جاي سخناني از جنس سخنان سيد علي خميني در نظام ما بسيار خالي است. بسياري از نخبگان حاكميت - خصوصاً اصلاح‌طلبان - تلاش كرده‌اند بر سيره امام غبار ضخيمي بپاشند و سبك زندگي آن يگانه دوران را در ميان خروارها كج فهمي، لذت گرايي و منفعت‌طلبي مدفون نمايند. در بعد انديشه وي هم تلاش كردند همه‌اش به جز عبارت ميزان راي ملت است، مدفون شود.
دکتر عبدالله گنجی در کانال تلگرامی خود نوشت: سيدعلي خميني شجاعانه از سبك زندگي امام و رهبري غبار‌زدايي كرد تا گوهر و جوهره حقيقي خالقان انقلاب اسلامي در معرض قرار گيرد. بسياري از كساني كه علاقه مند به سكوت در باره سيره و انديشه امام هستند الزاماً انسان‌هاي بدي نيستند اما مي‌دانند بازخواني سيره امام كه ميوه نوبر را پس مي‌فرستد براي لذت گرايي آنان مانع ايجاد خواهد كرد. ما از زهد و ساده زيستي مد نظر امام عبور و به عقلانيت غربي كوچ كرده ايم. عقلانيت غربي دو خصيصه دارد: لذت گرايي و سود گرايي، مگر ما غيراين دو به دنبال چيز ديگري هم هستيم؟
اگر مردم گرسنه‌اند، چرا كاري نمي‌كنيد؟!
سخنان يك كارشناس مسائل خانواده در يك شبكه استاني حواشي زيادي ايجاد كرد. از جمله پروانه سلحشوري، نماينده تهران در مجلس شوراي اسلامي گفته كه «اين صداوسيما، صداوسيماي وقاحت است، وقتي مردم نان براي خوردن ندارند كارشناس سيما پيشنهاد ماساژ پاي آقايان را با شير مي‌دهد. » و بعد هم در مورد بودجه صداوسيما مطالبي گفته است.
موضوع روابط همسران طبيعتاً موضوع بحث ما نيست، اما نظر نماينده اصلاح‌طلب مجلس مبني بر اينكه «مردم نان براي خوردن ندارند» جالب توجه است، بي آنكه به نتيجه‌اي كه او از بيان اين جمله داشته توجه كنيم. اگر نمايندگان مجلس مي‌دانند مردم دچار مشكل اقتصادي و معيشتي هستند، چرا كاري نمي‌كنند؟ چرا سروصدايي از اصلاح طلبان مجلس براي تذكر به رئيس جمهور و طرح سؤال از وزراي مرتبط برنمي‌خيزد؟ چرا طرح سؤال از رئيس جمهور در مورد مؤسسات مالي غيرمجازي يك سال است دارد خاك مي‌خورد؟ چرا مجلس هيچ طرحي براي بهبود اوضاع معيشتي ندارد؟ شايد بشود به خاطر پنج دقيقه برنامه يك شبكه استاني صداوسيما كه محتوايش را نمي‌پسنديم، حرف از بودجه صداوسيما وسط كشيد و اين سازمان را صداوسيماي وقاحت ناميد، اما آن وقت در مورد مجلسي كه براي معيشت مردم قدمي برنمي‌دارد، چه بايد بگوييم؟ بودجه مجلس چقدر است؟ مجلسي كه حتي بعد از آشوب‌هاي دي ماه 96 كه موج سواري بر دغدغه‌هاي معيشتي مردم بود، ظرفيتش به جاي رفع دغدغه مردم صرف آزادي آشوبگران شد! آيا درست نخواهد بود كه بگوييم مجلس به عنوان دستگاه نظارتي آنقدر درگير سياسي‌كاري شده كه از ايجاد فشار بر دولت ناتوان شده و به دليل اينكه منفعت را در عدم چالش با دولت مي‌بيند، ترجيح مي‌دهد كاري به كار دولت نداشته باشد؟
حالا بماند كه اگر منتقدين دولت يا يك امام جمعه يا رسانه اصولگرايي از گرسنگي مردم صحبت كرده بود، چقدر متهم به سياه نمايي مي‌شد!
اگر روحاني وعده‌هايش را عملي مي‌كرد
محمد علي ابطحي، رئيس دفتر رئیس دولت اصلاحات طي مصاحبه‌اي با روزنامه اعتماد گفته كه «روحاني در جهت تحقق و اجراي شعارهاي انتخاباتي خود تلاش نكرد. اجرا نشدن وعده‌هاي رئيس‌جمهور مصداق نشنيدن صداي مردم است... اگر روحاني به شعارهاي خود توجه كرده و وعده‌هايش را عملي مي‌كرد احتمالاً شاهد چنين اعتراضاتي نبوديم. » روز قبل از آن هم ابراهيم اصغرزاده در مصاحبه با روزنامه اعتماد در مورد آشوب‌هاي دي ماه سال جاري گفته بود كه: «بخش مهمي از معترضين نااميداني بودند كه در ارديبهشت ماه با اميد به روحاني رأي دادند و امروز از رأي خود نااميد شده‌اند. »
جالب توجه آنكه در روزهاي دوم تجمعات دي ماه دولتي‌ها اصرار داشتند مسئوليت آشوب‌ها را به گردن مخالفان سياسي خود بيندازند!
مطالبه خط امام
