ديروز روز ملي کشتي بود، رشته‌اي که همين چند روز پيش در بازي‌هاي آسيايي جاکارتا بيشترين طلا را براي کاروان ايران به ارمغان آورد تا امروز کشورمان يکي از پنج تيم اول جدول رده‌بندي بازي‌ها باشد. با اين حال، كشتي امروز گرفتار رفتار پر از تناقض و ناعادلانه وزارت ورزش است، رشته‌اي که از وزير ورزش گرفته تا مسئولان کميته ملي المپيک در روزهاي بازي‌هاي آسيايي با آن پز مي‌دهند و اين افتخارات را در کارنامه مديريتي‌شان ثبت مي‌کنند. البته فدراسيون کشتي ديروز در اطلاعيه‌اي از وزير ورزش به دليل تلاش براي ثبت زادروز تولد جهان پهلوان تختي به عنوان روز ملي کشتي در هيئت دولت تشکر کرد، اما بررسي اتفاقاتي که در چند سال اخير بر کشتي ايران گذشته، نشان از اين دارد که گويا وزارت ورزش تنها در حمايت‌هاي معنوي از کشتي پيشتاز است و در مقابل، حمايت‌هاي مالي و زيرساختي از کشتي‌گيراني که بار مدال‌آوري در هر رقابتي چه آسيايي و چه المپيک بر دوش آنهاست، به کمترين حد ممکن رسيده است.
با اين حال چند سالي است که ورزش اول کشورمان گرفتار نگاه نامهربان متوليان ورزش است، مديراني که به بهانه‌هاي غيرورزشي مقابل رسول خادم و کشتي‌گيرانش گارد گرفته‌اند و اين رشته مدال‌آور و پرافتخار را در منگنه بودجه‌اي قرار داده‌اند تا قهرمانان گوش‌شکسته در شرايطي سخت آماده مبارزه با حريفان‌شان شوند. بازي‌هاي آسيايي که به روزهاي پاياني خود نزديك مي‌شود، يکي از آخرين رقابت‌هايي است که کشتي با مشکلات زيادي آماده حضور در آن شد و فرنگي‌کاران و آزادکاران در حالي به جاکارتا رفتند که وزير ورزش با توجه با اختلافاتش با رسول خادم حتي پايش را هم در خانه کشتي نگذاشت و يک خداقوت را هم از قهرمانان کشورمان دريغ کرد. در چنين شرايطي کشتي‌گيران به اندونزي رفتند. با اين حال مانند هميشه باز هم کشتي از ميدان رقابت سربلند بيرون آمد، حتي شرايط سخت روزهاي آماده‌سازي هم سبب نشد تا شاگردان خادم و اشکاني در بازي‌هاي آسيايي تيم اول مدال‌آور کاروان ايران نباشند و با پنج مدال طلا تا امروز، نزديک به يک‌سوم خوشرنگ‌ترين مدال‌هاي کشورمان به نام کشتي ثبت شده است.
در چنين شرايطي متوليان ورزش بايد نسبت به نگاهي که به کشتي دارند، تجديدنظري اساسي كنند. کشتي با وجود کاهش بودجه و برخورد سرد مسئولان وزارت ورزش در جاکارتا نشان داد همچنان با فاصله ورزش اول ايران است و مسئولان چه بخواهند و چه نخواهند بايد در رقابت‌هاي بين‌المللي روي مدال‌هاي اين رشته براي افتخارآفريني حساب ويژه‌اي باز کنند. ديروز (پنجم شهريور) در حالي به عنوان روز ملي کشتي به ثبت رسيد که به نظر مي‌رسد علاوه بر حمايت‌هاي معنوي اينچنيني، کشتي نياز به توجه ويژه و در حد افتخاراتي دارد که براي کشور کسب مي‌کند.
نمي‌شود وزارت ورزش و کميته ملي المپيک از يک سو حمايت‌هاي مالي‌شان را از کشتي به حداقل برسانند و از سوي ديگر انتظار مدال‌آوري حداكثري از اين رشته داشته باشند. البته قهرمانان آزاد و فرنگي با کمترين حمايت‌ها، بيشترين افتخارات را براي کشورمان کسب کرده‌اند و همواره رشته شماره يک ايران در بازي‌هاي آسيايي و المپيک بوده‌اند. با اين حال بايد روزي به بي‌مهري به کشتي و مدال‌آورانش پايان داد و کشتي را از نظر بودجه‌اي و سخت‌افزاري به اندازه کافي حمايت كرد. بديهي است قهرمانان گوش‌شکسته هم به‌رغم افتخارات زيادي که در مقايسه با فوتبال كسب كرده‌اند، حداقل به اندازه اين رشته بايد ديده و حمايت شوند و وزارت ورزش و کميته ملي المپيک با کنار گذاشتن اختلافات‌شان با خادم، نگذارند قهرمانان اين رشته بيشتر از اين دلسرد و قرباني نگاه سياسي متوليان ورزش شوند.
