خلبانان نیروی هوایی ارتش از اولین روز‌های شروع جنگ تا سال‌های پایانی نقش بسیار مهمی در دفاع از کشور داشتند. خلبانان متعهد و شجاعی که در کارنامه‌شان لیست بلندبالایی از قهرمانی دیده می‌شود و شنیدن نامشان باعث افتخار و مباهات است. می‌توان سال‌ها از نام‌هایی، چون کشوری، شیرودی و دوران نوشت و از بزرگمردی‌شان به تمام دنیا گفت. شهید عباس بابایی هم یکی از همین مردان بزرگ است که در زندگی و در صحنه‌های نبرد یکی از قهرمانان دفاع مقدس به شمار می‌رود. به مناسبت ۱۵ مرداد که به سالروز شهادت عباس بابایی اختصاص دارد، گوشه‌هایی از سبک زندگی این شهید بزرگ را مرور می‌کنیم.
به گزارش تیترهنر، جنگ انسان‌های بزرگ و کارآمدی را از ما گرفت ولی در زمینه‌های مختلف چهره‌هایی را به همگان معرفی کرد که ظرفیت بالای سربازان امام خمینی را نشان می‌دهد. شهید بابایی یکی از خلبانانی بود که توانست هواپیما‌های پیشرفته «اف- ۱۴»» را هدایت کند و تخصص و مهارت ایشان در دوران دفاع مقدس خیلی به کمک رزمندگان آمد. به اذعان کارشناسان صنعت هوایی، تدابیر شهید بابایی در استفاده از جنگنده‌های اف ۱۴ که هنوز هم از هواپیما‌های برتر در سطح دنیاست، این هواپیما را یک نسل بالاتر بُرد. با شروع جنگ تحمیلی شهید بابایی با بیش از ۳ هزار ساعت پرواز با انواع هواپیما‌های جنگنده، قسمت اعظم وقت خویش را در پرواز‌های عملیاتی یا قرارگاه‌ها و جبهه‌های جنگ در غرب و جنوب کشور سپری کرد و تنها از سال ۱۳۶۴ تا هنگام شهادت، بیش از ۶۰ مأموریت جنگی را با موفقیت کامل به انجام رسانید.
به گفته دوستان و نزدیکان شهید، جبهه در زندگی شهید بابایی اصل عجیبی شده بود. جبهه در اولویت اصلی زندگی‌شان قرار داشت و با تمام وجود خود را وقف جبهه کرده بود. حتی زمانی که بحث سفر حج پیش آمد، نتوانست جبهه را رها کند و گفت: الان جبهه واجب‌تر است.
در کنار تخصص و حس بالای مسئولیت‌پذیری آنچه بیشتر از هر چیزی نام شهید بابایی را در ذهن‌ها ماندگار می‌کند، سبک زندگی ساده و خلوص نیت ایشان در لحظه لحظه زندگی است. منشی که در وصیتنامه‌ای که به زیبایی خطاب به همسرش نوشته است تأکید می‌کند: «در این دنیا فقط پاکی، صداقت، ایمان، محبت به مردم، جان دادن در راه وطن و عبادت باقی می‌ماند. تا میتونی به مردم کمک کن...» روحیه کمک به همنوع و دست خیر داشتن را دوستان شهید به خوبی به یاد می‌آورند. زمانی که پیرمرد تنهای معلولی را به دوش می‌گرفت تا به گرمابه ببرد یا وقتی که در فصل تابستان به کمک کشاورزان و باغبانان پیر و کم بضاعت برای برداشت محصول می‌رفت، نشان از روح بزرگ این مرد دارد.
هنگامی که دوستانش از شهید بابایی درباره ظاهر ساده‌اش سؤال می‌پرسیدند، ایشان به زیبایی پاسخ می‌داد: «انسان باید غرور و خودپسندی‌های خود را از میان بردارد و نفسش را تنبیه کند و از هر چیزی که او را به رفاه و آسایش مُضر می‌کشاند و عادت می‌دهد، پرهیز کند تا نفسش پاک شود. همچنین تزکیه و سرکوبی هوای نفس، موجب خواهد شد تا انسان برای کارهای سخت‌تر و بالاتر، آمادگی پیدا کند». حتی زمانی که در قرارگاه حضور داشت، غذای مخصوص خلبانان را نمی‌خورد و می‌گفت: حتماً از غذایی که دیگران می‌خوردند باید بخورد، تا آن سربازی که در خط مقدم است، نگوید غذای من با غذای فرمانده‌ام فرق دارد.
این بزرگ‌منشی و دوری از اشرافیت و ساده زیستی برای شهید بابایی و دیگر شهدای دفاع مقدس یک اصل مهم در زندگی بود. آن‌ها هیچ‌گاه فریفته ظاهر دنیا نشدند و با اراده و محکم مقابل مسائل دنیوی ایستادند. به قول دوستانش جزو مدیرانی بود که به کار خود عالماً و عامداً اعتقاد داشت. اگر چیزی را می‌گفت، خودش هم به آن عمل می‌کرد. همین ثابت بودن در حرف و عمل و اعتقاد داشتن به اصول انقلاب اسلامی از آن‌ها چهره‌هایی درخشان در تاریخ ساخته است؛ چهره‌هایی که ایرانی‌ها با افتخار می‌توانند سرشان را بالا بگیرند و با صدای بلند بگویند: «بله! شهید عباس بابایی، قهرمان جنگمان یک ایرانی است...»
