سرویس اقتصادی جوان آنلاین- جواد عسگر: روزگاری اکثر اسباب و اثاثیه منازل ایرانی ساخت داخل کشور بود. کمتر خانه‌ای خصوصا در طبقه متوسط در دهه ۵۰ و ۶۰ را می‌توان یافت که نزدیک به ۵۰ درصد از لوازم خانگی آن ساخت ایران نبوده نباشد. شرکت‌های بزرگ لوازم خانگی ایرانی که امروز در معرض تعطیلی قرارگرفته‌اند از برند‌های محبوب میان مردم بودند. خارج از مولفه‌های اقتصادی مثل واردات بی‌رویه و تاثیرات سیاستگذاری‌های دولت‌ها و دولتی بودن شرکت‌ها و... یکی از دلایل ورشکستگی کارخانه‌ها به روز نشدن محصولات کارخانه‌های ایرانی در رقابت با مشابه خارجی آن است.
بسیاری از مردم درحال حاضر از کیفیت و به روز نبودن تولیدات داخلی رضایت نداشته و به همین دلیل معمولاخرید برند‌های داخلی جزو انتخاب‌های دوم آن‌ها قرار می‌گیرد و همین اتفاق باعث شده محصولات داخلی در بازار فروش با مشکل مواجه شوند.
به نظر می‌رسد پایین بودن هزینه‌های تحقیق و توسعه در بودجه شرکت‌های دولتی و خصوصی کاملا احساس می‌شود و همین اتفاق باعث شده است که شرکت‌ها در ارائه محصولات جدید و به روز و با کیفیت در رقابت با شرکت‌های خارجی ناتوان باشند.
نگاهی به بودجه هزینه‌های شرکت‌های بزرگ نشان می‌دهد که بسیاری از این شرکت‌ها مبالغ هنگفتی را برای هزینه‌های تحقیق و توسعه در نظر می‌گیرند. به عنوان مثال شرکت علی‌بابا، بزرگترین فروشگاه‌های اینترنتی چینی در سال گذشته بیش از ۱۵ میلیارد دلار برای تحقیق و توسعه در نظر گرفته است. یا شرکت آمازون در سال ۲۰۱۶ بیش از ۱۶ میلیارد دلار و شرکت سامسونگ نزدیک به ۱۳ میلیارد دلار در تحقیق و توسعه سرمایه گذاری کرده‌اند. اپل از جمله شرکت‌هایی است که هر سال پول زیادی را به واحد تحقیق و توسعه خود اختصاص می‌دهد و این شرکت سال گذشته ۱۲.۶ میلیارد دلار را در این زمینه صرف کرد و بیشتر اهداف شرکت ارائه محصولات جدید در آینده است. یا مثلا در خودروسازی شرکت‌های بزرگ در جهان بعضا تا ۵ درصد از فروش محصولات را برای هزینه‌های تحقیق وتوسعه و ارائه محصول جدید در نظر می‌گیرد این در حالی است که خودروسازان ایرانی فقط ۰.۶ درصد به آن تخصیص می‌دهد.
هزینه تحقیق و توسعه برای ارائه تکنولوژی‌های جدید به کارخانه‌ها اجازه می‌دهد توان تولیدی خود را ارتقا بخشند که این امر نیز منجر به کاهش هزینه، افزایش کیفیت و افت شد فروش می‌شود. نخبگان علمی و تحصیلکرده گان نسبت به دیگر افراد یک جامعه دارای نبوغ و هوش بهتری هستند و می‌توانند در جهت تولید دانش‌بنیان و بالابردن بهره‌وری کارخانه‌ها و ارائه محصولات با کیفیت‌شرکت‌ها راهکار‌هایی ارائه کنند، اما تا زمانی که شرکت‌ها نخواهند از این افراد بهره ببرند و در بودجه‌ریزی هزینه‌های خود برای آن‌ها مبلغی در نظر نگیرد، اتفاق خاصی در حل مشکلات شرکت‌ها و بالا رفتن کیفیت تولیدات نخواهد افتاد.
