کشورهای زیادی در مسلح کردن رژیم صدام به سلاحهای مرگبار شرکت داشتند. شوروی سابق انواع هواپیماهای جنگی سوخو، میگ و توپولوف، تانک تی ۷۲، انواع توپ و کاتیوشا و موشکهای دورپرواز را در اختیار ارتش صدام قرار داد؛ دولت فرانسه انواع هواپیمای میراژ و سوپراتاندارد را به صدام فروخت و در ساختن مرکز تولید سلاح هستهای در نزدیکی بغداد به رژیم صدام کمک کرد؛ آلمان و انگلیس نیز مرکز تولید گازهای جنگی و موشکهای دورپرواز را در نزدیکی سامراء و سلمان پاک ایجاد کردند.
اما در این میان، دولت آمریکا سهم زیادی در مسلح کردن رژیم صدام و پشتیبانی سیاسی، اقتصادی و نظامی از آن رژیم داشت. در اینجا برخی از کمکهای دولت آمریکا، که از سوی رسانههای غربی فاش شده، فهرست شده است. بدون شک سهم دولت آمریکا در مسلح کردن رژیم صدام بیش از این بوده است.
۱۹۸۰ (سپتامبر): یورش ارتش صدام به ایران از راه زمین، هوا و دریا آغاز شد.
۱۹۸۲ (فوریه): با این که کنگرهی امریکا، دولت صدام حسین را ازکشورهای تروریست منظور کرده بود، دولت ریگان آن دولت را از فهرست تروریستها بیرون آورد تا بتواند به صدام کمک نظامی کند.
۱۹۸۲ (دسامبر): ناو هواپیمابر آ. مریکا یی، ۶۰ فروند هلیکوپتر را به مقصد عراق حمل کرد. به علاوه از این تاریخ تا پایان جنگ تحمیلی ادارهی اطلاعات ارتش امریکا اطلاعات مربوط به آرایش نیروهای ایران در مرز و نقطههای آسیبپذیر ارتش ایران در طول مرزها را در اختیار ادارهی اطلاعات ارتش عراق میگذاشت.
۱۹۸۳ (اکتبر): دولت ریگان به کشورهای اردن، عربستان سعودی، کویت و مصر توصیه کرد که مرزهای زمینی، دریایی و هوایی خود را برای جابهجایی کمکهای نظامی آ. مریکا به عراق باز نگهدارند. دولت امریکا از ۱۹۸۳ تا پایان دورهی جنگ هشت ساله با ایران، توانست از راه این کشورها انواع سلاحهای شیمیایی و میکروبی، انواع موشک و ابزارهایی که در پروژههای اتمی به کار میروند و نیز انواع رایانه و دستگاههایی را که در صنعت نظامی کاربرد دارند، وارد عراق کند.
۱۹۸۳ (نوامبر): براساس سفارش دولت امریکا، شعبهی بانک ناسیونال ایتالیا در ایالت آتلانتا، ۵ میلیارد دلار در اختیار عراق گذاشت تا آن دولت بتواند، انواع ابزارهای نظامی را از ایالات متحده امریکا خریداری کند.
۱۹۸۳ (نوامبر): سیاست ادارهی امنیت ملی امریکا بر آن قرار گرفت تا هر آن چه لازم باشد برای جلوگیری از شکست عراق در برابر ایران، انجام دهد.
۱۹۸۳ (نوامبر): جورج شولتر، مشاور ریگان و وزیر خارجهی ایالات متحده یک گزارش امنیتی را دریافت کرد که نشان میداد واحدهای ارتش صدام همه روزه علیه ایرانیان اسلحه شیمیایی به کار میبرن د.
۱۹۸۳ (۲۰ دسامبر): دونالد رامسفلد نمایندهی ویژهی ریگان که بعدها وزیر دفاع گردید در بغداد طی دیدار با صدام حسین به او اطمینان داد که امریکا سیاست دوستی با عراق را در پیش گرفته و از هر نوع حمایت از آن کشور دریغ نخواهد کرد.
۱۹۸۴ (۱۴ ژانویه): منابع دولتی امریکا تأی ید کردند که دولت آمریکا ابزارهایی با کاربرد دو منظوره در زمینههای غیرنظامی و نظامی، برای عراق فرستاده است که در میان آن از وسای ل. نقلیهی سنگین، آمبولانسهای زرهدار و ابزارهایی که میتوانند در صنع ت. نظامی به کار روند نام برده شد.
۱۹۸۴ (ژوئیه): سازمان اطلاعات مرکزی آ. مریکا (سیا) اطلاعات لازم را جهت چگونگی به کار گرفتن گاز خردل علیه ایرانیان، در اختیار ارتش صدام گذاشت.
۱۹۸۶ (مارس): ایالات متحدهی امریکا و بریتانیا مانع بحثهایی که در شورای امنیت سازمان ملل متحد پیرامون به کارگیری سلاح شیمیایی توسط عراق انجام میگ رفت، شدند و در ۲۱ مارس همان سال نمایندهی امریکا در شورای امنیت محکومیت عراق را در مورد به کار گیری سلاح شیمیایی برضد ایران، وتو کرد.
۱۹۸۶ (مه): ادارهی صدور جواز صادرات امریکا اجازه داد تا هفتاد بسته از مواد بیولوژی نظامی (میکروبی) به عراق صادر شود. تا سال ۱۹۸۹، ۲۱ محموله از گازهای مرگآور که مهمترین آنها میکروب سیاهزخم بود، به رژیم صدام تحویل داده شد. در همین زمان به وسیلهی کشتی بستههای گازهای کشنده بسیار قوی به مقصد عراق حمل شد.
۱۹۸۷ نیروی هوایی عراق برای نخستین بار سلاحهای شیمیایی را در بخشهای کردنشین شمال عراق، که علیه صدام حسین قیام کرده بودند، به کار برد. در فوریه ۱۹۸۸ نیز به دستور صدام حسین یک رشته عملیات هوای ی علیه کردهای شورشی شمال عراق انجام شد که طی آن مردم کرد تحت سنگینترین بمبارانهای شیمیایی قرار گرفتند.
۱۹۸۸ (آوریل): دولت امریکا مقدار زیادی بستههای دربردارندهی گاز خردل به عراق صادر کرد.
۱۹۸۸ (اوت): طی چهار مرحله جنگ با ایران، ارتش صدام گازهای اعصاب و تاولزا را که در نتیجه ۶۵۰۰۰ نفر از سربازان ایران کشته شدند. این عمل تجاوزکارانه و غیرانسانی عراق برخلاف قرارداد ژنو بود که در ۱۰۳۵ دولت عراق آن را امضاء کرده بود.
۱۹۸۸ (اوت): پنج روز پس از اجرای آتشبس بین عراق و ایران، هواپیماها و هلیکوپترهای ارتش عراق در شمال این کشور و در منطقهی کردنشین دست به یک سلسله عملیات شیمیایی برضد کردهای آن منطقه زدند.
۱۹۸۸ (سپتامبر): امریکای یها مقدار زیادی گازهای کشنده و میکروبی مانند گاز خردل و میکروب سیاهزخم به عراق صادر کردند. در همین زمان " ریچارد مورفی " معاون وزارت خارجه امریکا اظهار داشت رابطهی امریکا و عراق بسیار مهم است و در زمینههای سیاسی و اقتصادی استمرار خواهد داشت.
۱۹۸۸ (دسامبر): دولت امریکا، مواد حشرهکش زیادی که میتوانند در ساختن اسلحه شیمیایی به کار گرفته شوند به ارزش ۵/۱ میلیون دلار به عراق فروخت.
۱۹۹۰ (۲۵ ژوئیه): سفیر امریکا در بغداد طی ملاقات با صدام به او اطمینان داد که جورج بوش (پدر) خواهان روابط دوستی عمیقتر با عراق است. بسیاری از ناظران سیاسی بر این باورند که آن دیدار، صدام را گول زد و به اطمینان پشتیبانی امریکا به کویت حمله کرد و آغازگر جنگ خلیجفارس شد.
۱۹۹۱ (ژوئیه): هنگامی که کویت به کمک امریکا و متحدانش از چنگال ارتش صدام آزاد گردید، روزنامهی ف. ا. ین شال تایمز چاپ لندن فاش کرد که شرکت فلوریدا کمیکا ل. در مدت ۸ سال جنگ عراق علیه ایران گاز سیانور به عراق فروخته است.
۱۹۹۲ (ژوئن): تد کوپل مفسر برنامهی تلویزیونی شبانه شبکهیای. بی. سی، گزارش داد که دولتهای امریکا از ۱۹۸۰ به بعد، به ویژه در زمان جورج بوش پدر، با حمایت نظامی از عراق و دادن اطلاعات نظامی و کمکهای اقتصادی و اعتباری از صدام حسین، یک نیروی متجاوز در سطح وسیع س. اخته ا. ند.
۱۹۹۲ (ژوئیه): دستگاه حاکمیت جورج بوش (پدر) اعلام کرد که کمک نظامی و سیاسی به عراق از روی تعمد نبوده بلکه مصلحت ایالات متحده در اتخاذ چنین سیاستی بوده است.
۱۹۹۴ (فوریه): یکی از سناتورهای ایالت میشیگان فاش ساخت که امکان دارد مواد میکروبی و شیمیایی دو منظوره، که پیشتر به رژیم صدام واگذار شده بود، علیه سربازان امریکای ی در جنگ خلیجفارس به کار رفته باشد. شاید این مواد یکی از علتهای بروز بیماری مرموزی به نام " سندرم خلیجفارس" در بین سربازان امریکای ی باشد.
۲۰۰۲ (اوت): کلنل والتر لانگ افسر، پیشین اطلاعات ارتش امریکا، در مصاحبه با نیویورک تایمز اظهار داشت که گازهای جنگی که ما به عراق دادیم برای آن بود که ناامیدی را در سربازان ارتش صدام از بین ببریم و به آنها اطمینان دهیم که پیروز خواهند شد.
___________
منبع:
۱. Arming Iraq: A. Chronology of U.S. Involvement By: John King, March ۲۰۰۳،
۲. Chemical Warfare In The Iran-Iraq War ۱۹۸۰-۱۹۸۸ Authors: Julian Perry Robinson and Jozef Goldblat, May ۱۹۸۴،
۳. سوداگری مرگ (ناگفتههای جنگ ایران و عراق)، نوشتهی کنت تیمرمن؛ ترجمهی احمد زرین. مؤسسهی خدمات فرهنگی رسا: تهران ۱۳۷۳