استفاده از کالاهای خارجی در حالی به یک ارزش در جامعه تبدیل شده است که استفاده از این نوع کالاها هیچ گونه سنخیتی با فرهنگ و سبک زندگی ایرانی -اسلامی ندارد.
در حالی که کشور ما به لطف استعدادهای جوان در تولید انواع کالاها و محصولات دارای ظرفیتهای فراوانی است، اما متأسفانه تب استفاده از کالاهای بیگانه و برندهای خارجی باعث شده تا شاهد تعطیلی و ورشکستگی بعضی از کارگاهها و کارخانههای تولیدی و در نتیجه بیکار شدن تعداد زیادی از جوانان باشیم.
این در حالی است که ظرفیتهای فراوانی در کشور وجود دارد و با توجه به این ظرفیتها میتوان کالاهایی را تولید کرد که حتی مردم سایر کشورها نیز به دنبال آن هستند، با این حال هنوز هم برای برخی از افراد مرغ همسایه غاز است و به دنبال خرید و مصرف کالاها و محصولات خارجی هستند.
برخیها گمان میکنند مصرف یک کالا و محصول خارجی یک نوع افتخار به حساب میآید در حالی که افتخار واقعی این است که محصولاتی را مصرف کنیم که تولید خودمان است و به اصطلاح روی پای خودمان بایستیم و بتوانیم از محصولات و کالاهایی استفاده کنیم که به دست جوانان همین مرز و بوم تولید شده است.
در کنار محصولات گوناگون تولید داخل که مورد توجه مردم برخی از کشورهای دیگر نیز قرار گرفته است، محصولاتی مانند انواع پارچه و منسوجات تولید داخل دارای کیفیت بسیار بالایی است و ضمن برخورداری از زیبایی و اصالت و کیفیت مورد توجه مردم دیگر کشورها نیز قرار میگیرد.
پوشاک و البسه ایرانی همواره جزو زیباترین و با کیفیتترین البسهها در دنیا بوده و هست و همواره لباس ایرانی به عنوان یکی از زیباترین و در عین حال با دوامترین و با کیفیتترین البسه برای همگان شناختهشده بوده است. با این حال این لباس و پوشاک ایرانی در سالهای اخیر دستخوش تغییرات فراوانی شده و با ورود پارچههای بیکیفیت چینی و البسههایی با کیفیت نازل که شاید عمده آنها حتی قاچاق هم باشد دیگر کمتر شاهد استفاده از البسه و پوشاک ایرانی و تهیه شده از پارچهها و صنعت نساجی کشور هستیم.
در حالی که ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان پارچه در دنیاست و صنعت نساجی ایران جزو بهترین صنایع نساجی در دنیا محسوب میشود، محصولات تولیدی این صنعت از زیبایی و کیفیت بالایی برخوردار هستند، اما همچنان شاهد ورود و مصرف البسه خارجی و پارچههای بیکیفیت از برخی کشورها مانند چین هستیم که تنها دلیل آن میتواند سودجویی برخی از واردکنندگان اعم از مجاز و غیرمجاز باشد. وقتی تاریخ پارچه و لباس را در ایران بررسی میکنیم، قدمت آن به هزاران سال پیش میرسد و از قرنها پیش ایرانیان در تولید انواع پارچه و البسه زبانزد بودند و همواره یکی از بهترین تولیدکنندگان پارچه و لباس در دنیا محسوب میشدند. از حدود ۲۰۰ سال پیش که پای فرنگیها به ایران بیشتر از گذشته باز شد، نشانههایی از ورود پارچهها و البسه خارجی که خود انتقالدهنده فرهنگ غرب در پوشاک بود در ایران مشاهده شد و رفته رفته این نوع از پوشاک و البسه جای خود را به پارچهها و البسه با کیفیت ایرانی داد و تا امروز که در برخی از فروشگاههای بزرگ در قفسههای مختلف چشممان به انواع پارچههای خارجی میافتد، این روند ادامه دارد؛ پارچههایی که ورود و مصرف آنها منجر به بیکار شدن تعداد زیادی از جوانان ایرانی میشود و از طرفی نسبت به پارچه و البسه ایرانی از کیفیت، دوام، اصالت و زیبایی کمتری نیز برخوردار است.
از همان ۲۰۰ سال پیش که زمزمه ورود این نوع از البسه و پوشاک به ایران شنیده میشد، برخی علما و مراجع تقلید با هوشیاری به مقابله با ورود این نوع البسه پرداختند چراکه با ورود البسه و پارچههای خارجی علاوه بر اینکه بیم آن میرفت رفته رفته پارچههای خارجی جای پارچههای زیبای تولید داخل را بگیرد، این نوع البسه انتقالدهنده سبک زندگی غرب به ایران نیز بود، موضوعی که به هیچ وجه به مذاق علما خوش نمیآمد و از طرق مختلف به مقابله با آن پرداختند. در این میان راهکار عملی و استفاده نکردن از اجناس خارجی از جمله پوشاک و البسه غربی حتی به اندازه یک دکمه، یکی از راهکارهایی بود که علما و مراجع تقلید در دههای گذشته آن را به ما آموختند.
در این میان شاید خاطره استفاده نکردن آیتاللهالعظمی مرعشینجفی از البسه خارجی حتی به اندازه یک دکمه هم قابل تأمل باشد. خاطرهای که از زبان حجتالاسلام والمسلمین سید محمود مرعشی نجفی فرزند مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی ذکر شده است.
فرزند آن مرحوم در بیان این خاطره گفته است: هیچ وقت لباس خارجی به تن نمیکرد و از خیاط میخواست که با پارچههای تولید داخل برایش لباس بدوزد. آن موقع در ایران دکمه تولید نمیشد و خیاط از دکمه خارجی استفاده کرده بود، آیتاللهالعظمی مرعشی از خیاط خواسته بودند که با قیطان دکمه درست کنند. نمونهای از لباس ایشان در کتابخانه محفوظ است که به این طریق تهیه شده است. توجه عالم بزرگی مانند آیتاللهالعظمی مرعشینجفی به استفاده نکردن از کالای خارجی حتی به اندازه یک دکمه در لباس میتواند الگوی عملی مناسبی برای همه ما در استفاده نکردن از کالاهای خارجی باشد.
حضرت امام خمینی (ره) نیز محاصره اقتصادی یا به تعبیر امروزی تحریم اقتصادی توسط دشمنان انقلاب را برای ملت بزرگ ایران نه تنها مصیبت نمیدانستند، بلکه به آن با دید فرصتی برای به خود آمدن مردم برای رسیدن به استقلال اقتصادی دانستند و فرمودند: «این محاصره اقتصادی را که خیلی از آن میترسند، من یک هدیه میدانم برای کشور خودمان؛ برای اینکه محاصره اقتصادی معنایش این است که مایحتاج ما را به ما نمیدهند. وقتی مایحتاج را به ما ندادند خودمان میرویم دنبالش، مهم این است که ما بفهمیم که دیگران به ما چیزی نمیدهند، ما خودمان باید تهیه کنیم.» این نگاه حضرت امام (ره) همان اندیشه و رهنمود اقتصاد مقاومتی است که رهبر معظم انقلاب شاخصهای آن را به روشنی برای ما و به ویژه مسئولان نظام ترسیم کردهاند.ای کاش این چراغ روشن را به دست بگیریم و همراه و همگام با هم به جای خرید کالای خارجی، داشتههای خودمان را باور کنیم و به رفتار آموزنده بزرگانی همچون مرحوم آیتالله مرعشینجفی بیش از پیش توجه نموده و در زندگی خود سرمشق قرار دهیم. به راستی چه نسبتی بین تحریم دکمه خارجی تا جولان پورشه و دیگر خودروهای لوکس خارجی در شهرهای ما وجود دارد؟ این مسئله جز به دست مردم و مسئولان و همراهی و همگامی آنان باز نمیشود. در این میان بدون شک رفتار مسئولان بزرگترین الگوی عملی برای اقشار مختلف مردم خواهد بود.