محققان یکی از شرکتهای دانشبنیان موفق به ساخت نسل سوم (مدل یکپارچه) بخش بیرونی سیستم کاشت حلزون شنوایی برای کمک به ناشنوایان شدند.
سمیرا کوشکستانی در این باره گفت: طراحی و ساخت «بخش بیرونی سیستم کاشت حلزونی برای ناشنوایان» عنوان طرح پژوهشی است که سابقهای ۱۹ ساله دارد. این طرح ابتدا در سال ۱۳۷۸ با تعریف یک پروژه ملی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر آغاز شد که بخش فنی و مهندسی آن زیر نظر دکتر معتمدی با مسئولیت دکتر ساجدی که در آن زمان دانشجوی دکتری بود و در حال حاضر رئیس هیئت مدیره این شرکت دانشبنیان است، انجام شد و یک تیم فنی مهندسی متشکل از ۱۱ نفر روی این پروژه فعالیت میکردند که در نهایت منجر به ساخت یک نمونه آزمایشگاهی در ابعاد بزرگ شد.
کوشکستانی این دستگاه را شامل دو بخش داخلی و بیرونی دانست و ادامه داد: بخش داخلی توسط پزشک جراح در داخل سر قرار داده میشود و بخش خارجی که شامل میکروفون و ملحقات آن، پردازشگر گفتار و فرستنده است، در پشت گوش روی سر قرار میگیرد و سیگنالهای گفتار، به پالسهای تحریک الکتریکی تبدیل و به بخش داخلی ارسال میشود و در نهایت به عصب شنوایی رسیده و از آنجا به بخش شنوایی در مغز ارسال میشود.
وی توضیح داد: تشخیص نهایی بیماران مناسب برای جراحی را پزشک انجام میدهد، ولی عمدتاً این سیستم برای ناشنوایانی قابل استفاده است که بخشی از اعصاب شنوایی آنها سالم باقی مانده است. مجری طرح یادآور شد: در واقع دو دسته از ناشنوایان میتوانند از این سیستمها استفاده کنند. یک دسته «ناشنوایان مادرزادی» که حداقل بخشی از اعصاب آنها سالم است و دیگری ناشنوایانی که به دلیل ابتلا به عفونتها، تصادفات و بیماریهای ارثی شنوایی خود را از دست دادهاند. این افراد نیز اگر در بازه زمانی محدود پس از ناشنوایی، تحت عمل کاشت حلزون قرار گیرند، نتیجه بهتری در بازگشت شنوایی خود خواهند داشت.