دیروز بیمارستان نیایش در سعادت‌آباد تهران مهمانان ویژه‌ای داشت. قهرمانان کشتی در روز ملی کشتی خودشان را به این منطقه شمال تهران رسانده بودند تا از جانبازان اعصاب و روانی که در این بیمارستان بستری هستند، عیادت کنند و بوسه بر دستان قهرمانان واقعی کشور بزنند، قهرمانانی که مانند قهرمانان ورزش از عدم رسیدگی مسئولان گلایه‌های زیادی داشتند. خانواده کشتی همه بودند، از قهرمانان امروزش مانند حسن یزدانی، علیرضا کریمی و پرویز هادی که هنوز حکم مدال طلا و قهرمانی‌شان در بازی‌های آسیایی جاکارتا خشک نشده تا موسپیدان و پیشکسوتانی مانند ابراهیم جوادی، بهرام مشتاقی، مجید خدایی، حبیب‌الله اخلاقی‌پور، هادی حبیبی و خیلی‌های دیگر. به سراغ جانبازان که می‌روند با سلام و صلوات از آن‌ها استقبال می‌شود.
به کشتی‌گیران مثل جانبازان بی‌توجهی نکنند
هر یک از جانبازان از شور و هیجان‌شان پس از قهرمانی کشتی‌گیران می‌گویند و اینکه با کشتی‌های ۱۰ بر هیچ حسن یزدانی چقدر روحیه گرفته‌اند و در بیمارستان هورا کشیده‌اند. یکی می‌گوید: «ورزشکاران را دعا و برایشان صدقه رد می‌کنم.» دیگری هم به پرویز هادی می‌گوید: «با کشتی‌هایتان عشق کردم و گریه می‌کردم. خدا نگهدارتان باشد و ما کوچک همه شما کشتی‌گیران هستیم.»
آن یکی از مسئولان می‌خواهد که به کشتی‌گیران برسند، البته نه آنطور که به جانبازان می‌رسند: «این ورزشکاران هستند که پرچم ایران را بعد از ما بالا می‌برند. از مسئولان می‌خواهم که هوای این بچه‌ها را داشته باشند و به آن‌ها برسند. دولت هرچه بیشتر به این قهرمانان برسد، آن‌ها پرچم ایران را بیشتر در میادین ورزشی دنیا بالا می‌برند. خدا نکند مثل ما به این ورزشکاران رسیدگی کنند، چون اصلاً به ما نمی‌رسند!»
یکی دیگر از جانبازان هم خطاب به کشتی‌گیران می‌گوید: «اگر جبهه رفتیم به خاطر خاک و ناموسمان بود و این عزیزانی که الان در کشتی و بقیه رشته‌های ورزشی پرچم کشورمان را در مسابقات مختلف به اهتزاز درمی‌آورند، باعث خوشحالی ما و همه می‌شوند، طوری که انگار در خط مقدم جبهه هستیم. خیلی افتخار می‌کنیم که چنین ورزشکارانی داریم. ما آن‌ها را مثل بچه‌های خودمان می‌دانیم.»
عبدالوند از کارکنان بیمارستان اعصاب و روان نیایش هم نظر جالبی دارد: «امیدوارم که این عیادت تأثیر مثبتی داشته باشد. البته در روحیه کشتی‌گیر‌ها و بقیه، وگرنه این جانبازان بمب روحیه هستند و بقیه مردم و مسئولان باید بیایند و از این‌ها انرژی و روحیه بگیرند.»
تختی‌های زمانه هستند
قهرمانان کشتی هم یک خواسته مشترک دارند، اینکه مسئولان به جانبازان رسیدگی کنند و آن‌ها را فراموش نکنند. حسن یزدانی، قهرمان المپیک و جهان می‌گوید: «خانواده کشتی در کنار مردم زندگی می‌کند و امروز آمدیم تا به قهرمانان واقعی سر بزنیم، حرف دل این عزیزان را بشنویم، هرچند شاید نتوانیم کار خاصی انجام دهیم، اما از مسئولان می‌خواهیم به جانبازان بیشتر از همیشه رسیدگی کنند که این عزیزان نور چشمان ما هستند.»
علیرضا کریمی هم که با طلای جاکارتا بازگشتی دوباره داشته، می‌گوید: «امروز تولد آقا تختی و روز ملی کشتی بود. تصمیم گرفتیم به عیادت جانبازان عزیز بیاییم. اینجا با حضور کسانی که با ایثار و فداکاری اجازه ندادند یک وجب از خاک کشورمان کم شود، حس و حال خوبی دارد. این عزیزان به گردن همه ما حق دارند و همه مدیون آن‌ها هستیم و باید قدرشان را بدانیم.»
پرویز هادی، دارنده مدال طلای سنگین‌وزن بازی‌های آسیایی هم از مسئولان می‌خواهد به جانبازان رسیدگی کنند: «باید بیشتر از همیشه به این عزیزان سر بزنیم، کسانی که اگر نبودند و در جبهه‌ها جلوی دشمن نمی‌ایستادند، ما امروز در این آرامش نمی‌توانستیم زندگی کنیم و به ورزش بپردازیم. این افراد به گردن همه حق دارند، باید خیلی بیشتر به جانبازان توجه شود. متأسفانه این قهرمانان آنطور که باید دیده نمی‌شوند.»
ابراهیم جوادی، عضو شورای فنی کشتی آزاد هم می‌گوید اینجا مقابل جانبازان کم آورده‌اند: «هر قهرمانی که یک افتخار در مسابقات کسب می‌کند، یک نشاط اجتماعی به وجود می‌آورد، بنابراین مسئولان باید قدر این قهرمانان را بدانند. با این حال وقتی امروز پیش جانبازان گرانقدرمان آمدیم، کم آوردیم. شعار نمی‌دهم، این‌ها کاری کردند که امثال من ۱۰۰ سال دیگر هم نمی‌توانند انجام دهند.»
بهرام مشتاقی، عضو شورای فنی کشتی فرنگی نیز می‌گوید: «اکثر پهلوانان کشتی آمده‌اند، اما قهرمانان واقعی این‌ها هستند که جانشان را در راه دفاع از کشور در طبق اخلاص قرار دادند و ما شرمنده فداکاری این جانبازان عزیز هستیم. تمام جانبازانی که اینجا حضور دارند، یک تختی هستند. تختی مرام داشت، پهلوان بود، اما این افراد کسانی بودند که جانشان را گذشتند و ما مدیون آن‌ها هستیم. امروز روز تختی است و تختی‌های زمانه جانبازان هستند.»
