در روزهای سختی که خیلیها به ظاهر هم که شده شعار صرفهجویی و رسیدگی به وضعیت اقتصادی مردم و کم کردن هزینههای اضافی سر میدهند، دیدن ریخت و پاشهای فوتبالیها بسیار قابل تأمل است.
اصلاً انگار این جماعت تافته جدا بافته از این مملکت هستند. شنیدن استفاده از ارز دولتی برای پرداخت بدهیها و انجام سفرهای غیرضروری آن هم در این وانفسای اقتصادی و جنگی تمامعیار که کشور با آن درگیر است، خون هر انسان منصفی را به جوش میآورد.
فوتبالیها این روزها قصد سفر دارند، برخی هم رفتهاند؛ قرمز، آبی، زرد و سبز هم ندارد. اینقدر هم متوقع هستند که میخواهند کل کشور برای هزینهکرد آنها دست به سینه تعظیم کنند تا خدای ناکرده مسافرتشان با خطر روبهرو نشود.
فوتبالیها این روزها وقیحانه از هزینههای چندصد میلیونی و حتی میلیاردی خود حرف میزنند و در چشم مردمی که حتی برای نان شب خود دچار مشکل هستند مزورانه از صرفهجویی صحبت میکنند، کسی هم نیست که از آنها بپرسد از کدام صرفهجویی حرف میزنید!
اینها به کنار، اما گویا ریخت و پاشهای داخلی این قوم هم تمامی ندارد. میلیارد میلیارد از پول بیتالمال، پول کارگران کارخانهها و مؤسسات دولتی این روزها صرف بستن قرارداد باشگاهها با بازیکنانی میشود که حتی درصدی از مبالغ قراردادهایشان ارزش ندارند.
این روزها کشور درگیر یک جنگ اقتصادی تمامعیار با دشمنان است. این روزها تحریمها بیش از هر زمان دیگری به مردم کوچه و بازار فشار آورده، بیشتر از تمام ۴۰ سالی که از انقلاب اسلامی میگذرد. همه این را باور کردهاند و همه میخواهند که از این آزمون بزرگ سربلند بیرون بیایند، اما ....
اما جای تأسف است که فوتبالیها دوشادوش رانتخواران، محتکرها، برخی آقازادهها و آنهایی که نان در خون این مردم مظلوم میزنند و ثروتاندونزی میکنند در حال حرکت هستند و پول مفت بیتالمال طی این سالها حسابی به آنها مزه کرده، وزارت ورزش هم اینقدر فوتبالی هست که برای سوگلیهایش از جان مایه بگذارد و پای آن نیز بایستد. پس چه باک از حقی که از گلوی مردم بزنند و به جیب فوتبالیها بریزند. چه باک که باز هم مثل گذشته پول مردم را به مفتخورهای باشگاهی بدهند تا بدهیهایشان را صاف کنند.
راستی این روزها میتوان به این مسئله هم بهتر فکر کرد که فرق باشگاههای مفتخور و بیتالمالخور فوتبال که از ارز دولتی برای پرداخت بدهیها و سفرهای غیرضروری خارجی استفاده میکنند با آنانی که این سرمایه را صرف واردات کالاهای غیرضروری به جای دارو و مایحتاج اصلی مردم میکنند، چیست؟! آیا میتوان فرقی قائل بود؟ به طور حتم پاسخ منفی است، چراکه تفاوتی میان این دو نیست، فقط شیوهها متفاوت است و آدمهای آن عوض میشوند. متأسفانه همه آنها هم حامیان خود را دارند. این روزها نه کسی رانتخواران را دستگیر میکند و نه کسی سراغ آقایان فوتبالی ولخرج میرود. آنها بزرگان و حامیان خود را دارند و فوتبالیها هم وزارت ورزش عاشقشان را دارند، بنابراین اتفاقی نمیافتد.
فوتبالیها پول مردم را بالا میکشند، مسافرتهایشان را میروند، قراردادهایشان را میبندند و میلیاردی پول میگیرند و خرج میکنند، چون قرار نیست حتی لحظهای فکر کنند که جزئی از این کشور هستند و باید اندکی از این اوضاع سخت را تجربه کنند.