از سال 92 تاکنون نوع مواجهه دستگاه ديپلماسي با نظام سلطه و به ويژه گستاخي سياستمداران ارشد غربي و منطقه اي قابل قبول نبوده تا جايي که گلايه هاي گسترده اجتماعي را به همراه داشته و همواره اين سوال براي جامعه ايراني مطرح شده که چرا مسئولان اين وزارتخانه اراده لازم را براي مقابله همسطح با غربي ها از خود نشان نمي دهند.
پاسخ هاي کلي و خنثي به اتهام زني و گستاخي غربي ها عليه جمهوري اسلامي ايران رويکرد ثابت وزارت امورخارجه بوده و منجر به آن شده که ايالات متحده آمريکا ، اروپا و شيوخ منطقه اي بدون مانع و با فراغ بال ايران را متهم به پرورش تروريست در منطقه غرب آسيا ، فعاليت هاي ضد حقوق بشري و به خطر انداختن صلح و امنيت بين المللي کند.
يعني نه تنها مقامات دستگاه سياست خارجه ضرورتي نمي بينند که پاسخ گستاخي هاي اينچنيني را در قالب ادبيات و جملات مناسب و از تريبون هاي رسمي بدهند بلکه هيچ تلاشي در سطح بين المللي صورت نمي دهند تا از افزايش هزينه هاي عليه جمهوري اسلامي که توسط آمريکايي ها در قالب اجماع سازي جهاني و اعمال تحريم هاي ضدايراني در شوراي امنيت سازمان ملل ، جلوگيري کند.
رهبري نيز بارها از مسئولان ارشد کشور مي خواهد در مقابل گستاخي غربي ها رويکرد انقلابي در پيش گرفته و پاسخ آنها را به صورت مناسب بدهند، ايشان در يکي از ديدارهاي خود مي فرمايند: « آمریکایی‌ها به همان توطئه‌های بی‌نتیجه ادامه می‌دهند چرا که خصومت و کینه‌ورزی، آنها را از دیدن و درک واقعیات و ارزیابی درست محروم کرده است. آمریکایی ها الان هم برای خراب کردن نتیجه مذاکرات هسته‌ای یعنی برجام نهایت خباثت را به‌عمل می‌آورند. .. کوتاه آمدن در مقابل آمریکایی‌ها، آنها را جَری و گستاخ می‌کند بنابراین تنها راه، مقابله و ایستادگی است.»
عدم پاسخ دهي مناسب به تهديدات و گستاخي هاي مقامات آمريکايي يا اروپايي و حتي منطقه اي منجر به آن مي شود که فعاليت هاي ضد ايراني اين کشورها شيب تندتري به خود بگيرد و دامنه گستاخي پنهاي بيشتري به خود بگيرد کمااينکه اگر چنانچه سير گستاخي غربي ها و حتي مرتجعان منطقه را در طي 5 سال اخير بررسي کنيم به صورت واضح خواهيم ديد که مقامات اين کشورها از ادبيات تندتري عليه جمهوري اسلامي ايران استفاده کرده اند.
سکوت دستگاه ديپلماسي در مواجهه با غرب باعث شده که برداشت غربي ها اين مسئله باشد که طرف ايراني در هر شرايطي حاضر به سکوت در مقابله با غرب است و به همين دليل فشارهاي خود عليه ايران را افزايش داده و ادبيات تندتري را اتخاذ کرده اند.
رهبري نيز در جاي ديگري از دولتمردان مي خواهد :«... حقیقت این است که قدرتهای توطئه گر و تجاوزپیشه به هیچ چیز قانع نیستند و همانطور که در تعاملات چند سال اخیر دیدیم، هر عقب نشینی در مقابل دشمنان، آنها را به مطالبات جدید وا می دارد و این سلسله «عقب نشینی و مطالبه تازه» هیچ پایانی ندارد. انقلابی‌گری یعنی مسئولان کشور هدفشان راضی کردن قدرتها نباشد و بدون انفعال و تسلیم در مقابل زورگویان، فریب آنها را نخورند و با دوری از ضعف نفس در مقابل شیطان بزرگ، همت و هدف خود را در بکارگیری نیروها و عناصر داخلی، حل مشکلات و راضی کردن مردم متمرکز کنند».
نشست امنيتي مونيخ که با محوريت فعاليت هاي ضد ايراني برگزار شد!
« صبح امروز شما مخاطب یک سیرک کارتونی بودید که ارزش پاسخ را ندارد. اجازه دهید به موضوعات خیلی جدی‌تر بپردازیم» اين بخشي از سخنان محمدجواد ظريف وزير امور خارجه کشورمان در نشست امنيتي مونيخ است که تلاش مي کند به انبوهي از توهين ها و اتهاماتي که طي 3 روز اخير عليه ايران توسط مقامات آمريکايي ،اروپايي و منطقه اي عنوان شده پاسخ دهد!
طي 3روز گذشته سران کشورها در سخنراني هاي خود در اين نشست هر کدام به فراخور منافع کشور خود از جمهوري اسلامي ايران به عنوان خطر جدي براي امنيت دنيا ياد کردند و با وارد کردن اتهامات عليه ايران از لزوم تشديد فشارها به جمهوري اسلامي ايران سخن به ميان آوردند ، حجم گستاخي مقامات کشورها عليه ايران به ميزاني گسترده بود که بسياري از رسانه هاي غربي از آن ابراز حيرت کرده اند.
اين حجم از سخنراني هاي ضدايراني در يک نشست به اصطلاح بين المللي شايد کمتر در طول سالهاي گذشته سابقه داشته است و وزير امور خارجه کشورمان به عنوان نماينده رسمي ايران در اين نشست تنها به گفتن برخي از جملات کلي و خنثي بسنده کند ،شبيه همان رويکردي که دستگاه سياست خارجه کشورمان طي 5سال گذشته اتخاذ کرده و منجر به افزايش دشمني ها عليه جمهوري اسلامي ايران شده است.
به عنوان نمونه نخست‌وزیر انگلیس پيش از اين نشست عنوان مي کند: «ما موافقیت کردیم که همزمان با تلاش برای حفظ توافق هسته‌ای (برجام)، همانند آمریکا در خصوص فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده ایران در خاورمیانه نگران هستیم و آماده انجام اقدامات مناسب جهت مقابله با این مسائل هستیم».
گوترش دبير کل سازمان ملل نيز در همين کنفرانس بيان مي کند :«اما در سفر اخیرم به اسرائیل متوجه شدم که فرضیه حضور نیروهای نظامی نزدیک به ایران، در نزدیکی مرز اسرائیل و فرض بر ایجاد کریدور احتمالی میان تهران و بیروت که فرصتی را برای تقویت قابلیت‌های حزب‌الله لبنان فراهم خواهد آورد، به نظر می‌رسد که برای بسیاری از اسرائیلی‌ها تهدید موجود است».
هربرت مک‌مستر، مشاور امنیت ملی کاخ سفید نيز در سخنرانی خود در نشست امنیتی مونیخ، خواستار عدم سرمایه‌گذاری در ایران مي شود و تاکيد مي کند:« «روسیه، چین، ژاپن، کره جنوبی و آلمان در صدر سرمایه‌گذاران در ایران هستند».
جان سالیوان نيز يکي از همين نشست با استناد به سخنان «جیمز متیس» وزیر دفاع کشورش، برجام را یک «توافق معیوب برای کنترل تسلیحات» عنوان کرده بود مي گويد: «به متحدان اروپایی خود پیشنهاد داده‌ایم که بحث موشک‌های بالستیک را تا پیش از 12 ماه مِی با ایران مطرح کنند تا به این ترتیب بتوانیم علاوه بر حفظ برجام، نقائص کنترل تسلیحاتی آن را هم حل کنیم».
جان کري وزير سابق خارجه آمريکا نيز در اين نشست همانند گذشته ايران را به عنوان يک تهديد جهاني معرفي کرده و در خلال صحبت هاي خود بيان مي کند:« جزئیات برجام شامل واگذاری امتیاز به ایران نبود بلکه یک «تفکر راهبردی بر اساس تجربه دولت بوش در سالهای پیشین و زمانی بود که آنها به دنبال سیاست غنی‌سازی صفر بودند. این سیاست راه به جایی نبود و کاری از پیش نبرد....اگر خانه شما در آتش باشد، آیا صرف اینکه ممکن است 15 سال دیگر مجدداً خانه‌اتان آتش بگیرد، از مهار این آتش‌سوزی صرفنظر می‌کنید».
عادل الجبير نيز در مونيخ بيان مي کند :«ایران تنها کشوری است که بارها به ما حمله کرده و یا سعی کرده حمله کند. در حقیقت، آنها طور هفتگی سعی کردند این کار را انجام دهند... همه اقدام‌های لازم را برای دفاع از بانک‌های اطلاعاتی، اینترنت و غیره انجام می‌دهیم. همچنین اقدام‌هایی را برای آموزش مردم به منظور توانمند شدن در عملیات تهاجمی انجام می‌دهیم تا امیدوار باشیم نفوذ به این سامانه‌های ذکر شده غیرممکن شود».
کوتاه آمدن در برابر غرب، غرب را جري مي کند
همانطور که رهبر معظم انقلاب اسلامي در ديدار امروز مردم تبريز بيان فرمودند ، تجربه برجام نشان مي دهد که انفعال در برابر غرب و کوتاه آمدن در برابر خواسته ها و گستاخي آن نه تنها راهگشا نيست بلکه مي تواند به جري تر شدن آنها نيز بينجامد کمااينکه موضع گيري مقامات و شخصيت هاي برجسته غربي و منطقه اي در کنفرانس امنيتي مونيخ نشان داد که چشم پوشي در مقابل گستاخي ها طي 5سال اخير عملا دستاوردي به همراه نداشته و تنها به جري تر شدن دشمنان ختم شده است.
افزايش تهديدات و گستاخي ها در حالي است که رهبر نيز در يکي ديگر از مطالبات خود از دستگاه سياست خارجه مطالبه مي کنند :«دشمن به دنبال تسلیم شدن نظام اسلامی است و با کوتاه آمدن در مقابل او، دشمنیها برطرف نمی شود. سربرآوردن ملت مستقلی که با زورگویان و وابستگان به آنها مخالف است، برای نظام سلطه قابل تحمل نیست، بنابراین در مقابل این ملت دشمنی می کنند و تصور اینکه «اگر فلان حرف را نزنیم یا فلان کار را نکنیم و ملاحظه دشمن را بکنیم، دشمنیها کم می شود»، تصور نادرستی است.»
