روز 29دي‌ماه در تقويم ايران به عنوان روز هواي پاك نامگذاري شده است.
بحران آلودگي‌هوا در تهران و شش شهر آلوده ديگر يعني تبريز، مشهد، اراك، اصفهان، شيراز و اهواز در سال 1374 مسئولان ستاد اجرايي كاهش آلودگي هوا را بر آن داشت تا اين روز را به‌عنوان روز هواي پاك اعلام كنند. هدف از اعلام روز ملي هواي پاك ايجاد حساسيت در بين اقشار مختلف جامعه و مشاركت مردمي براي رفع اين مشكل است، اما بخش بزرگي از معضل آلودگي هوا خارج از حيطه مردم و در اختيار نهاد‌هاي دولتي است، اما چرا همچنان در حسرت هواي پاك مانده‌ايم؟
سالانه چند هزار نفر در كشور جان خود را بر اثر آلودگي هوا از دست مي‌دهند. به گفته رئيس پليس راهور ناجا، ۷۴درصد ميني‌بوس‌ها، ۵۴درصد اتوبوس‌هاي شهري، ۴۲درصد اتوبوس برون‌شهري، ۳۸ درصد‌تاكسي‌ها و كاميون‌ها، ۱۹درصد سواري‌هاي دولتي و مجموعاً 7/7 درصد خودروهاي كشور معادل يك ميليون و ۳۵۰ هزار دستگاه فرسوده و منبع آلودگي هستند كه هرساله افزايش هم مي‌يابند. در پيش‌نويس اوليه قانون هواي پاك خودروسازان مكلف شده بودند، قطعات مربوط به آلايندگي از جمله كاتاليست را تا هفت سال گارانتي كنند كه نهايتاً با فشار به نمايندگان مجلس و به اسم حمايت از توليد داخلي و معيشت مردم اين اتفاق نيفتاد. در مقابل قرار شد سن معاينه فني به كمتر از ميزان گارانتي خودروها برسد، اما آن هم به‌جايي نرسيد و معاينه فني چهار‌ساله شد.
به نظر مي‌رسد، خودروسازان دولتي حاضر نيستند زير‌بار هيچگونه هزينه‌اي براي رفع مشكل آلايندگي خودروهاي خود بروند. تعرفه واردات خودروهاي خارجي نيز روز‌به‌روز افزايش مي‌يابد تا مردم نتوانند براي حفظ جان خود و همشهريان خود خودروهاي استاندارد و كمتر آلاينده بخرند. اتفاقاتي كه همه و همه به اسم حمايت از توليد داخلي و معيشت مردم مي‌افتد، اما در اصل معنايي به جز ديوار كوتاه مالكان خودروهاي شخصي و كلفتي گردن خودروسازان ندارد.
در حال حاضر تهران از ساعت ۱۰شب به بعد جولانگاه کامیون‌های فرسوده با عمر بالاي 20سال مي‌شود. ۸۵درصد از آلودگي هم ناشي از منابع متحرك به كاميون‌ها و اتوبوس‌هاست.
خودروهايي كه هم خودشان ايراد دارند و با عدم احتراق درست هوا را آلوده مي‌كنند و هم سوختشان مناسب نيست، اما واقعيت آن است كه اگر اتوبوس و كاميون نو هم داشته باشيم، وقتي گازوئيل با گوگرد بيش از حد استاندارد مصرف كند، فيلتر دوده و كاتاليست آن به راحتي براي هميشه از كار مي‌افتد، اما چرا گازوئيل استاندارد حتي با قيمت بالاتر در اختيار خودروهاي كشور قرار نمي‌گيرد؟ وزارت نفت مي‌گويد: كريدورهاي منتهي به شهرهاي اصلي كه اتوبوس‌ها و كاميون‌ها بيشترين تردد را در آنها دارند، شناسايي كرده است، اما رساندن سوخت استاندارد به آن كريدورها امكان ندارد! موضوعي كه باعث شده حتي اتوبوس‌ها و كاميون‌هاي نو هم (اگر داشته باشيم) ذرات معلق توليد كنند.
اكنون پس از ۲۰ سال تلاش دولت‌ها براي مهار آلودگي هوا مي‌بينيم كه هنوز مهم‌ترين معضل زيست‌محيطي كلانشهرها، آلودگي هواست و متأسفانه از بالاترين مقام سازمان متولي محيط‌زيست مي‌شنويم كه بايد دعا كنيم باد و باران بيايد تا هوا خوب شود.
