احمد محمدتبريزي
روزهاي سرد پاييز سال 1361 هيچ‌گاه از خاطر مردم دزفول نخواهد رفت. روز‌هايي سرد كه سكوتش با صداي پرنهيب موشك‌هاي دشمن در هم مي‌شكست و آسمانش چون روز روشن مي‌شد. يك شهر كوچك كه صدام براي درهم‌شكستن اتحاد و مقاومت مردمانش دستور داده بود تا جايي كه مي‌توانند روي سر مردم بي‌گناه شهر، آتش بريزند. او به فرماندهان ارتش بعث سفارش كرده بود كاري كنند تا مردم اين شهر، خانه و زندگي‌شان را رها كرده و شهر را ترك كنند. به همين خاطر 28 آذر سال 1361 براي دزفولي‌ها تبديل به جهنم شد و دهها غيرنظامي بي‌گناه در حملات موشكي ارتش بعث جانشان را از دست دادند.
به گزارش «جوان» ايستادگي دزفولي‌ها در برابر دشمن اين شهر را چون خاري در چشم صدام قرار داده بود. دزفول در شمال استان خوزستان، گلوگاه اين استان به شمار مي‌رفت و در صورت تصرف شهر، راه‌هاي منتهي به خوزستان بسته مي‌شد و دشمن مي‌توانست ادعا كند تمام استان نفتخيز كشورمان را در اختيار گرفته است. سرلشكر حسن‌الدوري به عنوان يكي از فرماندهان ارتش بعث در اين خصوص گفته بود: كليد فتح تهران در دزفول است؛ كرانه‌هاي دزفول تا مسجد سليمان و خرم‌آباد است؛ دزفول گلوگاه خوزستان و گذرگاه جبهه‌ها و محل تقويت روحيه رزمندگان بود.
صدام از اين شهر كوچك كينه‌اي بزرگ به دل گرفته بود. به هر بهانه‌اي شهر را مورد موشكباران قرار مي‌داد ولي مردم شهر در عوض ترك خانه و كاشانه‌شان، مقاوم‌تر از قبل به مقابله با دشمن مي‌ايستادند. در كنار تمام موشكباران‌هايي كه دزفول از اولين روزهاي جنگ شده بود، حمله موشكي عراق به دزفول در 28 آذرماه از جنس ديگري بود. در اين روز دشمن به عمد مناطق مسكوني دزفول را به دليل گرفتن تلفات بيشتر و ترساندن مردم مورد هجوم قرار داد. در كتاب «يك شهر دو جبهه يك خاكريز» نوشته عبدالامير مطيع الرسول آمده است: در ساعات 15 و 35 دقيقه و 18 مورخه 28 آذرماه سال 1361 دو موشك زمين به زمين به دو نقطه مسكوني و پرجمعيت دزفول اصابت كرد و بيش از 200 منزل مسكوني و مغازه ويران، 62 نفر شهيد و 287 نفر مجروح شدند. در اين روز تاريخي دزفول مورد اصابت موشك‌هاي ديگري هم قرار گرفت.
روزي سخت براي دزفولي‌ها كه براي هميشه در حافظه تاريخي‌شان نقش بست. در پي حمله موشكي عراق به دزفول، «مرتضي سرمدي» سخنگوي وزارت امور خارجه، درباره علت و بهانه‌هاي اين اقدام عراق گفت: اين عمل وحشيانه صدام به جبران شكست‌هاي پي‌درپي او در جبهه‌هاي جنگ و ناتواني اين حكومت در مقابله با حركت رو به رشد مردم مسلمان عراق در داخل اين كشور انجام شده است. حكومت منفور بغداد پس از انفجار دفتر خبرگزاري عراق به‌دست مجاهدين عراقي، با اتهام كذب انتساب اين انفجار به ايران، تهديد كرد انتقام آن را از راه‌هاي مشروع و قانوني خواهد گرفت و اكنون براي همه جهانيان روشن شد كه از نظر صدام به خاك و خون كشيدن مردم بي‌دفاع دزفول و كشتار پير و جوان و زن و مرد و بچه‌هاي معصوم، روش‌هايي مشروع و قانوني است. چگونه است كه بلندگوهاي تبليغاتي سازمان‌هاي جهاني و جمعيت‌هاي طرفدار حقوق بشر كه دم از آزادگي، صلح و دفاع از انسانيت مي‌زنند، بي‌تفاوت از كنار اين جنايات وحشيانه مي‌گذرند و دم برنمي‌آورند.
با دعوت وزارت خارجه از خبرنگاران خارجي 22 نفر از خبرنگاران، فيلم‌برداران و عكاسان خبرگزاري‌هاي مختلف وارد دزفول شدند. خبرنگار روزنامه توكيو نيز كه با مشاهده صحنه‌هاي دلخراش عمليات تخليه اجساد شهدا از زير آوار به‌شدت متأثر شده بود، گفت: نمي‌دانم عاملان چنين جناياتي را چه مي‌توان ناميد. در مدت شش ماهي كه در ايران اقامت داشته‌ام ـ تاكنون دو بار شاهد چنين فجايع تلخي بوده‌ام كه اولين آن در شهر همدان بود كه تعدادي كودك به شهادت رسيده بودند. فرماندار دزفول در پاسخ به يكي از خبرنگاران خارجي كه پرسيد چه انگيزه‌‌اي باعث حملات موشكي نيروهاي عراقي به شهر دزفول مي‌شود، گفت: صدام هروقت از دست فشارهاي داخلي مجاهدين عراقي و مردم مسلمان عراق به تنگ مي‌آيد و ازسويي قواي نظامي تابن‌دندان‌مسلح خود را دربرابر توان رزمي رزمندگان توانمند اسلام عاجز مي‌بيند، مناطق مسكوني و مردم بي‌گناه شهرهاي مرزي ما را هدف گلوله‌هاي خود قرار مي‌دهد و از اين طريق نقيصه‌هاي سياسي و نظامي خود را جبران مي‌كند.
درود خدا بر مردم دزفول 
