برای هر فرد مسلمان و مؤمن کاملا روشن است که تمامی خلقت نیازمند به خداوند متعال است و اگر لحظهای فیض رسانی خدا قطع گردد تمام خلق معدوم خواهند شد. همچنین مشخص است که هیچ نیرو و ارادهای نمیتواند در جهان بدون اراده خدا تأثیرگذار باشد. «لا مؤثر في الوجود إلا الله». و تمامی این اسباب و علل تحت اراده خداوند متعال اثرگذار است. ما انسانها نیز هیچ نیرو و ارادهای از خود در مقابل اراده خدا نداریم و در مقابل او فقر محض میباشیم. اوست که غني مطلق است و اگر فیض رسانی دائم خدا نباشد معدوم خواهیم شد.
يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (15 فاطر)
ای مردم شما همگی به درگاه خدا فقیر هستید و خدا غنی و حمید است.
لذا با درک این معنی سالک باید بداند که هر موقعیت و مقامی که دارد به واسطه عنایت خداوند متعال است و اگر میخواهد به مقامات بالاتری نیز نائل آید باید از خدا بخواهد و از او استمداد کند. همیشه باید متذکر این نکته باشد که هر ذکر یا دستوری و یا هر برنامه عبادی که برای رشد کردن و رسیدن به خدا انجام میدهد تا هنگامی که خواست خدا و یاری او نباشد هیچ اثری نخواهد داشت. همیشه این ذکر شریف را به یاد داشته باشیم که «لا حول و لا قوة إلا بالله العلي العظيم.»
بنابراین در همه حال و در همه وقت و در هر قدمی که برای لقای خدا خواهیم برداشت از خدا استمداد کنیم و از او بخواهیم که در این راه پر از خطر دستگیر و راهنمای ما باشد که تنها یاری اوست که میتواند ما را از خطرات راه، نجات عطا فرماید و فقط در حریم امن الهی است که میتوان از شیر شیطان ایمن بود.
خدا خود این فرمان را به ما فرموده است که دائما از او یاری بطلبیم. هر روز در نمازهای خویش خطاب به خدا عرض می نماییم: «إياك نعبد و إياك نستعین»؛ یعنی خدایا، تنها تو را میپرستیم و تنها از تو یاری میجوییم. نکته مهم در این آیه این است که همان گونه که پرستش را منحصر به خدا میکند، یاری جستن را نیز به خدا منحصر می کند.
البته لازم است بدانیم خواست خدا بر این قرار گرفته است که امور این دنیا به وسیله اسباب و علل جاری گردد. پیامبر اکرم می فرمودند:
ابى الله أن يجرى الأشياء إلا باشبابيها.
خداوند متعال اراده فرموده است که امور را به وسیله اسباب و علل انجام دهد.
انسان هنگامی که بیمار میگردد باید برای معالجه به پزشک مراجعه کند طبق دستور او دارو مصرف کند، ولی باید بداند که شفا از خدا است. در بیماریهای معنوی و دستورهای طبیب معنوی که همان استاد خبير میباشد نیز این نکته صادق است. ما باید به سراغ استاد برویم و دستورهای وی را انجام دهیم و همیشه متذکر باشیم که در واقع خداست که ما را به سر منزل مقصود خواهد رسانید.
ملا هادی سبزواری میفرماید:
اَزِمَة الأُمُورِ طُرّاً بِيَدِهِ وَ الكُلُّ مُستَمِدِهُ مِن مَدَدِهِ
یعنی که: زمام همه امور به دست خداست و همه موجودات از امداد الهی کمک میجویند.
منبع: کتاب غم عشق