میتوانست یکی از مردان طلایی ایران در پنجمین مرحله لیگ جهانی کاراته وان ترکیه باشد، اما یک اشتباه کوچک مانع از آن شد تا کاپیتان تیم ملی کاراته ایران در عین شایستگی راهی فینال شود و دست آخر هم با کسب برنز به کار خود در این رقابتها پایان داد. اتفاقی که ذبیحالله پورشیب آن را تجربهای گرانبها میخواند: «تجربهها به راحتی به دست نمیآیند. اشتباهات امروز هر اندازه که تلخ باشد، تجربهای گرانبهاست برای روزهای آینده تا مانع از اشتباهاتی به مراتب بزرگتر باشد.»
قهرمانی در لیگ جهانی ترکیه آن هم در فاصله زمانی کوتاه تا مسابقات آسیایی انتظارات را از کاراته بالا برده است.
لیگ جهانی ترکیه با اتفاقات و نتایج خوبی همراه بود. تقریبا در همه اوزان مدال گرفتیم. این نشان میدهد که توقع مردم و انتظاراتی که از تیم ملی کاراته وجود دارد، کاملاً بحق است. تیم ملی کاراته در شش، هفت سال اخیر نتایج فوقالعادهای به دست آورده است؛ مسئلهای که باعث شده تا وظیفه و مسئولیت سنگینی بر دوش بازیکنان و جامعه کاراته باشد و حالا مردم انتظار دارند تا این موفقیتها تداوم داشته باشد و در هر مسابقهای تکرار شود. انتظاری که کاملاً بحق است. باید همه تلاش خود را بکنیم برای تداوم این موفقیتها تا کسب طلای المپیک؛ مدال ارزشمندی که دستیابی به آن دور از دسترس نیست.
صحبتهای کاپیتان تیم ملی به گونهای است که به نظر میرسد تأکید دارد که هیچ نگرانیای بابت کسب سهمیه نیست و باید به طلای المپیک اندیشید.
کارمان سخت است. خیلی سخت. همه کشورها سرمایهگذاری کردند. کاراته جمعیت زیادی دارد. چه در ایران و چه در سایر کشورها. این را در رویدادهای مختلف میتوان دید که از همه قارهها کشورهایی هستند که با تک چهرههایی شاخص، توانستند به مدال دست یابند و، اما ما نه فقط به دنبال گرفتن سهمیه کامل که به دنبال طلای المپیک هستیم. یعنی جدا از آنکه میخواهیم قاطعانه همه سهمیه المپیک را از آن خود کنیم، میخواهیم قاطعانه قهرمانی این مسابقات را نیز به دست آوریم. هرچند که راهی سخت و دراز با موانع زیاد در پیش داریم، اما باید برای رسیدن به هدف آنها را یکی پس از دیگری از سد راه برداریم.
یعنی مسابقات پیش رو برای تیم ملی کاراته ایران دیدارهایی تدارکاتی برای رسیدن به بهترین عنوان و مدال در المپیک است؟
نه دقیقاً به این شکل. به هر حال مسابقات قهرمانی جهان، قهرمانی آسیا و لیگهای جهانی مسابقات مهمی هستند و تیمها با قدرت در آن شرکت میکنند. برای جمعآوری امتیازهای لازم نمیتوان این مسابقات را تدارکاتی دید، اما جایگاه کاراته ایران و وظیفه ما کاملاً مشخص است. ما باید به دنبال ادامه روند خوبی که در پیش گرفتیم باشیم و برای حفظ جایگاه خود قدرتمندانه در المپیک حضور پیدا کنیم. قطعاً اگر بتوانیم مسابقات پیش رو را همانند لیگ جهانی ترکیه با موفقیت پشت سر بگذاریم و قاطعانه راهی المپیک شویم، میتوانیم به کسب طلای المپیک امیدوار باشیم و دستیابی به این مدال برایمان دور از دسترس نیست، اما اگر بخواهیم با، اما و اگر در این رقابتها شرکت کنیم، شاید فقط بتوانیم در المپیک حضور پیدا کنیم و این مطمئناً چیزی نیست که تیم ملی کاراته دنبال آن است و مردم از جامعه کاراته انتظار دارند.
اما به نظر میرسد گاهی اوضاع آنطور که باید پیش نمیرود. برای مثال از پورشیب توقع میرفت یکی از طلاییهای مسابقات ترکیه باشد، اما به برنز بسنده کرد.
ترکیه همراه با نتایج خوبی بود. این قدرت ایران را نشان میدهد. من هم به نوبه خودم خیلی تلاش کردم. همیشه تلاشم این بوده که به مدال طلا برسم، اما گاهی در این مسیر با چالشها و فراز و نشیبهایی رو به رو میشوم. ضمن اینکه باید قبول کنیم باوجود همه تلاشها، هیچ ورزشکاری نمیتواند در طول سال و در همه مسابقات با آمادگی کامل و صددرصد ظاهر شود. همیشه برای موفقیت تلاش میکنم و این بار هم همینطور بود، اما با یک غفلت کوچ در یکی دو ثانیه، فینال را از دست دادم و متأسفانه مسابقه همین است و گاهی از این اتفاقات رخ میدهد، چه ما بخواهیم و چه نخواهیم.
فینال را از دست دادید، اما شاید این خود یک تجربه ارزشمند باشد برای مسابقات بعدی.
بله، این تجربیات است که جمع میشود و از شما یک بازیکن خوب میسازد و در جایی دیگر دستتان را میگیرد. شاید گاهی در مسابقاتی کوچکتر اتفاقاتی ناخوشایند رخ دهد، اما این میتواند کمکی باشد تا در مسابقاتی به مراتب بزرگتر و مهمتر، دیگر آن اشتباه را تکرار نکنیم و از تجربه تلخی که در گذشته به دست آوردهایم، استفاده کنیم. متأسفانه در ترکیه فینال را از دست دادم. توجیهی نیست، اما این تجربه میتواند در آینده در بازیهای آسیایی یا حتی رویدادهایی به مراتب مهمتر همچون المپیک تجربه شود تا دیگر اشتباه نکنم یا حتی اشتباهی را که این بار انجام داده بودم، جبران کنم و به نتیجه، مدال و عنوانی بهتر دست یابم.
تیم ملی کاراته نتایج درخشانی کسب کرده است، اما با توجه به اینکه بازیهای آسیایی و المپیک پیش روست، فکر میکنید برای تکرار این موفقیتها در رقابتهای آتی چه باید کرد؟
تمام انگیزه و هدف تیم ملی در تمام رویدادها کسب عنوان قهرمانی است، اما واقعیت برای کسب نتیجه، جدا از آمادگی نفرات، پشتیبانی و حمایت از تیمی است که راهی مسابقات میشود و نیز خیلی اهمیت دارد. اگر حمایت، پشتیبانی و آرامش باشد و کاراته کاران دغدغهای جز مسابقات نداشته باشند، بدون شک نتایج درخور توجه و عنوانهای مهمی به دست میآید. البته فدراسیون حمایتهای خوبی میکند، اما مسئله این است که فدراسیون گاهی به تنهایی از عهده مسائل و مشکلات برنمیآید و وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نیز باید حمایت کنند. حداقل شش، هفت سال است که جزو دو تیم برتر دنیا هستیم و در تمامی رقابتها یا اول میشویم یا نهایتاً دوم. این نشاندهنده جایگاه کاراته ایران است، اما باید برای حفظ این جایگاه تلاش کرد، اما متأسفانه در سالهای اخیر کاراته هرگز یک فضای مناسب برای برپایی اردوهای منظم نداشته و هر بار اردوها در محلی متفاوت برگزار شده است و این شاید اصلیترین دغدغه کاراته باشد. سالهای قبل بهانه این بود که کاراته المپیکی نیست، اما اکنون کاراته المپیکی است و دیگر بهانهای برای حمایت نیست وای کاش به اندازهای که از کاراته انتظار دارند به همان اندازه نیز ما را حمایت کنند تا ببینند چطور میتوانیم با کسب عنوانها و مدالهای درخور توجه باعث افتخار و سربلندی ایران عزیزمان شویم.
در خصوص پاداشها بگویید؟
نه، هیچ قولی داده نشد. سالهای قبل وعدههایی داده میشد که عملی نمیشدند، اما حالا دیگر حتی وعدهای هم داده نمیشود.