علم در همه زمينه‌ها در حال پيشرفت است و هر روز شاهد نوآوري و شكوفايي در عرصه‌هاي مختلف هستيم. هنرمندان سينمايي ما هم از اين قافله عقب نيستند و هر روز روش‌هاي تازه‌اي را براي دريافت جوايز از جشنواره‌هاي خارجي كشف مي‌كنند. گوشه‌اي از اين اقدامات خلاقانه را تحت عنوان «خود‌آموز جايزه‌بگيران» منتشر مي‌كنيم.
-جايزه‌بگير بودن بايد در خون آدم باشد. سعي كنيد در يك خاندان اصيل هنرمند و صاحب جايزه به دنيا بياييد تا راهتان هموار شود.
-استعداد ذاتي هم براي جايزه‌بگير شدن شرط است. بايد چهره و صدا و حركاتتان طوري باشد كه هر كس شما را مي‌بيند بگويد چه آدم جايزه‌خوري است!
نوع پوشش نقش بسزايي در دريافت جايزه دارد. تا جايي كه مي‌توانيد از بالا و پايين و طرفين لباس خود بكاهيد تا جايزه خود را از نگاه مخاطبان بگيريد! از مدل‌هاي روز استفاده كنيد. مثلاً بعضي از البسه خودتان را سر چوب گرفته و روي بلندي برويد.
-زبان فرانسه بياموزيد، اصولاً فرانسوي حرف زدن نشان‌دهنده هنرمند بودن است. يك ضرب‌المثل فرانسوي هست كه مي‌گويد: «هنق نزد فقانسويان است و بس!»
-يك كشوري را پيدا كنيد كه مرتكب جنايت جنگي عليه هموطنانتان شده باشد. يك چيزي مثل فروش سلاح شيميايي به صدام! برويد از آنجا حرفهاي هنرمندانه و آزادانديشانه بزنيد تا جايزه‌شناس به نظر بياييد. مثل ليلا حاتمي كه در آلمان ابراز علاقه كرد به معترضان احترام گذاشته شود. مثلاً آنها را به جشنواره‌هاي خارجي بفرستيم تا در آنجا روي فرش قرمز راه بروند و عليه كشورشان حرف بزنند. همان كاري كه در همه دنيا با معترضانشان مي‌كنند. مثلاً همين امريكا، مهد تمدن كه به محض وقوع تظاهرات، پليس ابتدا با اسپري فلفل از معترضان پذيرايي مي‌كند. به خاطر خواص بي‌نظير فلفل، آنها مي‌خواهند معترضانشان سلامت باشند. بعد به سرعت آنان را سوار ماشين كرده و با اسكورت و تشريفات به جشنواره‌هاي هنري در داخل و خارج اعزام مي‌كنند. در كاخ جشنواره معترضان را با لباس‌هاي جذاب و متحد‌الشكل حاضر مي‌كنند و انواع هنرهاي نمايشي، آكروبات، ژانگولر و... را در معرض ديدشان قرار مي‌دهند.
-اگر مشاهده كرديد كه همه، حتي شخصيت‌هايي كه وابستگي به حكومت ندارند از حرفهاي هنرمندانه شما خوششان نيامده، به دلتان بد راه ندهيد. فقط اگر خيلي بهتان فشار آمد يك عكس با جايزه‌تان در حال زبان‌درازي به حسودان بيندازيد و بگذاريد روي اينستاگرام!
-اگر شنيديد كه گفتند هنرمند بايد جايزه‌اش را از مردم بگيرد، باور نكنيد. مردم اگر جايزه هم بدهند، مثل جشنواره جايزه نقدي كه همراهش نمي‌دهند پس خام نشويد!
اگر همه اين كارها را كرديد ولي باز به جايزه نرسيديد، عيبي ندارد. اصلاً يك خرس ارزش ناراحتي شما را ندارد. تازه خيلي هم خطر دارد! بايد مدام مواظب چنگ و دندانش باشيد. غصه نخوريد، از بعضي‌ها ياد بگيريد كه سال‌هاست دارند دنبال خرس مي‌دوند، ولي به آن نمي‌رسند رويشان هم كم نمي‌شود!
-توصيه‌هاي بالا بيشتر به درد بازيگران مي‌خورد. اما در مقام فيلمساز اگر به دنبال جايزه هستيد، یک توصيه هم براي شما داريم.
اول برويد عضو شوراي گروه هنر و تجربه شويد. بعد با بودجه دولت فيلمي را سرهم كنيد و در گروه هنر و تجربه آن را اكران كنيد. از آنجايي كه كسي فيلمتان را نمي‌بيند پس مهم نيست كه داستان فيلم بي‌سر و ته باشد. تنها جايي كه بايد هنر به خرج دهيد، گنجاندن نكاتي در فيلمتان به طور پنهاني است كه در جشنواره خارجي به فيلمتان جايزه «تدي» بدهند!
