محققان نشان دادند كه با تغيير شكل پلاكتها ميتوان از آنها بهعنوان نانوحامل براي رهاسازي سلولهاي بنيادي قلب استفاده كرد. پيوند سلولهاي بنيادي معمولاً با مشكلاتي نظير نرخ پايين جذب و حفظ در محيط پيوندخورده روبهرو است. يك گروه تحقيقاتي از قابليت پلاكتها در فراخوان سلولهاي بنيادي به محل زخم در رگهاي خوني، ايده استفاده از پلاكتها را در بهبود اين فرآيند مطرح كردند. اين گروه معتقدند كه پلاكتها ميتوانند سلولهاي بنيادي قلب را در بخش آسيبديده ميوكارديال رهاسازي كنند. در اين پروژه محققان نشان دادند كه سلولهاي بنيادي قلب بههمراه نانوحاملهاي پلاكتي به سطح غشا پيوند ميخورند و موجب بيان نشانگرهاي پلاكتي ميشوند. با اين كار اتصال سلولهاي بنيادي به سايت زخم با كارايي بالا انجام ميگيرد. همچنين اين پژوهشگران دريافتند كه سلولهاي اصلاح شده بنيادي قلب، بهصورت انتخابي به سطوح داراي پوشش كلاژني متصل ميشوند. اين نتايج روي موشهاي آزمايشگاهي با موفقيت انجام شدهاست. موشهايي كه از اين روش استفاده كردهاند، ميزان اثرات باقيمانده از سكته قلبي در آنها به حداقل رسيده است. سلولهاي بنيادي كه با نانوحاملهاي پلاكتي تركيب شدهاند، داراي قابليت هدفگيري بوده و ميتوانند سلولهاي محل آسيبديده را ترميم كنند. اين راهبرد بسيار سريع و ايمن بوده و نياز به ايجاد تغييرات ژنتيكي ندارد.