رئال مثل هميشه پيروز شد. نبرد دوم رئال - بايرن در نيمهنهايي ليگ قهرمانان براي چند لحظه يادآور فيلمهاي لورل و هاردي بود. رئال که هميشه راهي براي برنده شدن پيدا ميکرد، اينبار توسط بايرنيها راهش را يافته بود. به قول فرانتس بکنبائر «بايرن مبتلا شده به عقده رئالي، نميتوانست پيروز شود.» سوت را که زدند اولريش يکه و تنها روي چمنهاي برنابئو نشست، همان زماني که مادريديها شعار «رئال اينجوري ميبره، همين جوري» را سر داده بودند. بايرن پس از گل رودريگز نيم ساعت براي زدن گل سوم بيتابي ميکرد، ولي خبري از گل سوم نيامد، نه نيامد. نتيجه نهايي ميگفت ضربه زدن به رئال يک چيز است و به زانو درآوردن رئال چيز ديگر. نميتوان آنها را براي به زانو درآوردن قهرمان فرانسه، ايتاليا، آلمان و رسيدن به سومين فينال ليگ قهرمانان پياپي نستود و براي شانزدهمين فينال قهرماني اروپاييشان بيش از هر باشگاهي آنها را ستايش نکرد. ليورپول هم به صف اول بازگشت. نبرد رم – ليورپول، رويارويي بهترين خط دفاع در خانه و شادابترين خط حمله دور از خانه بود. رم در اين فصل ليگ قهرمانان تنها تيمي بود که در خانه گلي دريافت نکرد و ليورپول تيمي بود که در زمين حريفان 18 بار دروازهها را فتح کرده بود، تيمي با رکورد 38 گل زده در ليگ قهرمانان. رميها آن جنگجوياني نبودند که انتظارشان را ميکشيديم، نه نبودند. رميها برخلاف ديدار رفت بازي را با چهار مدافع آغاز کردند. با اين حال در ديداري که بايد باصلابتتر از هر نبردي ظاهر ميشدند، مأيوسکنندهترين بازيشان را ارائه دادند. نيمهنهايي رم - ليورپول با 13 گل رد و بدل شده بازتابنده اين فصل ليگ قهرمانان بود. ليگ قهرمانان 18- 2017 پيش از فينال با 397 گل در 124 بازي و متوسط بيش از 17/3 گل در هر ديدار پرگلترين دوره ليگ قهرمانان بود. اين رقابتها هم نمايشگر رويکرد تهاجمي تيمها و هم شکنندگي مدافعان بود. ليورپول در کيف در مصاف با رئال به شنا برخلاف مسير رودخانه ميانديشد، به تکرار آن رؤيا.