گفته میشود وزارت ورزش برای اجرا نکردن قانون عدم بهکارگیری مدیران بازنشسته به دنبال اصلاح اساسنامه فدراسیونهاست، از طرفی برخی مدیران بازنشسته، تعلیق ورزش در صورت اجرایی شدن این قانون را بر سر مجلس چماق کردهاند.
مدیران بازنشسته ورزش میمانند یا میروند؟ این بحث داغ این روزهای ورزش ایران است، بحثی که پس از تصویب قانون منع بهکارگیری بازنشستگان در مجلس بالا گرفته و لیستی از مدیران بازنشسته وزارت ورزش و رؤسای فدراسیونها منتشر شده که گفته میشود با اجرایی شدن این قانون باید از منصبشان خداحافظی کنند. لیستی پروپیمان که هم نام چند معاون وزیر مانند محمدرضا داورزنی در آن دیده میشود و هم نام رؤسای چند فدراسیون مشهور. برخی از این مدیران، بازنشستگیشان را تکذیب کردهاند و برخی دیگر نیز گفتهاند تابع قانون هستند و اگر بگویند برو، میروند. میگویند با تصویب مجلس، فصل خانهتکانی در مدیریت ورزش فرارسیده و مدیران موسپید باید جایشان را به جوانان بدهند. با این حال خیلیها خوشبین به این اتفاق نیستند و میگویند که آب هم از آب تکان نمیخورد و چهرههای جوان نباید دلشان را برای رسیدن به صندلیهای مدیریت ارشد ورزش صابون بزنند.
میروم، نمیروم
این در شرایطی است که اسم ۳۰ مدیر ارشد کشور لیست شده که طبق قانون مصوب مجلس باید چمدانهایشان را ببندند، مدیرانی که برخی از آنها توانسته بودند با استفاده از تبصره ایثارگری مجوز بگیرند، اما حالا با حذف این تبصره دیگر حضورشان وجاهت قانونی ندارد. همین موضوع باعث شده تا این روزها که چیزی به روشن شدن مشعل بازیهای آسیایی نمانده، سؤال اول رسانهها از این مدیران، نه عملکرد ورزشکارانشان در این رقابتها، بلکه شایعه بازنشستگی و رفتن آنها از ورزش باشد. برخی از این مدیران میگویند مشکلی ندارند و قید ریاست را میزنند، مانند علیرضا رحیمی رئیس فدراسیون هندبال که دیروز در این باره به خبرگزاری فارس گفت: «هر وقت دستور بدهند سمتم را تحویل خواهم داد. من بازنشسته وزارت ورزش هستم و نمیتوانم اعتراضی داشته باشم. به هر حال این قانونی است که مصوب شده و هیچکس نمیتواند بگوید که قانون را قبول ندارد.»
البته برخی مدیران هم که نامشان در لیست مدیران بازنشسته است، مدعی شدهاند که مشمول این قانون نمیشوند و سرجایشان محکم میمانند. ناصر پورعلیفرد، رئیس فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام یکی از این مدیران است. او دیروز در این باره به خبرگزاری ایسنا گفت: «تابع قانونم و آن را خوب بلدم و هنوز کارمند دولت هستم و بازنشسته نشدهام. خودم هنوز لیست را ندیدهام، ولی گویا برخی میخواهند زودتر بروم!»
محمد پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو هم که گفته میشود نامش در بین مدیران بازنشسته است، دیروز به خبرگزاری تسنیم گفت، هنوز ۳۰ سال خدمتش تمام نشده که بخواهد بازنشسته باشد: «من هنوز ۳۰ سال سابقه خدمتم پر نشده و تعجب میکنم که میگویند من بازنشستهام. البته با مدرک فوقلیسانس هم میشود تا ۳۵ سال خدمت کرد.»
برویم تعلیق میشویم!
با این حال احمد ضیایی، رئیس فدراسیون والیبال که او هم جزو مدیران بازنشسته است و با توجه به این قانون تنها بعد از چند ماه انتخاب شدنش به عنوان رئیس باید جایگاهش را تحویل دهد، میگوید از قانون تمکین میکند، اما به رئیس فدراسیونی به عنوان یک شغل نگاه نمیکند و یک ریال هم حقوق نمیگیرد.
رئیس فدراسیون والیبال در گفتوگو با «جوان» میگوید: «در دنیا رئیس فدراسیون بودن شغل نیست و حقوقی نمیگیرد و با توجه به ارتباطاتی که دارد برای تأمین منابع مالی و ارتباطات حکم میگیرد. من نیز تاکنون به عنوان رئیس فدراسیون حقوقی دریافت نکردهام، اما اگر قانون بگوید نیازی به نظرخواهی نیست و تمکین میکنم.»
البته او معتقد است که نباید شرایط طوری پیش برود که از این قانون، دخالت دولت در ورزش برداشت شود و به تعلیق ورزش ایران بینجامد: «معتقدم که نباید شرایطی احراز شود که تصور کنند با توجه به این قانون، دولت در امور فدراسیونهای ورزشی که در دنیا به عنوان یک نهاد غیردولتی شناخته میشوند، دخالت کرده است. این مسئله سبب میشود ورزش ما بایکوت شود، مانند اتفاقی که چند سال پیش برای چند فدراسیون افتاد.»
دور زدن قانون به سبک وزارت
صحبتهای ضیایی در حالی مطرح میشود که به نظر میرسد وزارت ورزش هم به دنبال راهی برای دور زدن قانون بازنشستگی و مقاومت برابر اجرای قانون است. علی رغبتی، مدیرکل دفتر برنامهریزی وزارت ورزش در این باره دیروز به خبرگزاری ایسنا گفت: «به دنبال اصلاح اساسنامه فدراسیونهای ورزشی هستیم و در آن راهکاری مبنی بر اینکه ریاست فدراسیون و نایبرئیسی شغل محسوب نشود، پیشنهاد کردهایم. در واقع نه شغل به حساب آید و نه حقوقی پرداخت شود، مثل تمام دنیا.»
علاوه بر این شنیده میشود وزارت ورزش میخواهد فدراسیونهای ورزشی از نهادهای عمومی غیردولتی خارج و بهNGO تبدیل شوند تا مشمول قانون بازنشستگی نشوند.