مثلا كشتي يك تيم ملي در آزاد دارد و يك تيم ملي در فرنگي . فوتبال ؛ بسكتبال و تمامي رشته هاي قهرماني داراي يك تيم ملي هستند.
همان تيم هايي كه در مسابقات آسيايي – جهاني و المپيك شركت مي كنند.
حتي به تيم هاي اميد و جوانان و نوجوانان هم نمي گويند تيم ملي بلكه گفته مي شود مسابقات جوانان آسيا. مسابقات جوانان جهان. مسابقات نوجوانان و اميدهاي جهان بالطبع به تيم هاي هر كشور هم نمي گويند تيم ملي جوانان بلكه مي گويند تيم جوانان ايران .
با اين وجود باز در رشته هاي قهرماني ما هم پذيرفته ايم كه بگوييم تيم ملي جوانان و نوجوانان اما اينجا بحث برسر تيم هاي ورزشي است كه از ارگانها و نهادها به فستيوال هاي خاص خود اعزام مي شوند.
به طور مثال دانشجويان همه ساله مسابقات خاصي دارند و اوج آن يونيوسياد است كه به صورت جهاني و المپيكي برگزار مي شود. البته با تلفيقي از رشته هاي ورزشي – نمايشي و فرهنگي و اجتماعي و يعني صرفا مسابقات؛ قهرماني نيست.
نيروهاي مصلح مسابقاتشان مشخص است كه اوج آن مسابقات جهاني يا سيزم مي باشد.
رشته هاي كاربردي مثل ورزش هاي سه گانه و 5 گانه ؛ تيراندازي؛ پرش ها ؛ دووميداني ؛ مبارزاتي و ...
كارگران هم چند دوره ايي است كه روبه جشنواره هاي جهاني آورده اند.
بازيهاي جهاني كارگران هر دو سال يكبار برگزار مي شود و در بخش كارگري به هيچ عنوان بحث رقابت نيست.
دو دوره اخير در لتوني 2017 و ايتالياي 2015 كاروان ورزشي كارگران ايران حضور يافتند و در حالي با انديشه قهرماني ما تيم بستيم كه وقتي ورزشكاران و مربيان پا به لتوني و ايتاليا گذاشتند و خود را با كاروانهاي ديگر كشورها ديدند كمي خجالت زده شدند.
آنها هدف از بازيهاي را اينگونه تعريف كرده اند: تبادل اطلاعات و تجارب كارگران و تفريح و گردش در كنار سرگرمي هايي بنام فستيوال هاي ورزشي.
طرف مي گفت ما دو ماه بدنسازي و اردو و وزن كم كردن داشتيم ولي وقتي رفتيم لتوني ديديم اونا همون ابتداي مسابقات به همه يك مدال دادند و بعد گفتند هر كي هر ورزش و تفريحي دوست دارد صبح ثبت نام كند و بعد با طرف مقابل قرار بگذارد و برود بازي كند.
داور را خود تيم هاي انتخاب مي كردند و زمان مسابقات كه چند دقيقه و چند ست و چند نيمه باشد را توافقي انجام مي داديم.
و اما يك نكته كليدي در ورزش كارگري.
هفته گذشته مسابقات دسته اول واليبال كارگران كشور با حضور 5 تيم در بجنورد برگزار شد.
دليل عدم استقبال هم مشخص است. فدراسيون كارگري از تيم ها حق ورودي مي گيرد در حاليكه كارگران تمامي امكانات را در همه شهرها دارند.
مثل ورزشگاه. خوابگاه. سالن. استخر.
مثلا يك تيم براي اعزام بايد دو ميليون تومان بدهد. دو سه ميليون هم هزينه رفت و برگشت دارد مي شود 5 ميليون. نه كيفيت مسابقات بالاست و نه كيفيت غذا و اسكان. پر واضح است كه استقبال پايين مي آيد.
دسته اول فوتبال و واليبال كارگران همواره بالاي 15 تيم بودند . تا همين يك دهه قبل . اما از وقتي ورودي گذاشتند ريزش شديدي را در قهرماني كشور كاررگان شاهديم.
موضوع بعدي نگاه غير تخصصي و غير كاربردي به ورزش كارگري است.
ورزش در قانوان كار اينگونه آمده است: جهت صيانت از نيروي كار و سلامتي و تندرستي كارگران لازم است كارفرمايان زمان و محيطي را براي كارگران به ورزش اختصاص دهند و يا اجازه كنند و يا اگر امكانش نيست مبلغي را سالانه به ازاي هر كارگر به حساب خزانه واريز تا اداره كل امور ورزشي از اين محل براي كارگران فضاهاي تفريحي و ورزشي بسازد.. از محل همين درآمدها تا اواسط دهه 80 بود كه 240 مجموعه و فضاي كارگري ساخته شده ولي از وقتي پاي فدراسيون به ميان آمده بخصوص در اين 3 سال اخير فدراسيون از مسير اصلي ورزش كارگري خارج شده روز بروز شاهد افول ورزش كارگري در همه زيرساخت ها و سلامتي و تندرستي كارگران بوه ايم.
تفاوت عمده فدراسيون كارگري با فدراسيونها دانش آموزي و دانشجويي در همين جاست.
آنها ورزش هاي كاربردي خود را تقويت مي و اينجا ورزش هاي كاربردي را تضعيف كرده اند.
اما چرا چنين شد؟
بخاطر اينكه رييس فدراسيون كارگري بايد از بطن تشكيلات كارگري وزارت تعاون و كار و از جمله افراد هماهنگ با اداره كل امور ورزشي وزارت كار باشد.
اتفاقا رييس فدراسسون كارگري از جمله افراد كار كشته در ورزش است اما ناآشنايي او وناهمگوني او با تشكيلات و اهداف ورزش كارگري باعث شده از اهداف ورزش كارگري فاصله بگيرند.
اكنون البته گفته شده كه نامه به وزير تعاون و كار از سوي سازمان بازرسي آمده كه رييس فدراسيون بازنشسته است و بايد استعفا بدهد . فعلا شخص وزيرتعاون و كار كه برخلاف تصور برخي ؛ هم ورزشي است و هم احاطه به ورزش دارد درگير بودجه و مجلس است و بزودي قرار است سرپرستي از خود كارشناشان تربيت بدني وزارت كار براي فدراسيون كارگري ابلاغ بگيرد و بعد هم انتخابات. در غير اينصورت ورزش كارگري كه بيش از 50 سال قدمت دارد و داراي توانمندي و پتانسيل بالايي است با اين تعارض و دوگانگي رو به ناكجا آباد مي رود.
مشكلات در بخش ورزش كارگري بخصوص در استانها بسيار زياد است و به آخرين نمونه آن هم اشاره مي كنيم . اينها نمونه هايي است كه ادارات كل استانها را دچار تعارض كرده است . رشته هاي كاربردي و اهداف ورزش كارگري را در حالي فدراسيون كارگري كم رنگ كرده كه چند رشته نوپاي ورزشي كه هيچ سنخيتي با ورزش كارگران ندارند و حتي در ايران هم چندان شناخته شده نيستند هنوز فدراسيون به اين تشكيلات خود اضافه كرده است و از طرفي تربيت بدني وزارت كار در دستور العملي كه به استانهاي خود صادر كرده آورده است كه فقط رشته هاي مورد تاييد و كاربردي ملاك ارزشيابي خواهد بود و تو خود بخوان حديث مفصل از اين مجمل !
