کارنامه جنبش مقاومت اسلامی لبنان کاملاً مشخص و خود گویایی همه چیز است، کسی نمی‌تواند دستاورد تاریخی آنها را در بیرون راندن بدون قید و شرط نظامیان اسرائیلی از جنوب لبنان در سال 2000 انکار کند یا هنر غافلگیری آنها را در جنگ تابستان 2006 نادیده بگیرد و از همه مهم‌تر این رزمندگان جنبش مقاومت اسلامی لبنان بودند که در خط مقدم مهم‌‌ترین نبرد‌‌‌‌ها با گروه تروریستی داعش و القاعده از قصیر تا سامرا قرار داشتند و پرچم پیروزی را پس از هر نبردی به اهتزار درآورده‌اند.
نقش تعیین‌کننده حزب‌الله در تحولات منطقه‌ای باعث شده طی چند سال گذشته تمرکز مطالعاتی بیشتری روی این جنبش در محافل آکادمیک و رسانه‌ای غربی صورت بگیرد. حالا همه می‌خواهند رازهای قدرت و موفقیت طرف پیروز را بشناسند و حتی از آن الگو بگیرند.
درباره حزب‌الله در زبان فارسی آثار خیلی کمی تولید شده اما به نظر می‌رسد در محافل غربی تلاش زیادی برای شناخت رازهای موفقیت حزب‌الله در جریان است. تقریباً روزی نیست که درباره این جنبش مطلبی در رسانه‌‌‌‌‌ها و اندیشکده‌های غربی مطرح نشود. هرچند اکثر این مطالب از طرف مراکزی تولید می‌شوند که نه تنها رویکرد مثبتی به حزب‌الله ندارند بلکه تحت حمایت‌های مراکز قدرت به‌ویژه لابی‌های صهیونیستی در واشنگتن قرار دارند. با وجود این بعضی از این مطالب تلاش کرده‌اند تا حدود زیادی بی‌طرفی خود را حفظ کنند و نگاه واقع‌بینانه‌ای به توانایی‌‌‌‌هایی و ظرفیت‌های حزب‌الله داشته باشند.
در آخرین مورد از این آثار، پایگاه تحلیلی واراندراک (warontherocks. com) که ظاهراً وابسته به پنتاگون و مراکز نزدیک به اسرائیل است طی گزارشی تحلیلی تلاش کرده دلیل «مؤثر» بودن حزب‌الله در میادین را از زاویه‌ای متفاوت نگاه کند. در این گزارش، «مایکل اینستید» و «کندال بلانجی» به این سؤال پاسخ می‌دهند:« آیا ما واقعاً می‌دانیم چه چیزی باعث می‌شود تا حزب‌الله این تا حد موفق باشد؟» نویسندگان با بررسی اسامی، محل تولد و نحوه شهادت هزاران شهید مقاومت تلاش کرده‌اند مشخص کنند سازمانی مانند حزب‌الله چگونه عمل می‌کند که از یک جنبش مقاومت زمینی به یک نیروی شبه‌‌نظامی تبدیل شده است؟» نویسندگان تصریح می‌کنند: «در حالی که تاریخ، سیاست، ایدئولوژی و دخالت حزب‌الله در تروریسم[با تعریف امریکایی] به صورت مفصل مورد بررسی قرار گرفته‌اند و تعدادی آثار مفید درباره حزب‌الله به عنوان یک سازمان نظامی وجود دارد اما هنوز تحقیقات زیادی باید صورت بگیرد تا منشأ موفقیت‌های نظامی حزب‌الله کشف شود.»
در این گزارش، دلایل تأثیرگذاری نظامی حزب‌الله به چند مورد تقسیم می‌شود؛ نخست، نقشی که فرماندهان نظامی خلاق حزب‌الله مانند عماد مغنیه و مصطفی بدرالدین در انتقال حزب‌الله به سازمانی با توانایی بالای یادگیری داشتند. دوم، عادت‌های رازداری وهشیاری که از زمان بسته شدن نطفه حزب‌الله به عنوان یک جنبش مقاومت زیرزمینی مخفیانه تجمیع و بر اثر چندین دهه نبرد تقویت شده‌اند. سوم، برداشت قدرتمند اعضای این گروه از فرهنگ جهاد، شهادت و مقاومت، چهارم، آشنایی نیروهای حزب‌الله با جغرافیای سرزمینی و انسانی خود و در نهایت حمایت‌های تسلیحاتی، آموزشی، مالی، اطلاعاتی و لجستیکی ایران. نویسندگان در ادامه می‌نویسند که منبع جدیدی از قدرت حزب‌الله را شناسایی کرده‌اند که نقش کلیدی در موفقیت‌های حزب‌الله دارد که پس از بررسی بیوگرافی بیش از 2 هزار و 100 شهید رزمنده حزب‌الله از 1982 تا 2017 به دست آمده است. بر اساس این گزارش، «حزب‌الله به انسجام خانوادگی، خویشاوندی و محلی تکیه کرده و یا همان «عصبیت» مفهومی که اندیشمند عرب ابن‌خلدون در توصیف انسجام درون‌گروهی به کار گرفت که می‌تواند منجر به استخدام اعضا شود و واحدهای با‌انگیزه، منسجم و موثر ایجاد کند.»
نویسندگان در ادامه گزارش طولانی و مفصل خود با جزئیات بیشتری به نقش عامل خانوادگی، محلی و خویشاوندی حزب‌الله می‌پردازند و پیشنهاد می‌دهند ارتش‌های منطقه از بعضی الگوهای حزب‌الله برای تقویت توان تأثیرگذاری خود استفاده کنند. همانطور که گفته شد این نوع آثار که به دنبال شناخت حزب‌الله هستند به صورت قابل‌توجهی زیاد شده‌اند که البته خود این مسئله ناشی از پیروزی حزب‌الله در میادین است. تاریخ سیاست بین‌المللی نشان می‌دهد، پس از جنگ‌‌‌‌‌ها همواره الگوی طرف پیروز غالب می‌شود چرا که سایر بازیگران با شناسایی و تقلید این الگو‌‌‌‌ها می‌خواهند به پیروزی دست یابند؛ اتفاقی که به نوعی برای امریکا پس از جنگ جهانی دوم رخ داد و خیلی از ارتش‌های جهان تلاش کردند الگوی نظامی این کشور را حتی در نوع یونیفرم‌های نظامی برای ارتش خود به کار گیرند. حالا حزب‌الله به عنوان یکی از تأثیرگذار‌‌‌‌ترین بازیگران منطقه‌ای که «در هر میدانی وارد شده پیروز بیرون آمده» به مرکز توجه مطالعات آکادمیک و رسانه‌ای جهان به‌ویژه امریکایی‌‌‌‌‌ها تبدیل شده و انتظار می‌رود آثار تولیدی درباره این گروه به‌ویژه در محافل اندیشه‌ای بیش از پیش افزایش یابد تا منابع قدرت و رازهای پیروزی این جنبش را کشف کنند.
