مترجم: رضا محمدي
حتي با وجود اينكه روبات‌هاي خودكار قادر به انجام مستقل كارها هستند، اما هنوز موارد بسياري وجود دارد كه انسان بايد دخالت كند و كنترل آنها را به دست بگيرد. نرم‌افزار جديد توليد شده به دست دانشمندان، كاربران را قادر به كنترل روبات‌ها به صورت از راه دور و با استفاده از واقعيت مجازي مي‌سازد كه به كاربران در توجه كامل به محيط اطراف روبات، حتي با وجود كيلومترها فاصله كمك مي‌كند.
اين نرم‌افزار بازوان و دسته‌ها و همچنين دوربين‌هاي مداربسته و حسگرهاي روبات را از طريق اينترنت به سخت‌افزار واقعيت مجازي خارج از قفسه (off-the-shelf) متصل مي‌كند. كاربران با استفاده از كنترل دستي و تنها با حركت دستان خود قادر به كنترل موقعيت بازوان روبات جهت انجام كارهاي پيچيده با دست هستند. كاربران مي‌توانند پوست فلزي روبات را در اختيار گرفته و محيط را از نگاه شخص اول نظاره كنند يا مي‌توانند در اطراف روبات حركت كرده و مناظر را از ديد شخص سوم بررسي كنند؛ به نسبتي كه هر يك از دو روش براي انجام كار مورد نظر راحت‌تر باشد. ميزان فشردگي اطلاعات انتقالي ميان روبات و معيار واقعيت مجازي به ميزاني است كه با حداقل تأخير از طريق اينترنت ارسال مي‌شود و هدايت روبات از مسافت‌هاي بسيار طولاني را براي كاربران امكانپذير مي‌سازد.
دكتر ديويد ويتني، دانشجوي مقطع دكتري در دانشگاه براون كه در توليد سيستم مذكور همكاري داشت، مي‌گويد: «تصور ما بر اين است كه اين روش در هر شرايطي كه تا حدودي نياز به انجام كارهاي دستي دارد، اما مكاني كه مردم نبايد حضور داشته باشند، اثربخش است.» وي مي‌افزايد:«خنثي كردن بمب، فعاليت در داخل يك مركز هسته‌اي آسيب‌ديده و به كار انداختن بازوي روباتيك در ايستگاه فضايي بين‌المللي سه نمونه خاصي بودند كه مد نظر داشتيم.»
دكتر ويتني، ديگر محقق اين طرح در اين باره مي‌گويد:«صفحه كليد و دستگاه‌هاي كنترل‌كننده، براي اموري مانند كار با بازوي روبات همراه با درجه آزادي بسيار چندان شهودي نيستند و برنامه ريزي يك محيط سه بعدي روي محيط دو بعدي مي‌تواند درك فرد از موقعيت روبات را محدود سازد.» پژوهشگران در مطالعات خود نشان دادند كه قادرند حين كوچك نگهداشتن بار اطلاعاتي آنچنانكه بتواند بدون تأخير از طريق اينترنت ارسال شود، تجربه هم‌جانبه‌اي براي كاربران ايجاد كنند. به عنوان مثال، كاربري در ايالت رود آيلند قادر به انجام استادانه فعاليتي _ قرار دادن فنجان‌هاي پلاستيكي در داخل يكديگر _ با استفاده از روباتي شد كه 41 مايل دور از او، در شهر ماساچوست كمبريج بود.
علاوه بر مطالعات، 14 كاربر جديد توانستند كار قرار دادن فنجان‌ها در داخل يكديگر در واقعيت مجازي را 66 درصد سريع‌تر از رابط صفحه كليد و مانيتور قديمي انجام دهند. همچنين كاربران گزارش كردند كه از واقعيت مجازي لذت بيشتري مي‌برند و دريافتند انجام كارهاي دستي با واقعيت مجازي در مقايسه با صفحه كليد و مانيتور دردسر كمتري دارد. ويتني تصور مي‌كند افزايش سرعت در اجراي كار به دليل ادراكي بودن رابط واقعيت مجازي بود. در واقعيت مجازي، مردم مي‌توانند روبات را همانند تكان دادن اجزاي بدن خود به حركت درآورند و به همين خاطر مي‌توانند بدون تفكر اين عمل را انجام دهند. اين امر موجب مي‌شود مردم بدون افزايش بار شناختي مبني بر تفكر درباره نحوه حركت روبات، تنها روي مشكل يا انجام كار خود متمركز شوند.
پژوهشگران قصد دارند همچنان به توسعه سيستم مذكور بپردازند. انجام كار نسبتاً ساده با روباتي كه در محيط ثابت قرار دارد، اولين بازه انجام كار بود. پژوهشگران تمايل دارند كارهاي پيچيده‌تري انجام دهند و پس از آن كارهاي دستي را با ناوبري ادغام كنند. آنها همچنين تمايل دارند آميخته‌اي از خودمختاري را كه در آن روبات برخي كارها را به تنهايي انجام داده و كاربر كارهاي ديگري به دست مي‌گيرد، را تجربه كنند.
منبع:AP
