کارکنان بی‌بی‌سی هم به جنگ طرح اعاده اموال نامشروع رفتند

مسعود  بهنود کارشناس شبکه ملکه، در توئيتر نوشته است که «معلوم است که کيهان و دارودسته، نظرشان از طرح رسيدگي به اموال مسئولان ۴۰ ساله چيست. اين يعني تشکيلاتي عظيم که اختيارشان دست دوستان است و تصفيه حساب‌هاي قديمي با هرکس با آنان نيست. کاري مانند همان که بن سلمان در سعودي کرد. از اين جعبه پاندروا اسمي از وزيران احمدي‌نژاد درنمي‌آيد.»

او در ادامه و در توئيتي ديگر مي‌نويسد: «فقط عنايت داشته باشيد که براي رسيدگي به اموال مسئولان ۴۰ ساله، قرار نيست قاضي و بازرس از آسمان بياورند، همين مرتضوي و. . . خواهند نشست بر مسند رسيدگي و رسواسازي. مستند و منبع‌شان هم آرشيو و نيمه پنهان‌هاي کيهان و سرمقاله‌هاي رسالت.»

اين موضع‌گيري شتابزده بهنود سؤالاتي را به وجود مي‌آورد که او نگران بررسي اموال چه کساني است؟ و آيا کساني در ايران يا دارايي نامشروع هستند که مسعود بهنود تلاش دارد حداقل به عنوان بازوي رسانه‌اي و تبليغاتي کمک آنان باشد؟! از طرفي او در توئيت دوم تلويحاً کل سيستم قضايي ايران را زير سؤال برده تا مخاطبانش را نه فقط از اين طرح، بلکه از هر نوع حکمي که دستگاه قضايي مي‌دهد، نااميد کند. سياه‌نمايي و نااميد‌سازي مردم هدف هميشه بي‌بي سي بوده است. از طرفي مدام در مورد ميزان فساد در ايران بزرگ‌نمايي مي‌کند و از طرف ديگر تا قدمي در مورد رفع فساد برداشته مي‌شود، اعتبار آن را رد مي‌کند و چه نااميدي‌اي بالاتر از اينکه مخاطبان ايراني بي‌بي سي به اين نتيجه برسند که فساد همه جا را گرفته و راه حلي براي آن وجود ندارد؟ و آيا راهي جز تغيير حکومت باقي مي‌ماند؟ بي‌بي سي و کارکنانش مستقيم و غيرمستقيم ايراني‌ها را به براندازي نظام ترغيب مي‌کنند. 

 

سؤالش رأی نیاورد نمايندگان را به فساد متهم کرد 

نمايندگان مجلس شوراي اسلامي روز گذشته با سؤالي که محمود صادقي، نماينده تهران از وزير کشور داشت، مخالفت کردند و آن را وارد ندانستند. ديروز عبدالرضا رحماني‌فضلي، وزير کشور به صحن علني رفته بود تا پاسخگوي سؤال صادقي در مورد علت تعلل وزارت کشور در بررسي واگذاري املاک شهرداري تهران باشد. صادقي پرسيد و او توضيح داد و نمايندگان هم رأي به وارد نبودن سؤال صادقي دادند. محمود صادقي همين رأي ندادن را در توئيتش با علامت تعجب نوشت و براي آن از هشتک «اژدهاي هفت‌سر فساد» استفاده کرد که يقيناً نسبت به نمايندگان مجلس توهين آميز است. حالا اينکه نمايندگان هم جناحي خودش هستند، بماند!

او در جريان طرح سؤال هم از هيئت رئيسه مجلس به دليل آنچه از دستور خارج کردن سؤال ناميد، انتقاد و اشاره کرد مسئولان اجرايي تلاش داشتند سؤال طرح نشود. انتقاد اول او باعث واکنش نماينده اصلاح‌طلب ديگري شد که از اعضاي هيئت رئيسه است و ضمن دادن توضيحاتي، از صادقي خواست انصاف به خرج دهد. 

وقت استيضاح نيست وقت يادداشت نويسي است!

همين چند روز قبل بود که يکي از نماينده‌هاي مجلس يادداشتي در روزنامه نماينده ديگر مجلس نوشته بود با مضمون اينکه الان وقت استيضاح وزير راه نيست و شب عيد است و وزارت خانه پي سروسامان دادن مسافران نوروزي و نبايد وقت وزير را با استيضاح گرفت و اين وزير بدشانسي آورده که حوادث مدام در حوزه کاري او اتفاق مي‌افتد و. . . حالا همان روزنامه (اعتماد) يادداشتي از همان وزير (عباس آخوندي) دارد با تيتر «تفكيك نظارت از بازرسي» که در آغازش هم توضيح داده به خاطر حادثه سقوط هواپيما مدتي وقت و دل و دماغ يادداشت نويسي نداشته است. به نظر مي‌رسد آنقدري هم که آن نماينده مجلس نگران بود، عباس آخوندي بدون وقت نيست و حداقل فرصت يادداشت نويسي را دارد.  از انتقاداتي که به اغلب مسئولان مي‌شود، يکي اين است که چرا زياد از حد سخنراني مي‌کنند؛ در حالي که مثلاً وزرا مديران اجرايي هستند و بايد عمل کنند و نه حرف بزنند. حال مدل ديگري از سخنراني را توسط آخوندي شاهد هستيم که مي‌توانيم بگوييم سخنراني مکتوب است. حرف زدن به جاي عمل کردن، آن هم توسط وزيري که در حوزه کاري‌اش حوادث گوناگون رقم خورده و نارضايتي‌ها از او بالاست، جز دامن زدن به حجم نارضايتي‌ها نتيجه‌اي ديگر نخواهد داشت.