موافقيم، ولي امضا نكرديم!

طرح شفافيت آراي نمايندگان مجلس تنها 29 امضا دارد و برخي نمايندگان فراكسيون اميد كه شفافيت از شعارهاي اصلي‌شان به حساب مي‌آمد، اين طرح را امضا نكرده‌اند. با اين حال، طيبه سياوشي، يكي از نمايندگان فراكسيون اميد نه تنها معتقد است كه «ما با اين طرح بسيار موافق هستيم» بلكه مدعي شده كه «اين طرح كپي طرحي است كه اصلاح‌طلبان و اعضاي فراكسيون اميد در هشتم آذر 96 به هيئت رئيسه مجلس ارائه كردند. »
اگر اصلاح‌طلبان مجلس اين طرح را طرح خوبي مي‌دانند و اعضاي فراكسيون اميد قبل از اين همانند آن را به هيئت رئيسه ارائه داده‌اند و به اين شفافيت اعتقاد دارند، طبيعتاً بايد صرف‌نظر از آنكه چه كسي طرح را به مجلس ارائه داده، با آن موافق مي‌بودند و امضاي آنان زير طرح ديده مي‌شد. اين طرح، آراي نمايندگان مجلس در بررسي طرح‌ها و لوايح مختلف را شفاف مي‌كند تا روشن شود هر نماينده با كدام طرح و لايحه موافق يا مخالف بوده است و اين شفافيت مورد تصديق و تأکید همه نمايندگان مجلس است، با اين حال چون طراحان اصلي آن براي امثال طيبه سياوشي، خودي محسوب نمي‌شدند، مورد امضاي اصلاح‌طلبان قرار نگرفته است و از ميان آنها تنها نام الياس حضرتي ذيل طرح به چشم مي‌خورد.
قرباني شدن منافع ملي به پاي منافع جناحي را تاكنون بارها شاهد بوده‌ايم. اين بار هم بيم آن مي‌رود كه يك قانونگذاري مهم و كلان تحت تأثیر دعواهاي سياسي و جناحي دو قطب مجلس قرار بگيرد و شفافيت آراي نمايندگان كه فراتر از جناح سياسي‌شان بررسي مي‌شود، در جدال جناحي باز هم به سرانجام نرسد. اكنون به جاي تلاش براي به ثمر رسيدن اين طرح، نكته مهم براي امثال طيبه سياوشي اين است كه « از نكات قابل توجه اين است كه افرادي مانند امير حسين قاضي‌زاده هاشمي كه طرح ما را امضا كردند در جريان بودند و مي‌توانستند به طراحان جديد اين موضوع را تذكر دهند. » در حالي كه طبيعتاً براي مردم تفاوتي نمي‌كند لزوم شفاف بودن رأی نماينده مجلس‌شان از طريق كدام جناح سياسي كشور تبديل به قانون شده باشد.