نرخ درمان روانشناسی شناور است و هر مطب یا مؤسسهای مبلغی را طلب میکند. شهرت و سابقه روانشناس، شمالشهر یا پایینشهر بودن دفتر هم تأثیر زیادی دارد. در این بین روانشناسی تلفنی واقعاً نوبر است.
طبق تعرفههای رسمی امسال سازمان نظام روانشناسی، هزینه یک جلسه خدمات روانشناسی و مشاوره ۴۵ دقیقهای باید بین ٦٨تا ١٣٨هزار تومان باشد. این نرخ بسته به مدرک تحصیلی مشاور و محل ارائه مشاوره متغیر است.
تعرفههای روانشناسی هرساله براساس پیشنهاد وزارت بهداشت و تصمیم شورایعالی بیمه تصویب و به آنها ابلاغ میشود. البته با وجود تعرفه قانونی، برخی روانشناسان زمانی کمتر از زمان استاندارد برای مراجعان میگذارند و نرخ مشاوره هم متفاوت است.
گاهی در طی مراحل مشاوره آزمونهایی در راستای خدمات تشخیصی از مراجعان گرفته میشود که به مبلغ حق مشاوره اضافه میکند. برای مثال آزمون هوش احتمالاً حدود ٣٠٠ تا ٥٠٠هزار تومان آب میخورد! در این میان روانشناسان تلفنی هم بازار داغی دارند، بهخصوص اینکه مراجعهکننده وقتش در ترافیک هدر نمیشود و تصور میکند که مبلغ تعرفهای را میپردازد. اما آنطرف تلفن کیست؟ دانشجو، کارمندی ساده یا روانشناسی واقعی؟
براساس آمارها حداقل ٦٠درصد مردم به نوعی افسردگی خفیف مبتلا هستند. همین مسئله بازار مشاورههای تلفنی و اینترنتی را حسابی سکه کرده است. در این میان مشاورههای تلفنی عمدتاً با استفاده از شماره تلفنهای هوشمند با پیش شماره ٩٠٩ به خدمات مشاوره میپردازند.
بعد از مصوبهای که سال ٩٤ به تصویب سازمان تنظیم مقررات رسید، سقف قیمت از تلفنهای هوشمند برداشته شد و هر دقیقه مکالمه معمولاً ۳ هزار تومان است. اگر مخابرات امکان برقراری تماس با این سرویس را از کل کشور برای شما فراهم کرده باشد، سهم شما از این مبلغ ۷۰درصد و سهم مخابرات ۳۰درصد میشود که مراجعهکننده از همه جا بیخبر باید تقبل کند. اگر یک ساعت با مشاورههای پاسخگو در این مراکز صحبت کنید، باید ١۸٠هزار تومان همراه با قبض تلفنتان پول پرداخت کنید، البته راههای دیگری هم برای کمترکردن هزینهتان هست و برخی مراکز مشاوره تلفنی به مشتریان خود پیشنهاد میدهند به جای اینکه هزینه مشاوره روی قبض تلفنشان سنگینی کند، به ازای هر نیمساعت مشاوره ۵۰هزار تومان به حساب واحدهای مشاوره واریز کنند تا مشاورهای بهصرفهتر را تجربه کنند.
بسیاری از مراجعهکنندگان از اینکه در مراجعه تلفنی صحبت از درمان نمیشود، گلایه دارند؛ در واقع مشاوره تلفنی صرفاً جهت اطلاعرسانی است و نمیتواند از نظر علمی جوابگوی درمان باشد. به همین دلیل هم مراجعهکننده تلفنی نسبت به فرآیند درمان سرد و بیتفاوت شده و ممکن است به پیشروی بیماری و وخیمترشدن وخامت وضع روحی و روانی در فرد بینجامد و سود نهایی هم به جیب مخابرات و روانشناس ناشناس میرود.