فرود آمدن بمب‌افکن چینی در جزیره وودی واقع در مجمع‌الجزایر پاراسل صدای امریکا را در آورده و وزارت دفاع امریکا (پنتاگون) با انتشار بیانیه‌ای به این کار پکن اعتراض کرده است. این بمب‌افکن به نام شیان اچ-6 کی و در اصل نسخه چینی از توپولف تو-16 است که به روز شده و از 2009 در نیروی هوایی چین به خدمت گرفته شده است. بمب‌افکن اچ-6 از جمله تسلیحات استراتژیکی است که باعث شده چین بعد از امریکا، روسیه و بریتانیا چهارمین کشوری باشد که بمب‌افکن با برد پروازی 3/500 کیلومتری و قابلیت حمل موشک‌های کروز، موشک‌های ضد کشتی و بمب‌های هدایت ماهواره‌ای را دارد. چین سال گذشته میلادی از این نوع بمب‌افکن چند باری در مناطق دریایی نزدیک به ژاپن استفاده کرد که هرچند حریم دریایی آن کشور را نقض نکرده بود اما به آن کار نوعی اخطار بر سر مناقشات ارضی ارزیابی شد که پکن بر سر چند جزیره و از جمله جزیره دیائویو با ژاپن دارد.
به پرواز در آمدن اچ -6 در دریای جنوبی چین اتفاق تازه‌ای است که از طرف چینی‌‌‌‌ها تنها به عنوان تمرین توانایی‌های این بمب‌افکن انجام شده تا میزان توانمندی‌های آن در فرود و بلند شدن در جزایر مرجانی این منطقه و گشت‌های هوایی آن ارزیابی شود اما روشن است که موضوع با وجود اختلافات مناطق ساحلی این حوزه دریایی به این نحو دیده نمی‌شود. امریکا با ادعای عبور و مرور آزاد دریایی به طور مستقیم در اختلافات کشورهای ساحلی این منطقه دخالت می‌کند و حتی پیش آمده که با عبور ناوهای خود از نزدیکی جزایر مرجانی چین میزان تنش با پکن را بالا ببرد. حالا هم امریکا به پرواز اچ-6 اعتراض کرده و این اقدام پکن را تداوم نظامی کردن منطقه خوانده است. معلوم است که چین با به پرواز درآوردن اچ-6 قصد یک قدرت‌نمایی کامل در مقابل امریکا و متحدانش را دارد چرا که گفته می‌شود پکن با این نوع بمب‌افکن یک سکوی دوربرد برای پرتاب موشک‌های کروز در اختیار دارد که برد موشک‌های آن حتی تا شمال استرالیا هم می‌رسد. پکن با این توانایی و استفاده از اچ-6 می‌تواند دست بالا را در دریای جنوبی چین داشته باشد و تا اندازه زیادی مقابل دخالت‌های نظامی امریکا در این حوزه حساس دریایی بایستد.
وجه دیگر ماجرا به مناقشه تازه‌ای با امریکا مربوط می‌شود که بر سر تایوان به راه افتاده است. مجلس سنای امریکا اواخر فوریه لایحه‌ای به نام «قانون مسافرت تایوان» را تصویب کرد که به تمام مقام‌های امریکایی اجازه سفر به این جزیره را می‌دهد و در مقابل، مقام‌های تایوانی هم اجازه دارند تا «تحت شرایط محترمانه» به امریکا سفر کنند و همچنین، این قانون خواستار تشویق نمایندگان فرهنگی و اقتصادی تایوان برای همکاری با امریکا شده بود. چین همان موقع به این قانون اعتراض کرد چرا که بر اساس اصل «چین واحد» تایوان را بخش جدایی‌ناپذیر از خاک خود می‌داند. به نظر می‌رسد که امریکا به خصوص با ریاست جمهوری دونالد ترامپ دیگر رغبتی به رعایت این اصل ندارد، چنان که تماس تلفنی او با تسای اینگ ون، رئیس‌جمهور تایوان، در دسامبر 2016 نقطه شروعی برای این بی‌رغبتی بود و حالا با شدت بیشتری این سیاست تحریک‌کننده را دنبال می‌کند. چین از آن موقع تا حالا سعی کرده هم از طریق سیاسی و هم نظامی مخالفت خود را با این نوع عملکرد غیرمسئولانه امریکا نشان بدهد که مانور نظامی اخیر در تنگه باشی، حد فاصل تایوان و فیلیپین، یک نمونه از مخالفت‌های آشکار چین است. می‌توان گفت که پرواز اچ-6 در دریای جنوبی چین به این ماجرا ارتباط دارد چرا که تایوان هم از جمله کشورهای این حوزه دریایی است و مانور اچ-6 در این حوزه دریایی پاسخ پکن به امریکا در قبال اعمال تحریک کننده‌اش در قبال آن جزیره نیز می‌باشد. به هر ترتیب، پکن با به پرواز درآوردن بمب‌افکن‌های استراتژیک خود بر فراز حوزه حساس دریای جنوبی چین دو نوع مداخله امریکا در این حوزه و جزیره تایوان را هدف قرار داده و دیگر مثل گذشته تنها به هشدار‌‌‌ها و اخطارهای سیاسی اکتفا نکرده بلکه حالا از توانایی نظامی خود برای اخطار دادن به امریکا استفاده می‌کند.
دمش گرم خوبه 
