مهم‌ترين موضوعي که درباره ورزش معلولان و جانبازان علاوه بر حمايت‌هاي مالي بايد در سطح جامعه و بين مسئولان نهادينه شود، اين است که ورزش براي يک معلول تنها يك سرگرمي براي پر کردن اوقات فراغت يا صرف ورزش نيست، بلکه موضوعي مهم‌تر و بالاتر است. ما در جامعه معلول ورزشکار، مجموعه شاداب و با اميد زندگي بالاتري داريم و اين نکته بايد براي مسئولان تبيين شود که ما هر چقدر در بخش معلولان براي ورزش هزينه کنيم به مراتب از هزينه درماني که صرف اين قشر خواهد شد، کمتر مي‌شود و در اين صورت جامعه معلول کسل همراه با درد و رخوت را کمتر خواهيم داشت. ضمن اينکه در چند سالي که از عمر تأسيس فدراسيون ورزش جانبازان و معلولان مي‌گذرد با توجه به مدال‌ها و افتخارآفريني‌هاي متعدد در مسابقات بين‌المللي نشان داده‌ايم که پتانسيل بزرگي در اين بخش در حوزه ورزش نهفته است. قهرمانان معلول و جانباز با کمترين امکانات و بدون کمترين توقع به مسابقات اعزام مي‌شوند و بزرگ‌ترين افتخارات را به دست مي‌آورند و اين در حالي است که رقيبان ما از ساير کشورها با کامل‌ترين امکانات و پشتيباني‌ها به مسابقات اعزام مي‌شوند. در مسابقات قهرمان قهرمانان پارالمپيک که در فرانسه برگزار شد، رئيس کميته پارالمپيک اين کشور از امکاناتي که باعث موفقيت‌هاي ورزشكاران معلول و جانباز ايراني مي‌شود، از من سؤال كرد كه من به او گفتم: «اگر يک‌دهم امکاناتي را که شما به ورزشکارانتان مي‌دهيد ما در ايران داشتيم، هيچ‌کدام از ورزشکاران خارجي حتي در خواب هم به پاي افتخاراتي که بچه‌هاي ايراني کسب مي‌کنند، نمي‌رسيدند.» اين نشان‌دهنده انگيزه و استعداد بچه‌هاي معلول و جانباز است و استفاده بيشتر از اين پتانسيل اين را مي‌طلبد که مسئولان، ورزش را براي معلولان تنها به عنوان صرف ورزش نگاه نکنند و به اين توجه کنند که ورزشکاران معلول مي‌توانند با اين وسيله نبوغشان را به دنيا نشان دهند، اتفاقي که تا امروز رخ داده، اما حمايت‌هاي بيشتر مي‌تواند اين افتخارات را افزايش دهد.
