به گزارش خبرنگار مهر، چیزی تا آغاز بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا باقی نمانده اما فدراسیون بوکس یکی از فدراسیون هایی است که به جای حفظ آرامش و پیش بردن برنامه ها هر روز درگیر حاشیه ای تازه می شود. یک روز مسئولان فدراسیون با حضور در کمیته ملی المپیک صحبت از اعزام تیم ۵ نفره به بازیهای آسیایی می کنند و روز بعد سرمربی تیم ملی از کاروان سه نفره ایران سخن می گوید.
پس از درگیری لفظی سرپرست تیم ملی و مسئولان فدراسیون و استعفای وی موج تازه ای از حواشی به بوکس اضافه شد. تلاش فدراسیون برای تشکیل کمیته انضباطی و پیگیری‌های سرپرست تیم ملی در پی اهانت به وی در فضای مجازی بحث داغ این روزهای بوکس است و بعید می رسد حتی یکی از طرفین هم در این خصوص کوتاه بیاید.
در حالی که کادر فنی تیم ملی به صراحت اعلام می کنند که انتظار نتیجه از تیم را نداشته باشید اما سفرهای برون مرزی هنوز پابرجاست و اغلب آنهایی که مدال می آورند هم از خانواده بوکس نیستند و از رشته های دیگر رزمی جذب فدراسیون شده اند. با این حساب و پس از حذف سنگین وزن از بازیهای آسیایی جاکارتا انتظارها از تیم ملی بوکس برای کسب مدال بسیار کم است.
دامنه درگیری ها و حواشی موجود در فدراسیون بوکس حتی برخی حامیان انتخاباتی حسین ثوری رئیس فعلی فدراسیون را از گرد او متفرق کرده است. با انتخاب ناصر طالبی به عنوان نایب رئیس فدراسیون و شناخت وی از بوکس به واسطه سالها نظارتش بر این رشته موج تازه ای از اصلاحات در بوکس راه افتاده است هرچند به نظر می رسد سایر مسئولان فدراسیون خود را پشت وی قایم می کنند تا همه تصمیمات به نام او رقم بخورد اما کیست که نداند تصمیم گیرنده اصلی در هر فدراسیون شخص رئیس و دبیر فدراسیون هستند.
هنوز خبری از اسپانسر میلیاردی ثوری در بوکس نیست که هیچ، فدراسیون در انبوهی از بدهی حتی به رستوران آکادمی ملی المپیک گیر افتاده است. حامی مالی دلسوز دوران افشین داوری هم حاضر نیست در فدراسیون ثوری دست به جیب شود و با این روند و سفرهای غیرضروری متشکل از مسئولان فدراسیون بعید به نظر می رسد مدیریتی روی همین اندک بودجه دریافتی بوکس از وزارت ورزش و جوانان شود.
فقدان معضل همیشگی بوکس یعنی نظارت بر تیم های ملی همچنان احساس می شود. شاید در گذشته روح اله حسینی نایب رئیس سابق فدراسیون که خود از قهرمانان به نام آسیا بود روی روند و فعالیت تیم ملی نظارت ویژه ای داشت اما حالا تیم ملی به حال خود رها شده است، سرپرست قهر می کند، سرمربی دلخور است، ملی پوشان خودسر شده اند و ...
بدون شک حالا می توان به جرات گفت جای یک بزرگتر در بوکس خالی است، شاید یک نفر شبیه ناطق نوری که در زمان درگیری کوچک اکبر احدی و علیرضا استکی در تیم ملی به آنها گفت اگر به این حواشی پایان ندهید هیچ کدامتان جایی در تیم ملی نخواهید داشت. چیزی تا آغاز بازیهای آسیایی جاکارتا باقی نمانده است و همه در کنار آرزوهایی که برای تیم ملی دارند گوششان را برای توجیه دلایل ناکامی فدراسیون و کادر فنی آماده کرده اند و در این بین چه می ماند جز خاطراتی از درخشش روزهای قدیم بوکسورهای ایرانی در آسیا.
