ديدارهاي پلي‌آف ليگ قهرمانان اروپا با گل‌هاي پرشماري آغاز شدند، چهار گل در نبرد يووه – تاتنهام، چهار گل در ديدار بازل - منچسترسيتي، چهار گل در بازي رئال‌مادريد – پاري‌سن‌ژرمن و در نهايت پنج گل در ديدار پورتو - ليورپول. رونالدو دو گل به پاريسي‌ها زد، گل 115 و 116 خود را که يعني يک تنه بيش از همه گل‌هاي 137 تيمي که در نبردهاي ليگ قهرمانان به ميدان رفته‌اند و دروازه‌ها را گشوده‌اند. با اين اوصاف نمايش محمد صلاح طعم ديگري داشت. او که بازي‌اش بازتابنده درخشش غيرمنتظره‌اش با طراوت، بي‌ادا، کارساز و تماشايي در پيراهني نو بود. آنچه صلاح در دقيقه 29 ديدار پورتو - ليورپول انجام داد، حيرت‌انگيز بود. او توپ بازگشته را مهار کرد و ضربه سر آرامي به آن زد. سپس توپ را با خونسردي بي‌حصري آن سوي خط دروازه جاي داد: گل ... پورتو همانجا آب شد و در خانه‌اش تمام شد، آن هم برابر طرفدارانش. صلاح تا اين برهه از فصل 30 گل زده و سيزدهمين بازيکن تاريخ ليورپول است که موفق شده30 گل در يک فصل به ثمر برساند. او همين حالا جايي کنار بزرگان آنفيلد از کني دالگليش تا يان راش و از فرناندو تورس تا لوئيز سوارز گرفته است، اما توانسته به قلمرو يان راش، افسانه آنفيلد نزديک شود.
راش که در نوک حمله بازي مي‌کرد و بسان يک شکارچي هوشيار ضربه‌هاي نهايي را مي‌نواخت، در فصل 87- 1986، 40 گل براي ليورپول زد. يادمان نرفته صلاح مهاجم نوک نيست و در گوش بازي مي‌کند. مهاجمان نوک را با گل‌هايشان و بازيکنان گوش را با کارايي‌شان ارزيابي مي‌کنيم. او ما را ياد کريستيانو رونالدو در آخرين فصل حضورش در منچستريونايتد انداخت با همان درخشش بي‌حصر. حالا او 12 گل با جمع همه گل‌هاي کريستيانو در فصل 08- 2007 فاصله دارد. در نيمه فوريه به سر مي‌بريم و حداقل 14 بازي پيش‌روي او جلب‌نظر مي‌کنند. فصل از نيمه گذشته و ليورپولي‌ها به درخشش صلاح که در ترکيب با دو مهاجم ديگرشان همه را افسون کرده، مي‌بالند.
