلال را هم به همان سرنوشت دچار می‌کند. با این حال سر کار می‌آید، خرابکاری‌های خود را انجام می‌دهد و بعد هم با خیال راحت می‌رود. چرا؟ چون خیالش راحت است که وزیر و رئیس هستند برای جلوگیری از آبروریزی بین‌المللی، چطور؟ اصلاً مهم نیست. مهم نیست، چون بیت‌المال هست، چون ریال به ریال پول هواداران هست. هواداری که با خون دل در این بحران اقتصادی به کمک تیمش می‌آید و به خواسته مدیران نالایقی که نامشان برده شد برای باشگاه و فرار از بدهی ها، ریال به ریال پول واریز می‌کند، پس اصلاً مهم نیست.
فوتبال ایران روز‌های بدی را پشت سر می‌گذارد، روز‌هایی که می‌شد جلوی وقوع آن‌ها را گرفت، اگر تدبیری برای برخورد با مدیران نالایق قبلی وجود داشت، مدیرانی که این روز‌ها خیلی‌هایشان مدعی درست کار کردن هستند و راه به راه مصاحبه می‌کنند که اگر من بودم چه می‌شد و چه و در دوران من چه شد و چه!
فوتبال ایران اسیر چنین مدیرانی است، مدیرانی که به راحتی چشم بر خطا، اهمال و سستی‌ها می‌بندند و هزینه‌های سوءمدیریت‌شان را هم از جیب مردم می‌پردازند.
