جوان آنلاین: نخستین انتخابات پس از فتنه داعش در عراق بدون کوچک‌ترین مشکل امنیتی برگزار شد و مردم عراق نمایندگان خود را در حوزه قانونگذاری شناختند. با توجه به تعداد کرسی‌هایی که ائتلاف‌ها کسب کرده‌اند همانطور که پیش‌بینی می‌شد؛ دولت آتی عراق یک دولت ائتلافی خواهد بود. با توجه به اکثریت شیعه در جامعه عراق، احزاب و ائتلاف‌های شیعی بیشترین انتخاب‌ها را به خود اختصاص دادند. هر چند برخی از ائتلاف‌ها با این‌که منتسب به جریان شیعی در عراق‌اند اما با توجه به نگاه فراگیر و ملی، در جامعه اهل سنت نیز از اقبال خوبی برخوردار شدند. مانند ائتلاف الفتح که با توجه به حضور مجاهدان حشد الشعبی که شمول فراقومیتی دارد، توانست در برخی استان‌های سنی‌نشین مانند موصل کرسی‌هایی را به‌خود اختصاص دهد. برعکس برخی ائتلاف‌های شیعی مانند سائرون، با این‌که مدعی تشکیل یک دولت تکنوکرات بودند، اساساً در جامعه اهل سنت مورد استقبال قرار نگرفتند. انتخابات در اقلیم کردستان نیز نشان از جابه‌جایی‌های وسیعی دارد. موضوعی که موجب شده برخی از جریان‌های شکست‌خورده سخنانی را نسبت به سلامت انتخابات و حتی تحریم پارلمان مطرح سازند اما گزارش‌ها از اقلیم نشان می‌دهد که تلاش‌هایی برای اتخاذ یک سیاست مشترک فراگیر در جهت همکاری با بغداد در حال انجام است.
پیشتازی ائتلاف سائرون به رهبری مقتدی صدر در این انتخابات سؤالات زیادی درباره چرایی و عوامل مؤثر این اتفاق، نوع ائتلاف‌هایی که برای تشکیل دولت آتی ممکن شکل بگیرد، میزان همکاری و همراهی ائتلاف‌ها با جریان صدر و نقش جریان صدر در سال‌های پیش رو، هم‌پیمانی و همکاری‌های منطقه‌ای عراق و غیره را مطرح ساخته است. مقتدی صدر رایزنی‌های خود را برای تشکیل یک دولت ائتلافی شروع کرده است. اما این بدین معنی نیست که سائرون حتماً باید محور تشکیل دولت آتی باشد. زیرا تعداد کرسی‌های سائرون کمتر از یک‌هفتم مجموع کرسی‌هاست و از ائتلاف‌های دوم و سوم به ترتیب فقط هفت و 10 کرسی بیشتر دارد. پس این برتری کمرنگ نمی‌تواند چندان محل اعتنا باشد. هرچند نجابت و هوشمندی و احساس مسوولیت رقبا؛ آن‌ها را در جهت همکاری با سائرون ترغیب می‌کند.
مقتدی صدر چند سال پیش با این استدلال که دولت ناتوان در ارائه خدمات مناسب به مردم است و فساد در آن بسیار پر رنگ است، اعلام کرد از عرصه سیاست عراق خود را کنار می‌کشد. اما در این انتخابات مجدداً به سیاست عراق بازگشت و البته با اقبال بخشی از جامعه عراق روبه‌رو شد. به نظر می‌رسد خستگی و دلزدگی جامعه عراق از رهبران سیاسی و فساد حاکم بر حوزه سیاست و ضرورت پوست‌اندازی در عرصه سیاسی، مردم به کسانی اقبال نشان دادند که یا در ساختار دولت نقشی نداشتند یا نقش اندکی داشتند. مردم عراق مطالباتی داشتند که دولت‌های قبلی از پاسخ به آن ناتوان بودند. البته بخش مهمی از ناتوانی دولت‌ها به موضوع اشغال کشور توسط تروریست‌های داعش و اولویت‌های امنیتی بر می‌گردد ولی فساد در حوزه دولتی هم یکی از عوامل بی‌پاسخی به مطالبات و انتظارات مردم بود.
در‌حال‌حاضر این انتخاب وظیفه سنگینی بر دوش منتخبین نهاده است و آن‌ها باید انتظارات مردم را پاسخ دهند و اگر نتوانند پاسخ مناسبی به این مطالبات بدهند نوعی سرخوردگی اجتماعی ایجاد خواهد شد که می‌تواند پیامدهای نامطلوبی را به‌دنبال داشته باشد. حدود 55درصد مردم عراق در انتخابات شرکت نکردند که اکثریت آن‌ها جوانان بودند پشت کردن جوانان به تحولات سیاسی کشور یک پیام مهم محسوب می‌شود و منتخبین باید به آن توجه داشته باشند.
همانطور که گفته شد سائرون نمی‌تواند به تنهایی کاری را در پارلمان و دولت آتی پیش ببرد و ناگزیر از ائتلاف با دیگران است. این ائتلاف باید از میان جریان‌هایی باشد که صاحب کرسی‌های تأثیر‌گذار هستند زیرا ائتلاف با احزاب کوچک و جریان‌هایی که کرسی‌های زیادی را در اختیار ندارند بسیار شکننده و بی‌دوام خواهد بود. لذا تحلیلگران تاکید دارند آرایش سیاسی در عراق همچنان حول محور شیعه شکل خواهد گرفت و فهرست‌های الفتح، نصر و دولت قانون در کنار سائرون به‌عنوان محور و با پیوستن فهرست‌های محلی و قومی می‌توانند یک ائتلاف فراگیر و ملی ایجاد کنند.
بر این اساس با توجه به اهمیت و تعیین‌کنندگی ائتلاف‌سازی، آرامش در صحنه سیاسی عراق یک ضرورت است. جریان صدر یک جریان به‌شدت ضد آمریکایی و ضد اسرائیلی است و مانند محور مقاومت در لبنان هدفش استقلال کشور است و همین امر نقطه قوتی است که بر معادلات منطقه‌ای تأثیر جدی خواهد گذاشت. کشور عراق اکنون یک کشور عضو محور مقاومت است و تحلیلگران معتقدند این کشور همچنان در محور مقاومت حضوری قوی خواهد داشت.
منبع: صبح نو
