اگر نگاهي به آمار و ارقام سينماي ايران بيندازيم، خواهيم ديد كه سهگانه «اخراجيها» سينما را نجات داد. مخالفان فيلم نيز نميتوانند اين نكته را كتمان كنند كه اخراجيها بعد از دو دهه مردم را با سينما آشتی داد و مخاطب 5/4ميليوني اخراجيها2 اتفاقي نادر در سينماي ايران است كه با قيمت بليت كنوني براي شكست اين ركورد بايد فيلم بيش از 40ميليارد تومان بفروشد تا 4ميليون نفر را به سينما بكشد.
حال چگونه تحليلگر «اعتماد» روزنامه صبح ايران به اين نتيجه رسيده است كه «شايد در مجموع كمتر از 5درصد از بينندههاي فيلم «جدايي نادر از سيمين» در نوروز سال 90 حاضر باشند پا به سالن سينماي نمايشدهنده هر يك از سه قسمت «اخراجيها» بگذارند.»
سهگانه اخراجيها به گواه بسياري از كارشناسان سينما پديده سينماست زيرا توانست مخاطب را با سينما آشتي دهد. هنوز به خاطر داريم كه سينما قدس در سالهاي گذشته به دليل عدم فروش تعطيل شد و با اكران فيلم «رسوايي» و اطمينان به فروش فيلم مسعود دهنمكي بازگشايي شد.
علي سرتيپي به عنوان پخشكننده دو قسمت از سهگانه اخراجيها در مراسم رونمايي از تمبر اين فيلم گفت: من فكر ميكنم كه بزرگترين نقطه عطف دهه 80 سينماي ايران فيلم اخراجيها بوده است.
اخراجيهاي 1، 2 و 3 سينماي ايران را كه در دهه 80 ركود زيادي بر آن حاكم شده بود دگرگون كرد، يعني بعد از موفقيتهايي كه از دهه 60 در سينماي ايران آغاز شد و تا حدود پايان دهه 70 هم ادامه داشت، ما ناگهان با افت جمعيت و افت بيننده مواجه شديم، ولي بزرگترين اتفاقي كه اخراجيها پديد آورد اين بود كه مردم را با سينما آشتي داد و در مورد فيلمهايي كه به لحاظ مضمون در آن شرايط هيچكس فكر نميكرد اين قدر مخاطب را بتواند جذب سينما كند، اخراجيها اين كار را انجام داد. اخراجيها در شرايطي به داد سينماي ايران رسيد كه سينماداران پول آب و برقشان را نيز بهسختي ميتوانستند، بپردازند و مشكلات زيادي داشتند و تكتك سينماها داشتند بسته ميشدند، اخراجيها سه ایام عيد ما را شارژ كرد و سينماداران ما با فروش آن فيلمها توانستند به حيات خود ادامه دهند و به دهه 90 برسند.